Hoe hokjesdenken je beperkt
We doen het allemaal wel eens, mensen in een hokje plaatsen. Vaak zelfs plaatsen we onszelf erin. Ik roep persoonlijk nog weleens dat ik hooggevoelig ben, om dingen duidelijk te maken. Maar eigenlijk voelt dat voor mij niet fijn. Het voelt beperkend. Het houdt mij tegen om alles uit het leven te halen dat erin zit.
Ja, ik ben wat gevoeliger. Ja, daardoor moet ik regelmatig keuzes maken die een ander niet hoeft te maken. Maar soms beperk ik mezelf ook teveel, door mijn focus te leggen op het hokje. “Ik ben hooggevoelig, dus ik kan dat niet.” Dat is niet waar ik me op wil concentreren, dat bevestigt alleen maar mijn beperktheid, terwijl ik dit juist wil overstijgen.
In sommige gevallen is er ook niets mis met een “hokje”. Soms heb je een diagnose – bijvoorbeeld AD(H)D, autisme, dyslexie – nodig om hulp te kunnen krijgen. Maar besef dan wel dat jij altijd meer bent dan alleen dat “label” en dat je je niet eeuwig hiermee hoeft te verbinden. Mensen zien al snel alleen het stereotiepe beeld: iemand met autisme is teruggetrokken en kan niet communiceren (denken ze), iemand met ADHD is altijd druk en kan zich nooit concentreren (denken ze) en een hooggevoelig iemand is kwetsbaar en houdt alleen maar van rust (denken ze). Maar jij bent jij, met al jouw talenten en al jouw (eigen)aardigheden. Jij bent niet het hokje, jij bent niet het “label”.
Hetzelfde als voor hokjes geldt, geldt ook voor de muren waarachter wij onszelf vaak verschuilen. Juist mensen die volgens anderen in een hokje passen, bouwen vaak verdedigingsmechanismes op, leren te overleven in een wereld waarin ze anders zijn. Ze bouwen muren om anderen buiten te houden, om minder gekwetst te worden. Binnen de muren die we opbouwen om onszelf te beschermen, kunnen we alleen ook niet verder groeien. We bouwen onze eigen gevangenis. Willen we groeien, dan zullen we de muren moeten doorbreken. Dan zullen we onszelf echt moeten laten zien en onszelf groot moeten maken. Geen hokjes, geen labels, geen muren, gewoon wijzelf, precies zoals we zijn.
Dit werkt ook door in onze relaties en in ons werk. Mensen kunnen je pas puur ontmoeten en zich echt met je verbinden, als je laat zien wie je bent. Dan pas trek je aan wie je aan wilt trekken, in je liefdesleven, vriendschappen, maar ook in je werk en business. Kies ervoor om jezelf te zijn en de mensen die bij je passen, kunnen voor jou kiezen. Dan ontmoet je minder mensen die je in een hokje willen plaatsen. En duwt een ander jou toch in een hokje, laat dan weten dat jij gewoon jezelf bent en niet meer past in een hokje, je bent immers het hokje ontgroeid.
