Mijn moeder speelde graag toneel. Haar favoriete rol was de zorgzame en liefhebbende moeder, die speelde ze dan ook 24/7. De wereld als bühne en iedereen die ze tegenkwam was een gast van haar theater, haar kinderen incluis. Bij ons draaide elke dag een ander grenzeloos programma, meestal een psychologisch drama. Ik wist nooit wie er op het podium stond en wie er in de zaal zat. Ik wilde voornamelijk dat ze van me hield. Want ook al vertelde ze mij vrijwel iedere dag hoeveel ze van me hield, ik geloofde haar niet. Ergens klopte er iets niet, dat wist ik wel. Ik nam maar aan dat het mijn eigen schuld was, deze onopgemerkte constante kindermishandeling.
Ik had toen nog niet de levenservaring en het overzicht om te zien dat haar gedrag binnenshuis volstrekt niet strookte met haar woorden en dat ze vrijwel gevoelloos was, maar ik kon het intuïtief wel voelen. Er klopt hier iets niet. Toch nam ik, hoe hard ik ook werkte voor mijn gehoopte beloning, ondertussen steeds meer aan dat ik geen liefde waard was.
Rijkdom
Ik heb lang nodig gehad om de immense rijkdom te zien die mijn jeugd me gebracht heeft en te voelen dat ik zelf verantwoordelijk was en ben voor mijn eigen leven. Voor ik van mijn slachtofferrol af was. De eenheid en onvoorwaardelijke liefde te voelen waar dit allemaal uit voort is gekomen. Ik bedoel, hoeveel kinderen hebben zichzelf mogen opvoeden terwijl ze voor hun gezin zorgden? Al mijn al aanwezige liefde en kwaliteiten hebben zich zonder al te veel bemoeienis mogen ontwikkelen. Ik heb een zeer sterke intuïtie, meestal een helder overzicht in meerdere dimensies, en heb enorm veel compassie. Ik kan heel goed voor anderen zorgen, ik kan leiding geven, ben super zelfstandig en schrik van niks menselijks meer. Inmiddels ben ik trots op het kind dat koos voor eenzaamheid en zich niet verbonden voelen met anderen. Het constante gebrek aan liefde om me heen ben ik eerst buiten mezelf gaan zoeken, om het na een jarenlange strijd in mezelf te vinden. Ik heb nergens spijt van en ben dankbaar voor de lessen van mijn moeder, die trouw gebleven is aan mijn ziel. Die me nooit heeft gegeven waar ik om vroeg, maar precies dat wat ik nodig had. Want dankzij haar leerde ik dat ik de creator van mijn eigen leven ben.
