Het gevoel van urgentie bij een nieuwetijdskind, waar dient dat voor?

Bij nagenoeg alle (volwassen) nieuwetijdskinderen is er een gevoel van urgentie aanwezig. Een gevoel dat er iets moet gebeuren, dat het snel moet gebeuren en dat het alle aandacht verdient. Ik heb mezelf afgevraagd of ik kon verklaren wat die urgentie inhoudt, want als het zo urgent is, dan is het belangrijk om te weten waarom.

Een gevoel van wereldbelang

Uit de talrijke boodschappen die ik ontving van spirits en gidsen begreep ik, dat hetgeen ik moest doen van wereldbelang was. Als nieuwetijdskind voelt het alsof je de hele wereld op je schouders draagt. Ik besefte al heel jong, dat ik ooit zou worden opgeroepen om te helpen. Toen ik zo klein was, dacht ik dat ik de enige was die dat gevoel kende. Het idee dat ik het helemaal alleen zou moeten doen, vervulde me met een angst die onbeschrijflijk is. En deze oneindige angst heeft mij tot ver in de volwassenheid achtervolgt.

Maar wat is nou dat wereldbelang, waarvoor wij als nieuwetijdskinderen worden opgeroepen? Eigenlijk besef ik mezelf nu pas, dat ik dacht dat ik zelf zo belangrijk was. Om die reden voelde ik me heel speciaal, uitverkoren, ik zou mee mogen helpen aan een nieuwe wereld. Want ook dat begreep ik eigenlijk allemaal direct. En ondanks dat ik op de basisschool werd gepest, ik thuis vaak te horen kreeg dat ik te veel verbeelding had en ik me enorm eenzaam voelde, kon ik me toch handhaven in deze keiharde wereld. Ik deed het namelijk ergens voor en daarom zou ik sterk zijn. Het feit dat ik niet wist waarvoor eigenlijk, heeft me nooit bezig gehouden. Tot nu.

Het is zo, dat je als nieuwetijdskind toegang hebt tot informatie, die andere mensen niet hebben. Ik zie het altijd als toegang tot een enorme bibliotheek, maar je moet er wel eerst het juiste boek zien te vinden waar al die antwoorden in staan. En daarin werd ik naarmate ik ouder werd steeds beter. Het antwoord vinden op de moeilijkste levensvragen van de mens, het was mijn grootste drijfveer. En de antwoorden kwamen, in het begin langzaam en later steeds sneller. Maar de antwoorden waren er, helder en duidelijk, begrijpelijk en alle verwachtingen overtreffend. En na een vraag beantwoord te hebben, rees de volgende vraag en de volgende. Ik rende achter de vragen aan, kon er op een gegeven moment geen genoeg van krijgen. Het was van wereldbelang dat ik al deze dingen zou weten. Ondertussen waren er nog maar weinig mensen die mijn gigantische zucht naar kennis over het menselijk leven begrepen.

De antwoorden waar ik mee kwam, die vond iedereen te ongelofelijk voor woorden. De manier waarop ik de antwoorden kreeg was al helemaal niet te bevatten en ik merkte dat mijn beste vrienden degenen waren die zelf ook een zucht naar kennis hadden. Ieder had een andere kennis waarnaar hij zocht, maar de zoektocht was hetgeen ons bond. En juist deze inspirerende omgeving van gelijkgestemde zielen heeft mij enorm laten groeien. De urgentie die ik kende, die was namelijk bedoeld om de aarde en haar bewoners tot in het detail te leren begrijpen. Want door alles te willen begrijpen, kon ik ook mijn rol in het geheel zien en daarmee mezelf laten groeien tot er uiteindelijk heelwording volgde. En dat wereldbelang? Het is niet het doel dat zo belangrijk was, maar de weg ernaar toe. Een nieuwetijdskind krijgt gewoon een overtuiging mee en zal deze overtuiging volgen, hoe dan ook. En deze overtuiging leidt uiteindelijk tot volledige zelfontplooiing. En dat is van levensbelang. Als er namelijk voldoende nieuwetijdskinderen tot volledige heelheid komen, kunnen zij de mensen met een lager trillingsgetal optillen en meenemen in hun energie. Op deze manier kan de hele aarde naar het hogere energieniveau groeien. Maar voor dat gebeurt, moeten de nieuwetijdskinderen eerst geholpen worden om hun eigen kracht te vinden.

Wilskracht en overtuiging

Een nieuwetijdskind is ervan overtuigt dat zijn aandeel in het geheel van belang is. Ook al is het bang, weet het niet waarom het moet, ook al is het zo zwaar dat het nooit lijkt op te houden, in principe gaat een nieuwetijdskind door. Toch hoor je ook, dat er nieuwetijdskinderen zijn die het niet gered hebben, die het hele proces van leven met een grote opdracht niet konden volbrengen. Soms zelfs met het treurige resultaat dat ze zelfmoord plegen. Ouders van nieuwetijdskinderen zouden hun kind moeten steunen in de strijd en niet proberen de kinderen aan te passen aan hoe het hier op aarde nu eenmaal gaat. Het kind heeft juist zijn ouders gekozen, om daarvan te kunnen leren.

Het allerbelangrijkste wat je een nieuwetijdskind moet leren, is lief te hebben. Alles in de wereld is met elkaar verbonden en een nieuwetijdskind kan deze verbinding direct voelen. Alleen bestaat de verbinding nu nog niet in harmonie. Iets wat voor een nieuwetijdskind beangstigend kan zijn, maar ook hulpeloosheid en verdriet zijn belangrijke gevoelens die je kunnen overvallen. Maar we zijn uitgerust met een flinke dosis wilskracht en zijn overtuigd van het belang van hetgeen we doen. Dat houdt ons op de been, dat sterkt ons in de zoektocht. En de zoektocht leidt tot het ontmoeten van toevalligheden. Ik ben ervan overtuigd, dat nieuwetijdskinderen beter in staat zijn om toevalligheden op hun pad te krijgen, puur door ze op te roepen. En door het volgen van de toevallige omstandigheden, die speciaal voor ons lijken te zijn gemaakt, lopen we de weg die nodig is om onze missie tot een goed einde te brengen. Volg dan ook deze intuïtie en als een nieuwetijdskind je ooit waarschuwt voor gevaar, luister ernaar! Hoe beter je de innerlijke wijsheid durft te volgen, hoe gemakkelijker het op een gegeven moment wordt. Maar ik zeg niet voor niets dat je de wijsheid moet durven te volgen. Het is namelijk een proces dat zo enorm zwaar kan worden, gigantisch veel tijd in beslag neemt en bovendien zorgt dat je menigmaal beslissingen moet nemen die tegen alle logica en meningen van vrienden en familie ingaan. Maar het is alle wilskracht en overtuiging waard.

Begeleiding op je pad

Je staat er namelijk niet alleen voor, iets wat volgens mij heel veel nieuwetijdskinderen denken. Nee, je bent nooit alleen. Vaak beschikken nieuwetijdskinderen over paranormale gaven, ze kunnen met overledenen communiceren. Vaak geeft dit een enorme troost en voel je je “gedragen”. Maar ieder kind heeft zijn unieke eigenschappen om het zware pad tot een goed einde te brengen. Het zijn gidsen, engelen, een sterke band met de natuur, een enorme innerlijke wijsheid, uittredingen, maar ook gewoon weten, voelen, zien of ruiken. Voor ieder kind zijn het unieke gaven, die hem of haar precies op de juiste manier ondersteunen. Op deze hulp moet je vertrouwen. Ze brengen je bij mensen die je in de tastbare wereld kunnen helpen, ze redden je uit situaties die gevaarlijk zijn, ze brengen de juiste boodschap op het moment dat jij er juist naar op zoek was, ze helpen je bij het vinden van alle antwoorden die voor jou belangrijk zijn. Het enige wat je hoeft te doen is deze begeleiding dankbaar accepteren en er goed naar luisteren.

Waar leidt dit alles toe?

We blijven mensen en vragen ons uiteindelijk af, waartoe dient deze ontwikkeling? Waarom zou ik me zoveel moeite getroosten voor iets onzekers als een spirituele zoektocht? Het antwoord is eigenlijk irritant eenvoudig, omdat de wereld niet op deze manier bedoeld is. De wereld wordt mede geschapen door wat de mens denkt en voelt. Ieder mens afzonderlijk draagt bij aan het grotere geheel. Naarmate wij ons spiritueel beter leren ontwikkelen, kunnen wij een mooiere wereld creëren. Daarvoor is het echter nodig, dat wij onze hang naar macht, rijkdom en materialisme achter ons laten. Pas wanneer er voldoende mensen zijn die deze nare eigenschappen volledig naast zich neerleggen, kan deze ontwikkeling zich wereldwijd voordoen. Hiertoe dienen de nieuwetijdskinderen. Zij zijn de mensen die alle anderen mee zullen zuigen in een nieuwe en mooiere wereld. En iets nieuws kan niet ontstaan, zonder er eerst een strijd voor te leveren. Die strijd voeren nieuwetijdskinderen over de hele wereld nu. En dat is geen strijd die je ziet, maar een strijd die je vooral in jezelf voert. Ik kan je vertellen, dat de buitenwereld van mijn innerlijke strijd nauwelijks iets heeft gezien. Maar nu de strijd is gestreden, voel ik me geroepen om andere nieuwetijdskinderen te laten weten dat het de moeite waard is. Laat ik een stukje van mijn ervaring hier neerzetten:

“Vannacht werd ik wakker van de warmte, gooide wat kleding uit en kon niet meer slapen. En toen gebeurde het. Ik maakte contact met mijn innerlijk weten, vond de weg naar mijn ziel en even was alles wat is, het universum, zo glashelder. Ik was totaal aanwezig. Ik voelde al mijn lichamelijke pijn en kon duiden waar het vandaan kwam. Ik voelde me sterk en krachtig. Zo wil ik me voor altijd voelen! De verbondenheid, de warmte, de zuiverheid, het ontroerde me zo enorm. Ik wist dat ik dit verdiend had. Dit moment kwam, omdat ik zoveel heb overwonnen. Dit is hetgeen ik gezocht heb. Ik besefte nu dat alles wat me van dit gevoel had weggehouden, mijn eigen emoties en overtuigingen waren die ik in het verleden (en in vorige levens) had opgedaan. Het verleden moeten we ontrafelen, afpellen, accepteren en loslaten. Hetgeen me nu nog het meeste raakte, was de angst om op te staan, te breken met het verleden en mijn goddelijke natuur tot wasdom te laten komen. Er werd me gevraagd door een vriendelijke stem of ik dat laatste nu kon, of ik een volgende stap wilde maken. Ja, dat wilde ik. Het besef dat ik alle ervaringen uit het verleden nodig had gehad om hier te komen was groot. Sterker nog, ik was van de pure menselijke ervaringen gaan houden. Het ego is mijn vriend geworden. Want het ego bracht me telkens weer in voor mij moeilijke situaties, zodat ik ervan zou leren. Al die levens vol menselijke uitdagingen en verdriet, ze zijn gedurende dit leven opnieuw aan me getoond. Ik heb ze kort opnieuw ervaren en daardoor konden de ervaringen hun werk doen. Ik ben zo trots op mezelf. Ik wist niet dat je op het einde van alle levens zo dankbaar zou zijn voor het kwaad en het ego. Ik zag een wolk verschijnen van prachtig licht. Mijn ego had als een soort schim aan mijn lichaam gekleefd gezeten. Het zat helemaal door mijn lichaam heen vastgeklonken en veroorzaakte er op diverse plaatsen pijn. Het bleef er aanwezig totdat ik er klaar voor was om dit moment te beleven. Uit de wolk kwamen alle spirits van overleden mensen die ik in het verleden bewoond heb. Ik herkende ze, een Indiase vrouw, een priesteres, een veldheer….alle mensen die ik ooit geweest ben. Er blijft een kopie van deze mensen achter in de spiritworld, wachtend tot de ziel klaar is met leren. In mijn huidige lichaam, geest en hart waren emoties, normen en waarden uit vele levens opgeslagen. Toen ik het ego losmaakte uit mijn lichaam, gingen alle oude ervaringen met hem mee. Terug naar de spirit waar de ervaring thuishoort, namelijk in het verleden. De spirits werden geheeld door hetgeen ik in dit leven bereikt heb. En ik? Ik ben de pure ziel geworden die ik was toen ik voor het eerst op aarde kwam, maar nu met alle prachtige en verdrietige levenslessen rijker. De pijnlijke ruwe kantjes zijn eraf, de ervaring en kennis zijn gebleven. De tranen rolden over mijn wangen, mijn ego was een vriend geworden die ik nooit meer terug zal zien. Het was mooi zolang als het duurde, maar mijn ziel moet verder. Nu ben ik helemaal schoon, als een schone lei, een schatkist vol ervaringen die niet langer pijn doen, maar stuk voor stuk fonkelende diamanten zijn geworden. Ik kan niet verwoorden hoe dit voelt, hoe machtig mooi dit gevoel is. Dit is het moment waar je al die jaren, al die levens en al die overwinningen naar toe leeft, totale euforie… Er is een gevoel in mij, dat gevoel dat ik heel soms had vroeger, net boven je navel een beetje links vlak onder de ribben. Dat gevoel had ik wel eens in het bos, op oude zolders, als ik helemaal opging in dansen of een gesprek met een boeiende gesprekspartner, maar dat gevoel is er nu gewoon. Als ik mijn ogen sluit, dan is dat gevoel nu in alles. Een gevoel van immense ruimte, vrijheid, oneindigheid en pure liefde. Ik weet het niet, maar het moet zoiets zijn wat mensen zoeken in drugs, meditatie, topsport of wat dan ook. Dit gevoel is zo mooi, zo intens vol warmte. Dit gevoel accepteer ik gewoon en ik merk dat ik anders in het leven sta. Wat gaat dit me brengen? Hoe ga ik hiermee leven? Kan ik dit wel? Weet ik hoe dit werkt? Ik geniet er gewoon van, dat is wat ik weet dat mag. Als ik nu iets proef, de natuur inga, met mensen praat of gewoon kijk naar mijn kinderen, dan voelt het intenser dan ooit tevoren. Ik denk dat de rauwe kantjes nu van het leven af zijn en dat ik alles wat ik mooi, leuk en lekker vind, nu opnieuw mag ervaren, zonder eventuele pijn of schuldgevoelens. Dit is wat ik noem Zijn. Onmetelijk, onbegrensd Zijn.”

Lilian Gijsbers

Foto van Gast Auteur

Gast Auteur

Verzamelnaam voor alle artikelen die door gast auteurs zijn geschreven. Ook met ons samenwerken? Wij werken graag samen bewuste ondernemers die een mooiere plek maken van deze wereld. Je leest er hier meer over

Overige artikelen

Kiezen voor jouw ‘zelf’
70 manieren waarop aromatherapie en essentiële oliën je meteen kunnen helpen
Je plek in de kinderrij… Hoe beïnvloedt die je dagelijkse leven?
Mijn Helende Reis naar meer lichtheid en plezier
Is spiritualiteit een andere ego identiteit geworden?
Je genen & DNA veranderen met je gedachten – kan dat?
Verlicht zijn, een levensmissie? Zielservaringen en levenslessen…
Synchroniciteit, toeval of niet?
Moeilijke moeders: het is nu tijd om je eigen ruimte in te nemen
Woede is van onschatbare waarde!
Deze ‘levenseinde doula’ begeleidt mensen vredig naar hun dood
Lekker Eigenwijs zijn: hoe we kinderen hierin kunnen begeleiden