In de spirituele wereld kom je het begrip ‘Gids’ nogal eens tegen. Je kunt workshops en geleide meditaties doen om ‘je Gids te ontmoeten’ en iedereen heeft kennelijk een Gids. Maar is dat wel zo en wat is een Gids eigenlijk? En wat is een Gids niet?
Inleiding
Zo’n twintig jaar geleden, toen ik al geruime tijd bezig was met spiritualiteit maar op mijn zeer eigen wijze, besloot ik een meditatie te doen om te kijken hoe dat nou zat, met die Gids. Ik ging in een lichte trance en liet me door de wortels van mijn favoriete boom zakken, en na een kort reisje kwam ik uit in wat leek op een grot uit de prehistorie. De grot leek nog het meest op de woning van een sjamaan uit het paleolithicum: dierenhuiden en vellen, attributen van hoorn en been, kruiden in bosjes aan het plafond. Een vuurtje in de hoek. Het voelde knus en huiselijk, en zeer vertrouwd, maar behalve mij was er niemand in de grot.
Ik liep naar buiten en besloot een heuveltje te beklimmen. Ik ging op de heuveltop zitten, staarde naar de sterrenhemel en wachtte op de komst van mijn Gids. Ik wachtte en wachtte. Eindelijk drong het tot me door en ik barstte in lachen uit bij de openbaring: er kwam geen Gids opdagen, geen man met lange baard en staf of mysterieuze dame in schitterende gewaden, want: ik ben de Gids! Ik ben het zelf! De verbinding met de wijsheid van mijn eigen ziel, mijn eigen ‘Hoger’ Wezen, met de Bron, is mijn Gids. Grinnikend verliet ik de heuveltop en ging weer naar huis.
De behoefte aan een Gids
De behoefte aan een Gids van buiten ons, iemand die ons leidt en aan de hand neemt, is natuurlijk een heel menselijke behoefte. Als kinderen zijn we afhankelijk van de leiding, bescherming en koestering van onze ouders en andere volwassenen en hebben we deze maar al te hard nodig. Velen van ons hebben deze echter niet gekregen in de mate waarin we die nodig hadden, waardoor het innerlijk kind in ons nog steeds hunkert naar bevestiging en leiding. Als volwassenen zijn we dan vaak nog steeds onbewust op zoek naar die vader of moeder, die autoriteit van buitenaf die ons moet leiden, beschermen en koesteren. We proberen deze te vinden in religie, in spirituele concepten als Gidsen, in Opgestegen Meesters en menselijke leraren. Maar als volwassenen, en met name als spiritueel volwassenen, is het juist de bedoeling dat we de autoriteit in onszelf vinden en onszelf steunen en koesteren, zodat we onze eigen kwaliteiten krachtig neer kunnen zetten in de wereld en gelijkwaardige relaties aan kunnen gaan – ook met eerder genoemde spirituele wezens.
Valse Gidsen
Maar er zijn wezens die maar al te graag in het gat van onze behoefte en neiging tot weggeven van onze autoriteit stappen om op meer of minder subtiele wijze de baas over ons te spelen, of ons te gebruiken voor hun eigen doeleinden. Ze doen zich vaak voor als Gidsen en ‘hoge’ spirituele wezens. Ik kom ze in alle soorten en maten tegen bij cliënten in mijn praktijk:
1. Zo heb ik meermaals meegemaakt dat cliënten zich lieten leiden door ‘Gidsen’ die bij nader inzien entiteiten waren van mensen die ze in vorige levens hadden gekend en die nog steeds een vinger in de pap wilden hebben. Soms waren ze zich nog niet eens bewust van het feit dat ze al overleden waren. Soms ook wel, maar wilden ze hun gehechtheid aan het aardse niet loslaten en niet naar het Licht gaan. Sommigen waren zelfs zeer dominant en intimiderend: dan was er een uitgebreide sessie voor nodig om het vorig leven van de client te helpen zich te helen, los te maken en in zijn of haar eigen kracht te helpen gaan staan.
2. Andere ‘Gidsen’ bleken overleden familieleden, die zich nog steeds met het leven van hun nazaten wilden bemoeien – weliswaar soms met de beste bedoelingen, maar vanuit hun beperkte visie van de realiteit en van ‘wat goed voor je is’ – en dat was niet wat goed was voor de cliënt.
3. Een enkele keer bleken ‘Gidsen’ helemaal geen Gidsen maar wezens van de donkere pool – wezens die meesters zijn in illusie en er slechts op uit zijn mensen te ontkrachten en vernietigen.
Assistentie en samenwerking
Dat wil nog niet zeggen, dat we het hele concept van ‘Gidsen’ maar in de prullenbak moeten gooien. Als eeuwige wezens met een aardse incarnatie is het juist prachtig om steun te ontvangen van en samen te werken met onze voorouders, onze vrienden en geliefden uit vorige levens, met het elfenrijk, het engelenrijk, de Opgestegen Meesters, de kristalwezens, dierenspirits en noem maar op. Echter, dit alles als een samenwerking en contact vanuit wederzijdse eerbied en respect.
Zodra we ons afhankelijk opstellen van ‘Gidsen’ en onszelf klein maken, geven we onze kracht en autoriteit weg en zetten we de deur open voor minder waarachtige wezens die handelen uit ego en eigenbelang, en soms zelfs vanuit kwaadwillende motieven om te misleiden en beschadigen.
Voorbeelden van waarachtige Gidsen en helpers
In het boekje ‘The boy who saw true’ (‘De jongen die helder zag’), een ontroerend en soms hilarisch dagboek van een helderziend jongetje in het Victoriaanse Engeland, wordt de schrijver als kind ’s nachts bezocht door een stralend wezen. Het wezen praat met hem en helpt hem te begrijpen wat hem allemaal overkomt in zijn verwarrende aardse leven in het puriteinse Engeland van de negentiende eeuw. Door zijn opvoeding is het kind er eerst heilig van overtuigd dat het Jezus is. Als hij wat ouder is vertelt het wezen dat hij niet Jezus is, maar gewoon een wijze man die vele levens geleefd heeft en er voor hem is als hij hem nodig heeft.
Zelf heb ik veel steun en liefde ervaren van ‘Gidsen’ die geliefden en kinderen uit vorige levens en andere dimensies bleken te zijn. Niet (meer) belichaamde wezens van menselijke oorsprong maar ook elfen, dieren en engelen, die een ongelooflijk waardevolle bijdrage aan mijn leven gaven door hun liefde, steun en inspiratie.
Overleden dierbaren en geliefde overleden dieren fungeren vaak als Gids – en zijn daarbij nooit opdringerig maar altijd bescheiden en liefdevol,
Zo maakte ik bijvoorbeeld mee dat overleden broertjes, tantes, zelfs honden hun steun kwamen betuigen aan cliënten in therapie op het moment dat ze het moeilijk hadden. Met hun liefdevolle boodschappen en energetische knuffels zijn ze een geweldige bron van steun en inspiratie.
Hoe weet je nu of je met een authentieke ‘Gids’ of een ‘nepgids’ te maken hebt?
Een nepgids:
1. Pretendeert beter dan jij te weten wat goed voor jou is
2. Is veelal uit op macht en controle
3. Communiceert vaak op een al dan niet subtiele neerbuigende wijze en geeft je het gevoel dat je minder bent
4. Geeft opdrachten of bevelen en respecteert jouw vrije wil en zeggenschap over je eigen leven onvoldoende
5. Kan zich vriendelijk voordoen maar voelt vaak koud, afstandelijk en bazig, of zelfs angstaanjagend en intimiderend
6. Pretendeert te handelen ‘voor jouw eigen bestwil’ maar heeft een ‘hidden agenda’: doordrijven van de eigen wil, macht of controle
Een waarachtige ‘Gids’:
1. Respecteert altijd jouw vrije wil en autonomie
2. Handelt altijd in overeenstemming met de Goddelijke Wil en je Hoger Wezen en voor jouw hoogste goed, vanuit onvoorwaardelijke liefde
3. Handelt nooit vanuit eigenbelang, angst of ego
4. Doet nooit iets tegen je wil of zonder jouw toestemming (uitzondering: reddingsacties)
5. Behandelt je als het gelijkwaardige, goddelijke wezen dat je in wezen bent, ook al is de Gids nog zo oud en wijs
6. Voelt altijd goed, liefdevol en begripvol
7. Heeft altijd jouw hoogste goed en het hoogste goed van Al Wat Is op het oog
Conclusie
Dus, als je te maken hebt met een wezen dat zich voordoet als Gids: luister naar je gevoel. Een manier om te checken of een contact met een niet-belichaamd wezen zuiver is, is om je aandacht naar je hart te brengen. Daar kun je voelen of het contact authentiek, zuiver en vanuit onvoorwaardelijke liefde is. Dan pas heb je te maken met een echte Gids.
