Vicieuze cirkels
Ik zakte laatst nog weer eens een verdiepinkje lager in een diep verstopt en verweven familiepatroon. In hoe dit patroon op mij is geprojecteerd in mijn leven, en hoe ik, onbewust, heb meegewerkt om dit patroon in stand te houden. Hoe ik gevangen zat in een vicieuze cirkel van slachtoffer-dader-dynamiek. En ik realiseerde me heel diep: als ik wil dat dit stopt, moet het stoppen bij mij. Dan heb ik hier echt en heel rigoureus uit te stappen.
Ik accepteer niet meer dat oude pijn en verdriet van anderen op mij geplakt wordt. Dat andermans pijn en onzekerheid over mij uitgestort wordt (ik gebruikte het woord ‘kotsbakje’, maar dat is wellicht niet zo’n fijn plaatje…). En ik accepteer ook niet meer dat ik dat dan vervolgens ook bij een ander doe. Dat ik de pijn doorgeef. Omdat ik niet weet hoe ik er anders mee moet dealen, of omdat ik de pijn niet kan verdragen.
Ik neem niet langer de verantwoordelijkheid op me voor een ander en ik wil niemand meer verantwoordelijk maken voor mij. Ik leef mijn leven, mijn waarheid. Ik gun jou met heel mijn hart de jouwe. Maak er wat moois van. En waar we elkaar in liefdevolle energie raken, mag er magie zijn in de intimiteit tussen ons. Dan ben ik heel graag bij je en met je. Daar gun ik ons elkaar. Dus. Dat.
De kaarten en het spel
Ieder mens die in dit leven stapt krijgt te maken met alle kanten van deze prachtige wereld. Met de volle potentie van dit bestaan. Met de mogelijkheden tot liefdevol leven, vreugdevol leven, maar ook met de mogelijkheden van angst en pijn en verdriet. Het lijkt niet altijd ‘eerlijk’ verdeeld, dat is het ook niet. Het leven deelt je jouw kaarten en daar zul je het mee moeten doen. Maar jij bepaalt jouw spel en de manier waarop je het speelt.
In onze kindertijd leren we van onze ouders hoe de wereld volgens hen in elkaar zit. En we leren hoe zij weer van hun ouders geleerd hebben hoe de wereld in elkaar zit. We krijgen te maken met familiepatronen, met overgeërfde kwaliteiten, talenten en ook met overgeërfde pijn of angst. En of we het nou klakkeloos van ze overnemen, of dat we ons met hand en tand verzetten, we worden erin meegezogen.
En zo zitten we allemaal op onze eigen manier vast in onze familie cirkel. In een netwerk van overtuigingen, patronen, manieren van denken en doen. En met een beetje mazzel komen we daar in ons eigen leven een heel eind mee. Want als je hebt geleerd om je kwaliteiten te gebruiken, om te kunnen vertrouwen op jezelf en het leven, dan heb je een lekkere ondergrond om op te bouwen.
Maar met een beetje pech heb je te maken met zwaarte in je familie. Met diep gevoelde en lang meegenomen angst en onvermogen om daaruit te stappen. En dan heb je dus ook niet geleerd hoe je daar anders mee om kunt gaan dan hoe jouw familie dat doet. En op die manier houden we de cirkel in stand. Op die manier worden slachtoffers uiteindelijk daders. Niet uit narigheid, maar uit onvermogen er anders mee om te gaan, omdat we dat nooit hebben geleerd.
De cirkel doorbreken
Het is niet gemakkelijk, de cirkel doorbreken. Het is niet gemakkelijk om jezelf iets anders aan te leren dan dat je in die vroegste jaren hebt geleerd. Het kost doorzettingsvermogen en onverzettelijke moed. Het kost discipline en een onwrikbaar verlangen naar innerlijke vrijheid. Het kost je een heleboel illusies, vooral over jezelf. Het kost je wellicht bepaalde relaties.
Het vraagt van je om eerlijk te zijn, gloeiend eerlijk. Om je slachtofferschap te erkennen en er vervolgens radicaal uit te durven stappen. Het vraagt om je daderschap te erkennen en ook daar uit te stappen. Het vraagt de moed om te blijven staan in jouw innerlijke storm. Om niets te doen, terwijl alles in je lijf schreeuwt om vechten of vluchten. Om te staan en te wachten tot het weer rustig is. Tot alle emoties uitgeraast zijn. Tot jij weer in staat bent om buiten je patroon om te kijken naar wat er nu daadwerkelijk gebeurt. Het vraagt je om niet langer van jezelf te pikken dat je gif in je relatie brengt.
Het levert je vrijheid op. De vrijheid om iemand anders echt te zien voor wie die is. Om buiten projecties om te voelen hoe het stroomt tussen jou en de ander. Het levert een intimiteit op als nooit tevoren. Een veilige basis voor elkaar. Och weet je, het levert je alles op wat het leven de moeite waard maakt. Het levert je het vermogen op om onbelemmerd lief te hebben.
Het is tijd
Deze tijd brengt alles naar boven wat niet meer klopt met wie jij bent. Al je oude angsten, overgeërfd of ‘vers’ opgedaan in je leven. Deze tijd vraagt van je om af te schudden wat niet meer dient. Wat niet in liefde in de wereld komt. Deze tijd vraagt van je om heel eerlijk te zijn over wat jij de wereld in helpt. Niet vanuit kwaadwillendheid, je hebt een prachtig hart, maar vanuit jouw doorgegeven familie lijnen, vanuit jouw gekwetstheid. Deal ermee, werk ermee, zit ermee en laat het vervolgens vrij. Het is tijd.
Er zijn zoveel mensen die je kunnen helpen om te leren wat je nooit geleerd hebt. Die je kunnen helpen om in jouw innerlijke vrijheid te leven. Laat je ondersteunen door de mensen die je aanspreken en die met liefde hun eigen gereedschappen en ervaring ter beschikking stellen. Of dat nou professionals zijn, of lieve mensen in je eigen privé omgeving. Voel gewoon wat klopt voor jou, op dit moment in je leven.
Masterclass
Op vrijdag 18 december gaf ik voor Nieuwetijdskind magazine de online Masterclass ‘Onbelemmerd liefhebben’. Hierin reik ik je drie sleutels aan die je kunt gebruiken om de poort naar je hart te (her)openen. Zodat jij op jouw pad naar onbelemmerde liefde kunt lopen. Je kunt hier de videoreplay bekijken: nieuwetijdskind.com/masterclass-onbelemmerd-liefhebben/replay
