Wil je zichtbaar zijn, gooi jezelf dan voor de leeuwen

Rechts van mij zaten nog vijf medestudenten. We schoven steeds een stoeltje op. Dat deden we elke keer nadat iemand z’n betoog voor de groep had gehouden. Met het zweet in mijn handen hield ik nauwlettend de afstand tussen mij en de laatste stoel in de gaten. Want zat je eenmaal daar, dan was er geen ontkomen meer aan. Dan werd je voor de leeuwen gegooid.

Afgaan of sterven

Iemand voor de leeuwen gooien, betekent dat je wordt blootgesteld aan een situatie waarvan je niet zeker weet of je jezelf daarin kunt dragen. Je twijfelt of je het wel kunt, of je goed genoeg zult zijn. Het gaat om zo’n situatie, waarvan je weet dat je het risico loopt om finaal onderuit te gaan. In het beste geval ga je dan voor de hele goegemeente af. In het slechtste geval kost het je je leven.

Dat laatste klinkt nogal dramatisch, I know. Maar laten we eerlijk zijn, de zielsschrik van het anders zijn, zit er bij velen nog goed in. Zo herinnerde ik me op een dag dat ik letterlijk voor de leeuwen ben gegooid. Dat was in de tijd dat de Romeinen dat een leuke zaterdagavondbesteding vonden en ook meteen een mooie manier om van andersdenkenden af te komen. Deze zielservaring zat zo diep in mijn aardse lichaam verankerd, dat mijn benen continu in de actiestand stonden – klaar om weg te sprinten als het te onveilig zou worden.

Jij hebt misschien herinneringen aan een leven waarin je eindigde op de brandstapel, omdat je afweek van de veilige grijze norm. Of je herinnert je niets van dit alles, maar je weet nog wel dat je stikzenuwachtig was toen je als zevenjarige een spreekbeurt moest geven over je konijn, om maar een voorbeeld te geven. Als dat zo was, had je hoogstwaarschijnlijk te maken met de residuen van een vorig leven, waarin je voor je anders-zijn een hoge prijs hebt betaald. Dus logisch dat je ’t bijna in je broek deed.

De angst voor zichtbaarheid

Zodra je in het volle zicht bent van een groep, en je spreekt je uit over iets wat je na aan het hart ligt, dan doet dat iets met je gevoel van veiligheid. Hoe veilig is het voor mij in deze setting om mij te uiten en om mezelf te laten zien zoals ik ben? Of je nu je beste vriendin wilt toespreken tijdens haar bruiloft, een presentatie moet geven aan het managementteam, of dat je gevraagd bent je visie te delen over een bepaald onderwerp, het effect is hetzelfde: je voelt je ongelooflijk kwetsbaar. Hoe verleidelijk is het dan niet om je verhaal af te zwakken. Of nog beter, om er maar helemaal van af te zien. Herkenbaar?

Wat ik hier beschrijf, wordt spreekangst genoemd. Het schijnt dat ruim 75% van de mensen hier last van heeft en ik vermoed dat dit percentage onder de lezers van Nieuwetijdskind vele malen hoger ligt. Spreekangst gaat in mijn optiek namelijk over de angst om je ziel aan de buitenwereld te tonen. Ergens diep in jou, kun je de angst voelen opvlammen dat je wordt afgestraft zodra je het meest unieke van jezelf laat zien. En dus heb je steeds de keuze: houd ik me in of spreek ik me uit?

Je klankkleur en woordkeuze maken je zichtbaar

We tonen onze ziel via onze unieke klankkleur in combinatie met onze woordkeuze. Niet zozeer tijdens de dagelijkse huis-tuin-en-keuken-gesprekken, maar wel op die momenten, waarop je wordt gevraagd kleur te bekennen. Je bent dan zichtbaar hoorbaar en de emoties die dat oproept, variëren van een beetje spannend tot doodsangst en alles ertussenin. Het maakt overigens niet uit of het gaat om uitgesproken of geschreven woorden; de angst die je dan kunt voelen, is dezelfde.

Je bent hier om jezelf te zijn

Je bent hier om jouw unieke ziel te delen met de buitenwereld op een manier die past bij jou als mens. Je bent hier dus om zichtbaar te zijn. Alleen hoe doe je dat als het angstzweet je uitbreekt bij de gedachte alleen al? Hierop heb ik één simpel antwoord: door het te doen. Want heb je weleens overwogen dat die momenten (zoals zo’n spreekbeurt op school) er voor jou zijn? Niet om je onderuit te halen, maar om jou de kans te bieden om dóór je angst voor zichtbaarheid heen te gaan.

Oplossen door te doen

Elke keer als je jezelf (meer) zichtbaar maakt, haal je traumatische zielsherinneringen uit vorige levens naar boven die hiermee te maken hebben. Je voelt dan spanning, zonder dat je precies hoeft te weten wat dat heeft veroorzaakt. Liever niet zelfs, want dan kun je ‘vergeten’ om door de ervaring heen te gaan. Wat je te doen hebt, is: voelen, erbij blijven en het toch doen. Het mooie is dat je dan vaak na afloop ontdekt dat het minder moeilijk was dan je had gedacht. Dat vergroot dan weer je zelfvertrouwen, zodat je de volgende keer een iets groter risico durft te nemen als het gaat om jouw zichtbaarheid. Het mag in kleine stappen, en dat is wel zo prettig voor je mens-zijn; je kunt jezelf dan door het ongemak heen dragen.

Het effect van opluchting

Toen ik me als eerstejaarsstudent overweldigd voelde door een voor mij onverklaarbare angst om voor de groep een betoog te houden, was dat precies wat ik deed. Ik ‘droeg’ mezelf door de spanning heen. Na afloop voelde ik me opgelucht, en niet zo’n beetje ook. Met de kennis van nu weet ik dat dat een uiting was van een transformatie van iets heel ouds. Was ik daarna nooit meer bang om zichtbaar te zijn? Nee, natuurlijk niet. Maar ik had daar wel ter plekke een stukje van mijn oude zichtbaarheidstrauma geheeld, zonder dat ik me daar bewust van was. En dat gun ik jou ook, want jezelf niet laten zien aan de wereld zoals je echt bent, dat is zonde!

Foto van Danielle Hermeler

Danielle Hermeler

Danielle is een spiritueel mentor. Zij leert vrouwen met een (te) groot hart hoe je het communicatielijntje met jezelf én je Ziel terugvindt, zodat je jouw unieke talenten met de wereld deelt zonder concessies te doen aan je eigen verlangens. Danielle combineert haar kennis van communicatie en gedragsverandering met psychologische en esoterische kennis en gechannelde informatie uit de wereld van Licht. Haar begeleiding is erop gericht dat je inzichten integreert in je dagelijkse leven voor maximaal resultaat.
5-hoek

Overige artikelen

Durf jij werkelijk mens te zijn? | Video
Helen met de kracht van het hart – een ontmoeting met medicijnpaarden
Als je werk is uitgewerkt
De spirituele dimensie van Alzheimer
Waarom het doden van dieren voor voedsel binnenkort klaar zal zijn – volgens Richard Branson
De 16 kenmerken van een sterrenkind van de Pleiaden
Je Gidsen en jouw verbinding daarmee
De Planetaire Oorsprong van Starseeds – Van welke planeet kom jij?
Waarom zijn er Sterrenkinderen op Aarde?
Ben jij een oude ziel? Hoe kom je erachter of je een oude ziel bent?
Kenmerken van Pleiaden Starseeds, welke heb jij?
Waarom ik heb geleerd mijn emotionele pijn te omarmen en hoe dat je leven kan veranderen