Wanneer je als kind al merkte dat je wijzer of bewuster was dan je ouder(s), bracht dit jou waarschijnlijk in verwarring. Je voelde dat jouw gevoelens en waarheid er niet mochten zijn en dat voelde vreemd. Wanneer je je liet horen, kreeg je de deksel op je neus. Je was te bijdehand of lastig. Terwijl dit allerminst je bedoeling was en je vooral wilde uitdrukken hoe jij de realiteit ervoer. Waarschijnlijk heb je je aangepast en gevoegd naar het beeld dat er van jou verwacht werd. Daarmee heb je jezelf tekort gedaan. Je hebt je klein gehouden en de kans bestaat dat je dit nu nog steeds doet.
Je onbehagen groeit
Waar het gevoel van onbehagen in de kindertijd subtiel aanwezig was, knaagt dit op latere leeftijd steeds meer. Als kind kon je je boosheid en wellicht minachting voor je ouders nog wegstoppen, op latere leeftijd lukt dat steeds minder goed. Tegelijkertijd vind je dat je niet ondankbaar mag zijn. Je ouders hebben hun best gedaan en je ‘weet’ dat ze wel van je hielden. Wie ben jij om daar een oordeel over te hebben?
Voor Christine werd in een sessie pas écht duidelijk hoe haar moeder tekort geschoten was. Ze schrok ervan en sprak uit dat ze zich schaamde om dit hardop te zeggen. Ze wilde zich niet méér voelen dan haar moeder en vond dat ze zich niet boven haar mocht plaatsen. Maar ze voelde ook dat de waarheid er nu mocht zijn. Sterker nog, deze viel niet meer te ontkennen.
Energetisch perspectief
Het helpt om je aardse perspectief te verbreden en vanuit kosmisch/energetisch perspectief naar de relatie met je ouders te kijken. Misschien heb je veel meer levenservaring omdat je al talloze levens op aarde hebt erdoor gemaakt. Of heb je ervaringen opgedaan op andere planeten. Dat maakt dat het verschil in bewustzijn van meet af aan groot kan zijn.
Daarnaast zijn jouw ouders in een tijd geboren waarin er weinig mogelijkheden waren om zich te bevrijden van hun pijn en zich te ontwikkelen. Het is zeker mogelijk dat ook zij een groter bewustzijn hebben, maar gevangen zitten in hun pijn. Door jullie verschil in bewustzijn te zien als constatering en niet als oordeel, geef je jezelf de kans om te helen en groeien.
In de evolutie van de mens is het zo, dat álle voorgaande generaties minder bewust zijn dan de latere. De huidige kinderen hebben weer een groter bewustzijn dan wij nu. Het is geen kwestie van ‘beter of slechter’, wel anders.
Sta boosheid toe
Voor je proces is het belangrijk om de pijn die je als kind hebt ervaren, toe te laten. Doordat je ouders zich niet bewust waren van jouw behoeften, vanwege weggestopte pijn of dieper liggende thema’s, konden ze jou niet bieden wat je nodig had. Erken het feit dat dit jou heeft beïnvloed. Durf de pijn toe te laten en de wonden van je innerlijk kind te voelen.
Een belangrijke stap naar bevrijding is het jezelf toestaan om boos te zijn om wat er is gebeurd. Niet vanuit zelfmedelijden maar vanuit kracht. Deze boosheid brengt jou in contact met jezelf en helpt jou je grenzen te voelen. Boosheid is geen ‘must’, ieder mens is anders! Maar wanneer je boosheid voelt, laat deze dan toe.
Ik merk dat boosheid voor veel hooggevoeligen een lastige emotie is. Als ik voor mezelf spreek: ik begreep, vóélde waarom de ander deed wat hij of zij deed. Ik voelde de afgeslotenheid, het onvermogen en de pijn. Zo praatte ik onbewust het gedrag van de ander goed, ten koste van mezelf. Daarmee deed ik het kleine meisje in mezelf tekort. Wat ze in haar jonge jaren had ervaren, schoof ik aan de kant.
Juist nu mogen de gewonde delen van ons innerlijk kind zich laten horen en zien. Wat heb je ervaren? Wat heb je gemist? Hoe was het om niet serieus genomen te worden? Als je als kind emotioneel in de steek bent gelaten, is het belangrijk dat je jezelf nu wél gaat zien. Luister naar het kind in jou, laat de pijn en het verdriet toe.
Aan vergeven gaat helen vooraf
Waak ervoor dat je jezelf oplegt dat je je vader of moeder dient te vergeven. Vergeving volgt uit een helingsproces, het is niet een doel op zich. ‘Vinden’ dat we moeten vergeven is vanuit het hoofd. Je kunt pas écht vergeven vanuit het hart. Wanneer je wond nog open ligt, is vergeving een pleister die je erover heen plakt. Maar het zorgt er niet voor dat de wond heelt.
Je heelt door je oude pijn toe te laten en los te laten. Door oog te hebben voor het kind dat nog in jou verscholen ligt, wellicht in een hoekje.
Ook helpt het om energetisch contact te maken met je ouder. Je voert dan een gesprek op zielsniveau en spreekt vanuit je hart uit hoe jij het contact hebt ervaren. Bovendien biedt dit jou de mogelijkheid om een dieper inzicht te verkrijgen in de motieven van de ander: wat was zijn of haar pijn waardoor een liefdevol contact niet mogelijk was? Wanneer we de pijn of het verdriet van de ander energetisch voelen, biedt dat verlichting en ruimte voor vergeving. Je ervaart op subtiele wijze de pijn en het onvermogen van de ander. Het ‘weten’ vanuit je hoofd, waarom de ander heeft gedaan wat hij heeft gedaan, wordt weten met het hart.
Zo wordt het gemakkelijker te aanvaarden dat je vanuit een bewuster ‘Zijn’ leeft dan je ouder(s). Op zielsniveau is er geen oordeel.
Online groepssessies
Merk je dat je een verdriet dat je mee draagt dat jou belemmert om verder te groeien? En vind je het spannend om dit toe te laten en los te laten?
