In jouw relatie geen middelmatigheid! Jij en je partner zijn intens met elkaar verbonden; dramatische break-ups worden gevolgd door grootse verzoeningen. Het ene moment ben je in de wolken, het andere moment zit je met de handen in het haar. In het begin luisterden je vrienden nog geboeid naar je verhalen, maar steeds vaker merk je dat ze er moe van worden. Ze snappen niet dat je nog bij je partner blijft en hebben geen zin in weer dezelfde dramatiek. Je voelt je steeds meer alleen staan…
Wie in een ongezonde relatie blijft, kan vaak rekenen op het onbegrip van de omgeving. Mensen staan voor een raadsel: waarom blijf je bij deze partner als hij of zij zo overduidelijk niet goed voor je is? Zelf begrijp je het ook niet meer. Het lukt je maar niet om de relatie te verbreken, ook al krijg je niet waar je naar verlangt. Hoe komt het dat je hierin verstrikt blijft, wat is de dynamiek achter je relatieverslaving?
Vasthouden aan het weinige dat je hebt
Als je in je jeugd emotioneel verwaarloosd bent, ben je geneigd vast te houden aan wat je hebt, zelfs als dat maar bar weinig is. Jouw strategie is doorzetten en toewerken naar een ideaalplaatje. Je denkt, hoopt, voelt dat alles beter wordt als jij meer je best doet en dankzij deze krachtige illusie kom je emotioneel niet los van je partner. Je focus ligt op ‘hoe het zou kunnen zijn’, niet op hoe het werkelijk is.
De realiteit van jullie relatie wil je niet onder ogen zien, omdat je dan aan jezelf zou moeten toegeven dat je met lege handen staat. Je zou moeten inzien dat al je inspanningen om de dingen tussen jullie beter te maken helemaal voor niets zijn geweest. De heftige ups en downs in je relatie verwar je bovendien met liefde: je weet niet hoe een gezonde liefdesrelatie eruit ziet en dus zie je de emotionele intensiteit in je relatie als het bewijs van jullie grootse liefde.
Jouw vasthouden wordt verder versterkt, doordat je op onbewust niveau de trauma’s van je partner herkent. Je herkent die van jezelf erin of die van een van je ouders en hierdoor voelt je relatie heel vertrouwd. Je partner spiegelt je dus en dat biedt je de kans om te groeien, maar pak je die kans ook echt aan? Het is vaak veel makkelijker om je ogen te sluiten voor het innerlijke werk dat op je wacht. En zo ga je door op het pad dat je kent…
Verslaafd aan de cyclus van aantrekken en afstoten
Dat pad is bekend, maar het is ook grillig. Je bent er nooit zeker van dat je de liefde, erkenning en waardering krijgt waar je zo naar verlangt. Soms krijg je wat je wilt en voel je je fantastisch, een volgende keer geeft je partner niet thuis en sta je in de kou. Deze onregelmatige beloning en de emotionele heftigheid tussen jullie activeren het beloningssysteem in je hersenen, net zoals alcohol, drugs en gokken dat kunnen doen. Je raakt gewend aan het drama van aantrekken en afstoten en op den duur kun je niet meer zonder. Als je probeert te stoppen met je relatie, krijg je last van ontwenningsverschijnselen en dus blijf je, of keer je steeds terug.
Alle commotie die je relatie teweeg brengt, heb je daarnaast nodig om je eigen gevoel van leegte niet te hoeven voelen. Je kunt je hierbij volledig verliezen in je relatie en steeds op zoek zijn naar het bewijs dat je partner wel van je houdt, wel openstaat voor intimiteit en dat je wel speciaal bent. Het miniemste stapje vooruit kan een enorm gevoel van hoop in je opwekken en je genoeg energie geven om het weer maanden te proberen met je partner.
Misbruik voelt normaal voor jou
Een ander zou voor zichzelf opkomen, van zich afbijten, haar grenzen aangeven, maar jij voelt je grenzen niet, laat staan dat je ze bewaart. Als je bent opgegroeid met verbaal geweld, als je gevoelens gebagatelliseerd of ontkend werden, of als je steeds de boodschap kreeg dat je het niet goed deed, dan voelt misbruik heel normaal voor jou. Als je er al een ongemakkelijk gevoel bij krijgt, neem je dat niet serieus. Je denkt dingen als: het ligt aan mij, ik ben gewoon te gevoelig, of ik heb het vast verkeerd begrepen.
Je bent gaan geloven wat je als kind verteld is en nu twijfel je aan je eigen perceptie. Psychisch geweld zie je hierdoor niet als iets waar je je tegen kunt verweren en de ongezonde relaties uit je jeugd vinden hun vervolg in de ongezonde relaties in je volwassen leven. Je blijft bij je partner, gaat steeds terug, of zoek je eenzelfde soort partner, doordat je niet beter kent. Het groeiende onbegrip van je omgeving zorgt hierbij voor steeds meer schaamte. Het wordt lastiger en lastiger je realiteit te delen en je raakt geïsoleerd.
Heling en herstel
Je kindstrategieën om te functioneren in een gezin waarin onvoldoende ruimte was voor je emoties, mag je in je volwassen leven loslaten. Dat betekent dat je gaat werken aan de patronen in jezelf die ten grondslag liggen aan je relatieverslaving. Je wil een gezond gevoel van eigenwaarde ontwikkelen, je grenzen duidelijk aangeven en handelen vanuit jouw verlangens. Zo zorg je in alle opzichten goed voor jezelf en trek je vanuit deze zelfliefde ook een ander soort relatie aan.
Een goede eerste stap hierbij is het delen van je nieuwe inzichten. Doorbreek je isolement en reik uit naar de mensen die je vertrouwt! Je hoeft ze niet meer te vertellen over het drama in je relatie. Deze keer heb je een nieuw verhaal: deze keer maak je ze deelgenoot van wat er werkelijk in je leeft.
Bewaar voor later op Pinterest:
