Ervaar jij wel eens een gevoel van leegte, het gevoel dat je er niet helemaal bent? Alsof je alleen maar een schil bent met daarbinnen een roerloos en koud niets? Lijkt het voor jou soms of alle andere mensen op deze wereld bij elkaar horen, maar dat jij daarbuiten staat, alleen en onbegrepen, ook door jezelf?
In deze leegte heb je geen beeld van wie je bent en wat je leuk vindt. Je leven bestaat uit het meedeinen op de golven van anderen en zo dobber je maar wat rond. Dat laat je toe omdat je zelf niet weet waar je heen wilt en ook de energie niet hebt om van koers te veranderen, mocht je eens een idee krijgen. En voortdurend heb je daarbij het gevoel dat er iets mis is met je, dat je het verkeerd doet en dat het allemaal jouw schuld is.
Alles leek in orde
Als je je herkent in wat hierboven staat, is het mogelijk dat je als kind niet de liefde, aandacht en erkenning hebt mogen ontvangen die je nodig had. Dat je emotioneel verwaarloosd bent en als gevolg hiervan nu ook zelf niet volledig zorg kunt dragen voor wat er zich binnenin jou afspeelt. Wie als kind te maken heeft gehad met emotionele verwaarlozing, is vaak opgegroeid in een gezin dat niet zichtbaar disfunctioneel was. Je werd niet uitgescholden of geslagen. Je werd niet aan je lot overgelaten na school. Je had genoeg vriendjes en mooi speelgoed. Alles leek op het eerste gezicht prima in orde. Toch ben je op emotioneel gebied heel wat tekortgekomen, doordat je ouders niet in staat waren je volledig te zien en ondersteunen in jouw emotionele behoeften.
Onzichtbare schade
Het gaat om de knuffels die je niet kreeg toen je verdriet had en moest huilen, de aandacht die er niet voor je was toen opa doodging en de liefdevolle vragen die niet werden gesteld toen je ontplofte van woede, maar eigenlijk bang en onzeker was. Je ouders bedoelden het goed, maar misten de vaardigheid om de gevoelens die er in je leefden op te merken en er adequaat op te reageren. Waarschijnlijk doordat zij zelf ook nooit hebben geleerd hoe om te gaan met hun gevoelens en hoe die op een gezonde manier te uiten.
Doordat je ouders de taal van de emoties niet spraken, leerde jij dat ook niet. Je leerde niet hoe je omgaat met je emoties en hoe je ze uit. Door het gebrek aan emotionele zorg heb jij de boodschap ontvangen dat jouw gevoelens er niet toe doen, dat ze lastig en ongewenst zijn, dat je er beter aan doet ze niet te uiten of zelfs maar te voelen. Dat ze een teken zijn van jouw zwakte of slechte kant.
De schade die zo aangericht wordt, is onzichtbaar maar groot. Op jouw lijf geen blauwe plekken, in jouw levensverhaal geen rotjeugd en toch voel je je altijd zo leeg en koud. Je vraagt je af wat er met je aan de hand is, maar ziet geen oorzaak en dus is je conclusie: er is niets aan de hand, het ligt aan mij. Je hebt het gevoel dat er iets fundamenteel mis is met jou en uit schaamte praat je er verder met niemand over.
Grondtoon van je bestaan
Wat het allemaal nog verwarrender maakt, is dat veel volwassenen met een verleden van emotionele verwaarlozing hun leven op het eerste gezicht prima voor elkaar hebben. Je hebt bijvoorbeeld een fijn gezin en een leuke baan, maar er is ook een voortdurend gevoel van innerlijke leegte en kou. Dat gevoel ben je misschien zo gewend, dat het je nauwelijks meer opvalt, maar het ís er wel en vormt de grondtoon van je bestaan. Het afgesneden zijn van je eigen gevoel is jouw normale staat van zijn en de tegenstelling tussen wat je ziet in je leven en hoe je dat ervaart, zorgt voor grote verwarring. Je oplossing is vaak om te ontkennen dat je je niet goed voelt, of je gevoelens te verdoven en gewoon door te gaan. Zo kunnen er vele jaren verstrijken waarin je uiterlijk een leven leidt als ieder ander, maar innerlijk een grote leegte en eenzaamheid ervaart.
Het pad van heling
Ik wil je op het hart drukken dat het niet aan jou ligt. Er is niets mis met jou en je hoort er wel degelijk bij. Net als elk ander mens ben je perfect in al je imperfecties. Het enige wat er aan de hand is, is dat je nog niet zo goed weet hoe om te gaan met je gevoelens en daarmee hoe je liefdevol voor jezelf kunt zijn. Zodra je opnieuw leert voelen en gaat inzien dat je emoties er wel degelijk toe doen, zul je ook gaan inzien hoe oneindig waardevol jij bent als mens. Met je gevoelens als leidraad kun je dan je leven inrichten naar jouw hart en de liefde voor jezelf en anderen volledig ervaren.
Deze heling van emotionele verwaarlozing vormt een levenslang proces. Steeds weer mag je een diepere laag aanboren en ontdekken wat daar op je wacht. Op dit pad van zelfontplooiing zal je op een gegeven moment dankbaarheid gaan ervaren voor de dingen die je in je leven hebt meegemaakt. Van daaruit kun je gaan inzien dat het precies je pijn is die is de weg wijst naar jouw diepste wezen en de eindeloze mogelijkheden die je het leven je biedt.
