“Mam, dit kun je echt niet zeggen tegen papa!”
“Papa, je kan mama daar best even mee helpen!”
Herken je dit soort opmerkingen? Zegt jouw kind ook weleens zoiets? En voel je je dan gekwetst? Zo van, bemoei je er niet mee. Op je plek gezet? Of juist wel fijn dat hij/zij het voor je opneemt?
Ervaar jij een dominante energie bij je kind, waardoor je het gevoel hebt dat je op eieren loopt in zijn/haar aanwezigheid en op je woordkeus moet letten? Dat je soms twijfelt of jouw ‘nee’ wel terecht is. Of je wel of niet iets moet verbieden? Voel je je onzeker daarin? Waar sta je voor?
Alles hier heeft te maken met ‘de juiste plek’ innemen in je gezin, je familiesysteem. Vaak is het een oudste dochter die (een deel van) het lot van de moeder gaat dragen en een oudste zoon (een deel van) het lot van de vader.
De energetische laag
Als partners hoor je systemisch naast elkaar te staan. Als ouderpaar vorm je een team. Dat wil niet zeggen dat je het altijd eens moet zijn met elkaar. Dat is wat je feitelijk waarneemt, ziet, hoort; de bovenstroom. Nee, dit gaat over een diepere laag: de energetische, onbewuste laag. De onderstroom. De laag waar je voelt of je wel of niet op jouw plek naast je partner staat, ‘boven’ je kinderen.
Het innerlijk weten van je kind
In mijn praktijk heb ik een aantal jongeren die haarfijn kunnen vertellen, wanneer zij merken dat een van de ouders niet zijn/haar plek inneemt. Dat zij hun ouder dan ‘als kind zien en behandelen’.
Als jij als ouder niet in je kracht staat, voelt je kind dat. Hij/zij wordt onbewust naar jouw plek gezogen. Dan komt hij/zij energetisch boven jou te staan en naast je partner. Alsof zij samen het ouderpaar zijn. Dat kan bij jou onaangename gevoelens oproepen. Je kan je alleen voelen staan, verdrietig. Niet gesteund door je partner. In de steek gelaten. Voor het kind is het uiteindelijk ook niet fijn, want hij/zij mist een krachtige ouder, voelt dat er iets (niet) is tussen zijn/haar vader en moeder en kan niet lekker kind zijn.
Een moeder vertelde me dat zij soms zelfs jaloers is op haar dochter, omdat zij wél vaak de aandacht krijgt van haar partner die zij zelf graag zou hebben. Dat zij ziet dat haar dochter op de bank tegen haar partner aan ligt, terwijl ze zelf aan de andere kant op de bank zit… Of dat ze uit eten gaan en aan tafel plaatsnemen en dat ze dan tot de ontdekking komt dat haar dochter ongemerkt naast haar partner is gaan zitten. En zij zit tegenover hen, als het kind… Ze voelt dan de energie tussen die twee en dat doet haar pijn. Op dat moment vindt ze het kinderachtig om te zeggen dat ze wil ruilen van plek. De anderen snappen er waarschijnlijk niets van en vinden dat ze prima zitten zo.
Opvoedopstelling
Deze moeder deed een (opvoed)opstelling. We zijn gaan verkennen hoe de plekken/gezinsleden ten opzichte van elkaar lagen in haar gezin door middel van matjes die je op de grond legt, zogenaamde vloerankers. Hieruit bleek dat niet zíj naast haar partner stond, maar haar dochter. Toen ze daar op haar vloeranker stond, midden in de energie van haar familiesysteem, herkende ze het gevoel dat ze vroeger ook met haar moeder had en herinnerde zich situaties waarin zij destijds hetzelfde gedrag vertoonde als haar dochter nu. Toen dat zichtbaar werd, kwam er beweging.
Om haar te helpen weer in haar kracht te komen, heeft ze systemisch de ‘juiste plek’ ingenomen, naast haar partner. Haar dochter heeft ze ook op haar eigen plek ‘gezet’. Vervolgens heb ik moeder laten visualiseren dat haar dochter tegenover haar stond, ze contact maakten met elkaar en heb haar o.a. woorden laten uitspreken als “Jij bent mijn kind, jij bent mijn dochter. Ik ben jouw moeder. Dit is mijn plek. Jij bent de kleine en ik de grote. Je hoeft het niet voor mij te doen. Ik kan het zelf. Jij mag het kind zijn. Dit is jouw plek.”
Dit ziet er wellicht eenvoudig uit, zo op het eerste gezicht. Dat is het misschien ook wel, maar in een opstelling komt er zoveel energie in beweging en vallen er kwartjes waardoor duidelijk wordt hoe dit kon ontstaan. De blinde vlek brokkelt af…
Op haar plek
Dezelfde moeder mailde me een tijdje daarna dat ze zich veel krachtiger voelt en dit dat de relatie met haar dochter, maar óók met haar partner ten goede komt. Ze schreef dat ze weer een keer uit eten waren gegaan met het gezin en dat ze, zonder het in de gaten te hebben, weer tegenover haar partner en dochter was gaan zitten. Maar wat er vervolgens gebeurde was fantastisch. Haar dochter zei, toen ze net zaten: ”Mam, kom jij hier zitten. Ik wil graag tegenover jullie zitten, want dan krijg ik alle aandacht van jullie allebei!” Doordat deze moeder weer stevig staat, voelde haar dochter onbewust dat ze op haar eigen kindplek mocht zitten… Het stroomde weer. Dat voelt voor iedereen fijner!
Start met visualiseren
Als je jezelf en je situatie thuis herkent in wat je nu leest, kun je eens gaan voelen of je wel op jouw eigen plek staat. Heb je het idee dat je niet stevig (genoeg) staat als ouder dan kun je zelf een visualisatie doen met de woorden en zinnen die ik hierboven in het voorbeeld tijdens de opvoedopstelling gebruikte.
Word je toch elke keer van je plek ‘getrokken’ en je kind naar de jouwe, dan is het zeker interessant om dieper in je familiesysteem te duiken en op de energetische laag je plek in te gaan nemen…
Boekentip:
‘De fontein, vind je plek’ van Els van Steijn
