Veranderingen. Veel volwassenen hebben er moeite mee, of je nu hoogsensitief bent of niet. Ook voor veel hoogsensitieve kinderen is het maar al te vaak een beste uitdaging en toch is het de enige zekerheid die er is: dat alles verandert. Hoe ga je daar mee om en hoe kun je je kind daarin ondersteunen?
De wereld is overweldigend
We weten dat hoogsensitieve kinderen veel behoefte hebben aan en veel baat hebben bij rust en regelmaat, duidelijkheid, structuur en zekerheid. Als ouder van een hoogsensitief kind zul je al snel doorhebben dat je je kind niet altijd ‘zomaar‘ even mee kunt nemen, en dat een ander programma kan uitdraaien op een ramp, zeker als je je kind voor een voldongen feit plaatst.
Je moet vaak op tijd eten, soms tot grote ergernis van anderen en als je toch net iets te laat bent, heb je de poppen al aan het dansen. En ook al is je programma wel bekend, maar anders dan anders, dan kan dat ook leiden tot heftige emoties.
Voorbeeld
Een tijd geleden gingen we naar de schaatsbaan met het voetbalteam van onze zoon. De hele familie ging mee en alle andere families ook. De schaatsbaan is bekend, de kinderen van het team zijn vriendjes, het gezin ging mee… hoe makkelijk zou dat kunnen zijn, zou je denken. Toch was onze ochtend in de praktijk een regelrechte ramp.
Er werd niet geluisterd, er werd gepest en nogal overprikkeld gereageerd (voor ons is dat met heftig gedrag), vooral de kinderen naar elkaar toe. Totdat het tot me doordrong dat wat er op het programma stond misschien wel spannend zou kunnen zijn. Toen ik tegen mijn zoon vertelde dat het vanmiddag toch echt wel heel spannend is, kwam direct de kleur op zijn wangen weer terug, dat zagen we allebei gewoon gebeuren.
Door de erkenning kon hij zich overgeven aan zijn gevoel, wilde graag mijn hand vast houden en zijn knuffel bij zich houden. Maar eenmaal op de schaatsbaan was hij de eerste die zich vermaken kon.
Prikkels
Voor veel hoogsensitieve kinderen is de wereld overweldigend vanwege de vele prikkels die binnenkomen en verwerkt moeten worden, om nog maar niet te praten over de intensiteit van hun ervaringen. Veel mensen zijn zich absoluut niet bewust van de impact van veranderingen en snappen er helemaal niets van.
Trek je daar vooral niet zoveel van aan. Zij gaan je niet begrijpen, dus waarom zou je dat nog proberen uit te leggen? Ga liever achter jezelf staan en achter je eigen beslissingen. Jij weet als ouder het beste wat nodig is voor jouw kind. Daar mag je rustig op vertrouwen.
We hebben er mee te dealen
We hebben er gewoon mee te dealen dat we in een wereld leven waar steeds wat verandert. Dat gebeurt thuis, dat gebeurt op school en ook daarbuiten. Dat is hoe het leven in elkaar steekt. We nemen beslissingen en veranderen ze. Dat doen we zelf en dat gebeurt elders om nog maar niet te praten over onvoorziene omstandigheden, want ook die doen zich voor in ons leven. Dat hoort er bij. Ook al heeft dat ook een enorme impact, waar anderen geen weet van hebben.
Voorbeeld
Een ander verhaal speelt zich af op school. Om de één of andere technische reden besloot de school van mijn kinderen om de dag niet meer in de klas te openen, maar in de zaal met meer kinderen. Gevolg is dat het overzicht weg was, te veel kinderen, te veel emoties en een te grote onzekerheid van een eigen plek.
Het heeft driekwart jaar geduurd voordat mijn kinderen alleen de zaal in gingen en vertrouwen hadden gekregen. En toen besloot de school het weer anders te doen. De opening was weer in de klas ….
Je kunt je vast wel voorstellen dat toen de school besloot dat ouders niet meer mee naar binnen mochten om hun kinderen weg te brengen terwijl wij daar net een fijne routine in hadden ontwikkeld, dat wij dat niet van harte konden omarmen … je begrijpt het misschien al wel, opnieuw kregen wij te dealen met heftige emoties in de middagen na school en ochtenden waarin emoties ook hoogtij vierden.
Maak geen verwijten
Alles verandert. Thuis en elders, dus ook op school. Je zult er vaak over in gesprek moeten als iets niet werkt voor je kind. Of als je kind wat meer tijd nodig heeft voor een verandering. Dat is nu eenmaal hoe het is. Soms wil de school een uitzondering maken en soms is het nodig dat je je eigen plan trekt. Hoe dan ook, het is vooral van groot belang dat je de ander of in dit geval de school of de juf niet verantwoordelijk houdt voor de impact van de veranderingen voor jouw kind en het hele gezin, hoe verleidelijk dat ook is.
Vanuit verwijten en weerstand bereik je veel minder. Sterker nog, dan wordt alles alleen maar lastiger en groter en zul je nog meer situaties aantrekken in het leven met veel impact. Dus… herpak jezelf en tune in op een oplossing, zonder dat je direct hoeft te weten hoe. En geef je kind zelf vooral alle ruimte die het nodig heeft.
Hoe kijk je zelf tegen de wereld aan?
Aan de ene kant heeft de impact van veranderingen vooral te maken met de gevoeligheid van je kind en de hoeveelheid aan prikkels alsmede de intensiteit van de veranderingen. Aan de andere kant heeft het ook te maken met hoe veilig jij de wereld ervaart. Want hoe kan je kind aarden in deze overweldigende wereld als jij zelf de wereld ook als onveilig ervaart (al denk je misschien van niet)?
Voor mij betekent dat vooral dat je ook met je eigen veiligheid aan de slag mag gaan, omdat je kind jou spiegelt. Als je kind tegen onveiligheid aanloopt, dan mag je letterlijk ook (weer) naar jezelf kijken om te ontdekken waar je zelf je eigen gevoel van veiligheid bent kwijt geraakt, die vaak een wat extremere gevoeligheid heeft veroorzaakt.
Mijn kinderen hebben veel moeite met veranderingen op school, een nieuwe leerkracht, een andere klas, verandering van vakantie naar school en omgekeerd. En ook als er thuis wat verandert, kost het soms even wat tijd.
Wat kun je doen voor je kind?
1. Geef veel uitleg over hoe de dag eruit ziet, vooral als het anders dan anders is. Als je een kind er vlak voor de tijd mee confronteert, heeft dat (te) veel impact.
2. Laat vooral de emoties van je kind gewoon aanwezig zijn, het is niet erg dat hij of zij ergens moeite mee heeft, hij mag boos zijn en zelfs overstuur raken. Als jij dit toestaat, kan het zo weer over zijn. Vaak willen we dat ons kind gewoon rustig reageert, maar dan vraag je in feite om zijn emoties te negeren. Niet doen!
3. Weet dat een verandering gewoon wat tijd kost, een andere aanpak in het gezin kost je doorgaans 3 dagen en in andere gevallen kan het (veel) langer duren. Geef je kind gewoon die ruimte en help hem of haar waar dat nodig is. We hebben er gewoon mee te dealen.
4. Hoe ga je eigenlijk zelf om met veranderingen? Ik merkte bijvoorbeeld dat ik altijd moet wennen als het vakantie is, dat mijn werk meer blijft liggen bijvoorbeeld, terwijl er wel bepaalde deadlines zijn. Eenmaal op het punt van acceptatie gekomen, heerst er direct ook weer meer rust in mijn gezin. Tijdens het schrijven van mijn online workshop de afgelopen tijd waren we in een heerlijke harmonieuze sfeer terechtgekomen, zo zeer dat ik voor het eerst geen zin had om weer in het ritme van alledag te kruipen. Vroeg opstaan, op tijd op school, afspraakjes van de kinderen, sporten en dergelijke… Pas toen het tot me doordrong dat ik mezelf steeds opnieuw verzette tegen veranderingen, kon ik het loslaten en was het weer OK voor mij. En kon ik de vrede en harmonie ook in ons dagelijks ritme weer terugvinden. Over moeite met veranderingen gesproken ….
5. Herpak je zelf waar nodig. Als je kind ergens moeite mee heeft, kan dat ons als ouder flink raken. Gevolg is dat het voor je kind dan alleen maar lastiger wordt. Heb vertrouwen in je kind, dat je kind het aan kan, en dat het zijn ervaringen mag hebben waar het ook weer sterker uitkomt. We hebben nu eenmaal te dealen met deze wereld en wij hebben als ouder mede als taak om onze kinderen daar op voor te bereiden. Herpakken betekent overigens niet dat je je er over heem moet zetten, maar dat je je gevoel juist aanwezig durft te laten zijn. Je kind mag zijn emoties hebben en jij ook. Door ze te aanvaarden kan het weer anders worden. Ik heb hiervoor een speciale meditatie ingesproken die je hierbij kan ondersteunen (deze ontvang je gratis bij de inschrijving voor mijn nieuwsbrief).
6. Bepaal hoe jij er in staat en er mee om gaat: dit is bepalend hoe je kind er mee om kan gaan… Wat zal beter zijn: denken dat veranderingen erbij horen of denken dat je kind het niet aankan? (en jij ook niet…).
7. Kijk tot slot ook naar je eigen thema ‘veiligheid’. Uiteindelijk laat je kind jou precies zien hoe veilig jij de wereld ervaart. Als jij dan met jezelf aan de slag gaat, kan het voor je kind ook weer anders worden. Als je dat nog niet kunt pakken, kun je zelfs in extreme situaties terecht komen ….. dan ‘MOET’ je wel aan de slag …
Zo kwamen wij in een reeks bizarre situaties terecht: we waren getuige van een overlijden, welk kind heeft nou een dergelijke ervaring? Een week daarna werd mijn zoon door een vriendje bedreigt met een mes, niet zomaar een vriendje maar een beste vriend. Als je je daar zelfs niet meer veilig bij kunt voelen, wat blijft er dan over? En last but definitely not least gaat de lieve juf van mijn zoon met zwangerschapsverlof en dat is al een paar maanden een flink drama. Veel huilen. En nu in de laatste week voor haar verlof zien we hem steeds verder aftakelen. Wat doe je? Je laat alles krachtig aanwezig zijn, de emoties van je kind en je eigen emoties. Je herpakt jezelf en gunt je kind zijn ervaringen. Tot slot ben je ervan overtuigd dat jullie er beiden weer beter uitkomen.
Uiteindelijk gaat het er vooral om hoe je er zelf mee om gaat: overlijden hoort er bij en kinderen zijn kinderen. En juffies krijgen ook kindjes. Als je er zo in gaat staan, kan je kind meestal makkelijk verder. Daarnaast mag je dus ook met je eigen thema’s aan de slag. Ondertussen is er best veel wat je wel kunt doen voor je kind.
Prikkels doseren
In de allereerste plaats is het handig om op jonge leeftijd vooral de prikkels te doseren. Daarnaast mag je samen ontdekken wat je kind nodig heeft om tot rust te komen: een lekkere knuffel, een plekje om even op zichzelf te zijn, naar buiten, de natuur in, wat het ook is, als het maar iets is wat je kind fijn vindt om te doen.
Je kind heeft ook veel baat bij jouw oprechte aandacht in het NU. Dat werkt helend. Ook in de zin van bijvoorbeeld een actieve participatie, dat wil zeggen dat je actief deelneemt aan het spel van je kind, samen iets doet waarbij je al het andere laat voor wat het is.
Voetjes masseren, je kind afstrijken (met een paar druppeltjes jeneverolie in je handen wrijven en drie keer vanaf de zijkanten van het hoofd naar de voeten, de grond aanrakend, een oliebrandertje met een paar druppeltjes lavendel (voor ontspanning) of bergamot (om negatieve trillingen te neutraliseren) en het balanceren van de chakra’s als de heftigheid in hevigheid plotseling lijkt toegeslagen.
Een eenvoudig doch zeer effectief hulpmiddel is het volgende:
Ga er elke dag eens 5 minuten lang eventjes voor zitten. en stel je dan voor dat jij in de energie stapt van jouw kind. Voel wat je waarneemt. Eerst het lichaam een moment, daarna emoties en eventueel ook zijn gedachten. Laat alles aanwezig zijn en ontspan. Door deze acceptatie kan dat wat nog niet verwerkt is, alsnog verwerkt worden, als een ontlading van alles wat is opgenomen in het systeem van je kind.
Een mooie aanvulling is nog eens 5 minuten met je volle aandacht bij je kind aanwezig zijn, na de ontlading of bijvoorbeeld bij het naar bed brengen. Kijk dan liefdevol naar je kind en nodig je kind uit om weer helemaal terug te komen in zijn eigen lichaam. Je geeft het commando: ‘Kom maar helemaal terug in je lichaam’ (in je hoofd) en voel hoe dat voelt (ik voel dat zelf heel erg sterk gebeuren, maar weet ook dat als je dat niet voelt, dat het toch wel gebeurt). Je kunt het ook nog aanvullen met jouw liefde voor je kind gewoon door dit te voelen voor je kind.
Het wordt gevoeld! Niets is sterker en meer helend voor je kind dan dat wat jij als ouder je kind kunt geven! Probeer het eens!
Een volgende keer lees meer over wat jij zelf kunt doen om zelf met het thema veiligheid aan de slag te gaan.
