Voor mijn beroep ben ik een psychotherapeut met al meer dan tien jaar ervaring in de mainstream geneeskunde, wat me een brede basis aan ervaring heeft gegeven om een sterk begrip te vormen van wat werkt en wat niet werkt aan dat systeem van geneeskunde.
Maar naast mijn werk ben ik ook een moeder die zielsveel van
haar kinderen houdt. Voor hun bestwil en gezondheid ben ik altijd bereid geweest alle beschikbare opties te verkennen – en ik zal trots toegeven dat ik met die aanpak betere oplossingen heb ontdekt dan een conventionele specialist me ooit heeft geboden.
Dankzij mijn werk kom ik een haast oneindig aantal psychiaters en huisartsen tegen, die bijna allemaal één ding gemeen hebben: ze zien allemaal medicatie als de optimale vorm van behandeling voor het leeuwendeel van hun diagnoses. Zoals bijvoorbeeld voor aandachtstekort-hyperactiviteitsstoornis (ADHD), angststoornissen, slaapproblemen, depressie en obsessief-compulsieve stoornissen.
Ik heb me lang afgevraagd hoe goed deze ruwe, globale methode van medicatie werkte, maar ik besloot mijn mond te houden. Wie was ik om artsen te ondervragen die zoveel langer de geneeskunde hebben bestudeerd? Maar in 2006 veranderde mijn houding, toen ik mijn kinderen kreeg die aan vergelijkbare uitdagingen leed.
Ik wist dat mijn arts medicatie zou aanraden. Ik wist ook dat ik niet wilde dat mijn kinderen dat pad af zouden dalen, omdat ik bang was dat het hun prachtige, levendige geest zou schaden.
Terwijl mijn man, Steve, en ik ons probeerden te redden met fysieke en gedragstherapie, las ik allerlei medische artikelen over de link tussen autisme, mentale gezondheidsproblemen en ondervoeding, toxiciteit, voedselallergieën, darmdoorlaatbaarheid, en stoornissen in het immuunsysteem, het metabolisme en het spijsverteringsstelsel. Hierdoor realiseerden we ons dat iedere stoornis een echte medische aandoening kon zijn, waar natuurlijke geneesmiddelen voor bestonden. Geneesmiddelen zonder ingrijpende, persoonlijkheids-veranderende bijwerkingen. Natuurlijk waren we aanvankelijk sceptisch, maar de mogelijke voordelen waren zo groot dat deze alternatieve methodes zeker het proberen waard leken. En ik ben zo blij dat we dat gedaan hebben!
Dit is wat ik ervan heb geleerd:
Mijn dokters lazen andere medische artikelen dan ik
Ik begon door allerlei data, onderzoeken en artikelen te verzamelen over deze onderwerpen, alles uit vooraanstaande medische tijdschriften. Hoe meer onderzoek ik deed, hoe meer ik me realiseerde hoeveel informatie er wel niet was. Ik kreeg al snel door dat kinderartsen en de gewone medische gemeenschap hier niet in geloofden. Ik vroeg mijn kinderarts-specialist over de mogelijkheid dat de vertraging in ontwikkeling in mijn zoon, zijn angststoornis en zijn autisme geen tekens waren van een darmprobleem of een voedselallergie. Hij keek me raar aan en zei, “volgens mij heeft u te veel gelezen”. Mij werd het op dat moment duidelijk dat deze dokter niet genoeg las.
De farmaceutische industrie bepaalt de schoolboeken van onze artsen
Het geld van farmaceutische bedrijven besmet onze geneeskundige opleidingen. De grote bedrijven schrijven medische handboeken en gebruiken hun eigen geld om onderzoek te financieren. Dr. Marcia Angell, voormalig eindredacteur van New England Journal of Medicine, uitte zich over hoe het geld van bedrijven zorgt voor corruptie bij zoveel onderzoek en educatie in academische medische centra – waaronder de Harvard Medical School. Farmaceutische bedrijven geven jaarlijks miljoenen uit om hun zorgvuldige en doordachte plannen te implementeren. Volgens R. Webster Kehr van het Independent Cancer Research Foundation zijn zelfs de FDA (de Amerikaanse Geneesmiddelen Autoriteit) en allerlei medische opleidingen niets meer dan de poppenkast van deze bedrijven.
Onze medische gemeenschap negeert de kracht van natuurlijke geneesmiddelen en noemt het pseudowetenschap
Farmaceutische bedrijven zijn op grote schaal bezig om holistische behandelingen in een slecht daglicht te zetten – met name in de gebieden waar ze het meeste winst maken, zoals bij kanker, hartkwalen, psychische stoornissen en allergieën – zelfs al worden diezelfde behandelingen in andere landen veelvuldig gebruikt en kennen ze een lange traditie. De bedrijven gebruiken de term ‘wetenschappelijk bewijs’ als een politieke definitie om de FDA en het Amerikaanse RIVM te beheersen. Journalisten die de zaak onderzoeken, kopen ze om met hun marketing. Ze betalen dokters en psychiaters om voor hun zaak te spreken in ruil voor dure vakanties en hoge bonussen. Ze blokkeren financiële bijdrages door termen te gebruiken als ‘onbewezen behandelingen’. Veel ‘liefdadigheidsinstellingen’ worden eigenlijk volledig beheerd door de bedrijven, net als het Amerikaanse Congres.
De grootste sponsoren van Kindergeneeskunde zijn farmaceutische bedrijven
De Academy of Pediatrics werd in 1930 opgericht als ‘onafhankelijk’ forum voor de gezondheid en het welzijn van onze kinderen. Tegenwoordig wordt hun fonds gesteund door megaconglomeraten als Pfizer, Sanofi Pasteur (de vaccin-groep van Sanofi-aventis), Merck, GlaxoSmithKline, Johnson & Johnson en meer. Denk je dat dat zou zorgen voor belangenverstrengeling? Zijn deze dokters omgekocht? Ik denk van wel.
Conventionele dokters lossen problemen op per orgaan
Een van de fundamentele problemen van ons bestaande medische paradigma is de neiging om gezondheid en kwalen te benaderen als iets dat alleen door een ziekte, of alleen door één orgaan veroorzaakt wordt. We behandelen het lichaam daarmee als een machine, met losse onderdelen, diagnosticeren dat onderdeel en geven het een label, en kijken dan naar het bijbehorende medicijn. Maar in werkelijkheid is ons lichaam een complex, onderling verbonden web van biochemie. Daarom zijn er meer artsen nodig die begrijpen dat we moeten beginnen het ‘hele lichaam’ te genezen, zoals holistische en functionele dokters allang doen.
Onze genetica vertelt niet het hele verhaal
Alleen maar omdat ADHD, depressie of zelfs een auto-immuunziekte in de familie zit, hoeft het nog niet ons lot te zijn. We hebben er meer controle over dan de medische industrie ons wilt doen geloven. We beginnen misschien wel met een genetische kwetsbaarheid, maar laten we eerst erkennen dat onze levensstijl en omgevingsfactoren onze genen zeggen hoe ze zichzelf moeten uitdrukken. Het voedsel dat we wel of niet eten, de bouwstoffen die we wel of niet binnenkrijgen, ons stressniveau, onze slaapgewoontes, en onze blootstelling aan giftige stoffen heeft allemaal een dynamisch effect op hoe onze genen zich uitdrukken.
De meeste dokters weten maar weinig over voeding
De meeste ziektes kun je voorkomen en hebben te maken met je voeding. Toch weten dokters vandaag de dag niets van de wetenschap over hoe gezond eten het lichaam geneest. Ze hebben ook geen weet van de gevolgen van ‘nep’ voedsel, pesticiden en giftige chemicaliën op onze gezondheid. Volgens het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Clinician Nutrition beschouwen de meeste afgestudeerde studenten geneeskunde hun voorbereiding op het gebied van voeding als onvoldoende. Volgens Michael Greger, arts en internationaal erkend professionele spreker over een aantal zeer belangrijke gezondheidskwesties, krijgen studenten geneeskunde in vier jaar tijd in totaal minder dan 20 uur voorlichting over voeding, en het meeste daarvan heeft maar beperkte klinische relevantie.
Traditionele artsen genezen auto-immuunziektes niet
Gezondheid zit niet in een pilletje. Als je wordt doorverwezen naar een specialist zoals een gastro-enteroloog, endocrinoloog, reumatoloog of iets soortgelijks voor een auto-immuunstoornis, dan zul je waarschijnlijk niets horen over genezend eten, ontgiften, en andere behandelingen die je lichaam genezen. Ze schrijven je alleen medicijnen voor, meestal immunosuppressiva of een steroïdentherapie om je symptomen mee te maskeren – en zo kom je nooit bij de oorzaak van een ziekte en kun je die nooit echt genezen. Vaak heeft zulke medicatie ook meer nadelen dan voordelen.
Verzekeraars dekken nooit de belangrijke behandelingen en therapieën
Zorgverzekeraars kunnen beslissen beperkte dekking te geven voor wat zij beschouwen als experimenteel of niet medisch noodzakelijke behandelingen. En dat doen ze dan ook vaak. Veel verzekeraars zien ‘alternatieve’ interventies alleen medisch noodzakelijk als er voldoende bewijs voor de veiligheid en de effecten te lezen is in peer-reviewed medische tijdschriften. Dat vind ik opvallend, gezien de meer dan 100.000 mensen die ieder jaar overlijden door complicaties veroorzaakt door voorgeschreven medicatie. Ook zorgen geld en politieke macht ervoor dat de verzekeraar geen veiligere alternatieven wil dekken. Des te meer behandelingen ze buiten hun pakket laten, en ze wel gewoon hun polissen blijven verkopen, hoe meer er voor ze overblijft onderaan de streep.
De zorg plakt een pleister op splinters, maar trekt hem er niet uit
Onze moderne farmaceutische en chirurgische behandelingen zijn ontzettend nuttig voor het behandelen van acute, levensbedreigende gezondheidsproblemen. Maar bij meer genuanceerde stoornissen kunnen deze aanpakken geen rekening houden met de complexe communicatie tussen de verschillende systemen in ons lichaam, en kunnen ze zelfs de hele communicatie platleggen, wat uitmondt in verlies van lichaamsfunctie. De bijwerkingen van deze behandelingen kunnen net zo schadelijk of zelfs schadelijker zijn dan het oorspronkelijke symptoom. Oosterse behandelwijzen zijn eeuwenoude systemen van gezondheidszorg, waarbij men let op alle biologische systemen van het hele lichaam. Beoefenaars van dit soort natuurlijke geneeskunde doen er alles aan om de natuurlijke capaciteit van het lichaam te stimuleren, zodat het zichzelf kan genezen. Zo kom je tot genezing op een veel dieper niveau.
Een oproep voor verandering in ons paradigma voor mentale gezondheid
Hoewel veel ouders beweren dat psychotrope medicatie het leven van hun kind heeft verbeterd, moeten we niet vergeten dat een zesjarige medicatie geven niets doet aan de redenen waarom hun ontwikkeling überhaupt zo van de baan ging.
Beleidsmakers zijn er zo erg van overtuigd dat deze kinderen een organische ziekte hebben, dat ze niet eens meer zoeken naar een beter begrip van de omstandigheden – ook al veroorzaken deze medicijnen een hele rits aan bijwerkingen op de korte en op de lange termijn. Daarom wil ik alle ouders in de wereld aansporen om je door de liefde te laten leiden en alle beschikbare opties te verkennen, en om het niet gewoon te laten bij wat een conventionele specialist suggereert.
Het is niet genoeg om te leven. De kwaliteit van je leven is ook van essentie.
We hebben meer goede praktijken nodig in ons zorgsysteem. We zijn toe aan een aanpak met ‘integrerende geneeskunde’, een genezing gericht op heling, dat rekening houdt met het hele lichaam (lichaam, geest en ziel) – inclusief alle aspecten van onze levensstijl. De nadruk moet liggen op de therapeutische relatie en gebruikmaken van alle geschikte therapieën, conventioneel én alternatief. We hebben een medisch systeem nodig dat de conventionele geneeskunde niet afwijst en alternatieve therapieën niet klakkeloos accepteert.
Goede geneeskunde moet zijn gebaseerd op degelijke wetenschap, gedreven door onderzoek, en openstaand voor nieuwe paradigma’s. Waar mogelijk moeten we natuurlijke, effectieve en minder ingrijpende interventies toepassen. We hebben een systeem nodig dat inzet op het voorkomen van ziektes, en dat de bestaande ziektes echt probeert te genezen. We moeten gewoon wakker worden en opkomen voor echte verandering. We mogen niet langer gewoon een prijskaartje hangen aan onze fysieke en mentale gezondheid. De hoeveelheid pijn die we opwekken voor onze familie en onze kinderen is een hoge prijs die we betalen voor de manier waarop we zakendoen.
