“Denk niet zwart, denk niet wit, maar in de kleur van je hart” schalde het in 1984 volop uit de luidsprekers. Het nummer van Frank Boeijen was een waanzinnig populair lied, dat nog steeds elk jaar in de NPO Radio 2 Top 2000 staat. Zo’n mama appelsap nummer, omdat veel mensen er iets heel anders in horen dan wat er gezongen wordt. Zo werd er bijvoorbeeld van gemaakt ‘in de kleur van je haar’, terwijl het over het hart ging. De aanleiding om het lied te schrijven was een nare: een ruzie tussen twee jongens, waarbij de 15-jarige Kerwin Duinmeijer neergestoken werd en later overleed. Er is vaak gedacht dat de 16-jarige dader een racistisch motief had, hoewel de rechter bepaalde dat dat niet bewezen was. Het lied wordt jaarlijks opgevoerd in de musical The Passion.
De kleur van je hart
Maar wat is de kleur van je hart eigenlijk? (Je begrijpt natuurlijk wel dat ik het hier niet over het fysieke hart heb.) Wat wordt er bedoeld met de kleur van je hart en hoe zit dat bij jou? Wat Frank Boeijen met het lied bedoelde was verdraagzaamheid. En waar vind je dat? In je hart. Je hart staat vol van mooie dingen als liefde, warmte, intuïtie, barmhartigheid, vergeving en ook vrede huist er. Ook is het hart zonder oordeel, het is vriendelijk en openhartig en onvoorwaardelijk.
Wist je dat je hart ogen heeft? Mede-d-ogen. Of, zoals mijn spiritueel leraar het noemde, met de ogen. Het hart kijkt mild, vanuit een diepe liefde en compassie. Het is altijd begripvol, ondersteunend en op het wezen gericht. Het is niet geïnteresseerd in kritiek, polariteit of gewin. Het is verbonden met de eenheid. Daarom is het ook zo heerlijk om in de buurt van echte hartsmensen te zijn; je voelt hun warmte en een bepaalde volheid, alsof ze je bij je dragen. Als een ronde moederkloek die haar kuikens beschermt, voedt en onder haar veren draagt, rond en zacht en warm.
De ogen van het hoofd?
Als het hoofd ook ogen zou hebben, zouden die heel anders kijken. Ze willen beoordelen, structureren, op een logische manier naar de dingen kijken. Intellectueel en vanuit kaders. Daar is op zich niks mee, zoals er niks mis is met het hoofd. Het is nogal fijn dat we het hebben, toch? Het helpt ons met van alles: leren, onszelf ontwikkelen, dingen begrijpen, uitpluizen, besluiten nemen… We hebben er alleen veel te veel waarde aan toegekend en we wordt tijd dat we het hart er weer bij gaan halen. Zodat die twee samen kunnen werken, zoals het in mijn ogen altijd bedoeld was. We zijn toch niet bedoeld om in stukjes te leven? We zijn gemaakt en bedoeld als geheel. Dus laten we het hart er meer bij betrekken.
Hoe zit het met jouw ogen van het hart? Gebruik je ze vaak of zijn ze nog niet zo erg open, niet ontwikkeld? Waar je ook staat maakt niet uit, je kunt vanaf die plek verdergaan, groeien, je ontwikkelen. Zijn de ogen van jouw hart nog maar nauwelijks open, dan geeft dat niet. Je kunt op elk moment besluiten dat je ze meer wilt gebruiken, als het ware trainen, en je hebt er het dagelijks leven voor om te oefenen.
De ogen van je hart trainen
Hoe zou dat trainen eruit kunnen zien? Je kunt in elk geval beginnen met bepalen wat jij echt belangrijk vindt. Kijken naar hoe jij zou willen dat er met jou omgegaan wordt en hoe jij met anderen om wilt gaan. Als je daar echt even bij stilstaat, de tijd voor neemt, zet je al een flinke stap. Probeer dan eens in situaties waarin je uitgedaagd wordt, niet direct te reageren, maar eerst even rustig te ademen en contact te maken met je hart. Daar komt je denken dan weer heel goed bij van pas. Je hoeft er alleen maar aan te denken en je hebt dat contact al gemaakt. Kijk dan eens wat er gebeurt.
Geef jezelf je hele leven de tijd om dit te leren, je ogen van je hart steeds meer te openen. Zo kijk je ook mild naar jezelf en hoef je het niet perfect te doen, je bent al goed zoals je bent. Ik hoop dat je jezelf dit wilt gunnen en dus ook de mensen om je heen. Ik weet zeker dat de wereld verdraagzamer wordt als meer mensen dit gaan toepassen en hoop dat liedjes zoals dat van Frank Boeijen dan niet meer nodig zullen zijn.