Toen ik opgroeide vroeg mijn moeder ons om onze spullen te delen en niet egoïstisch te zijn. Zelfs als we niet wilden delen met anderen, werd weigeren om te delen gezien als een slechte daad. Dus leerden we om vrijelijk te geven aan anderen, of we dat nu wilden of niet; op een meer subtiel niveau beïnvloedt dit onze grenzen en hoe we de scheiding zien tussen wat het onze is en wat van anderen is. Door ons verplicht te voelen om anderen te geven wat we hebben verliezen we ons gevoel van ‘zelf’, of wie we zijn, en er is geen onderscheid tussen de tijd, emoties en energie die van ons is en wat we aan anderen zouden geven die het nodig hebben of die willen wat wij hebben.
Wanneer we op het punt komen in ons leven waar we moeten leren zorg dragen voor onszelf, moeten we eerst ons begrip verruimen van wat het is om zelf- gericht te zijn. Is het verkeerd om ‘nee’ te zeggen tegen iemand, zelfs wanneer ze nodig schijnen te hebben wat wij hebben? Hoe kunnen we dat doen en niet voelen dat we onvriendelijk zijn en onattent, zoals we geleerd hebben om ‘zelfgericht zijn’ te benoemen? Waar kunnen we balans vinden tussen delen en niet delen, om de grens te benoemen zodat we controle hebben over wat we doen en en niet delen en zorg dragen voor onszelf met respect voor onze grenzen en de kracht en vrije wil van anderen?
Onze definitie van zelfgericht zijn afleren is makkelijk wanneer we het zien vanuit het perspectief van dienstbaarheid. Alles in ons leven zou ons verlangen naar vreugde, liefde, vrede en overvloed moeten dienen. Elke beslissing die we maken kan vertrekken vanuit het punt waarop we ‘ja’ zeggen tegen hetgeen ons dient en ‘nee’ tegen dat wat ons niet dient. Vanuit dit perspectief wordt elke keuze gemaakt vanuit het punt van het eren van ons pad van leren, healing, transformatie en ascensie. We zijn verantwoordelijk voor deze aspecten in ons levenop dezelfde manier als iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen aspecten. Zelf-gericht zijn betekent zorg dragen voor onszelf zodat alle tijd, energie en emotie die we anderen geven vanuit een plaats van heelheid komt, en we kunnen niet heel zijn wanneer we onszelf elke dag hebben weggegeven gewoon omdat we ons verplicht voelen om dat te doen.
Keuzes die ons eren onteren anderen niet, ze herinneren ons aan zij over wie we controle hebben en wie belangrijk is in ons leven. En door krachtig, zelf-gericht te zijn, en onszelf te dienen, breiden we onze energetische aanwezigheid uit zodat we genereuzer, vrijgeviger en liefdevoller kunnen zijn met anderen. We hebben meer te geven wanneer onze beker vol is dan wanneer hij leeg is. En we zijn een beter voorbeeld van meesterlijk leven wanneer we ons meester voelen, dan wanneer we ons dienaar voelen. De keuze om ‘nee’ te zeggen tegen het weggeven van tijd, energie en emoties is krachtig wanneer we eerst een persoonlijke inventaris maken om te kijken of onze eigen behoeften vervuld worden. Dan worden we een krachtige bron voor anderen omdat we vanuit een plek van kracht geven.
Energiewerk voor deze week:
Maak een persoonlijke inventaris op van aan wie en wat je je tijd, energie en emoties geeft. Hoe dient dit je? Waar moet je beker terug gevuld worden zodat je je heel en compleet voelt? Op welke manier kan je jezelf beter dienen en zelf-gericht worden zodat je je krachtiger voelt in je leven? Waar moet je ‘nee’ tegen zeggen zodat je ‘ja’ kan zeggen tegen jezelf? Besteed deze week elke dag wat energie aan het maken van een zelf-gerichte keuze, door jezelf te vragen of hetgeen je doet je dient door het uitbreiden van liefde, vreugde, vrede en overvloed in je leven. Als het dat niet doet, welke andere keuze kan je maken die je energetische grenzen respecteert?
