Ieder mens heeft een eigen levenspad te bewandelen, lessen te leren en kwaliteiten te ontwikkelen. Je vindt je missie gaandeweg, soms zoekend en tastend. Is er dan helemaal geen handleiding? Vanuit mijn ervaring kan ik laten zien hoe de weg verloopt. Ik zie daarin een aantal wetmatigheden.
Vol goede bedoelingen op weg gaan
Ik wist niet wat ik wilde studeren en dacht aan binnenhuisarchitectuur, kunstacademie of journalistiek. Mijn vader raadde me aan om rechten te doen, daar kon ik nog alle kanten mee op. Zo geschiedde en daarna ging ik aan de slag bij de overheid, waar ik projecten deed in personeelsmanagement. In mijn vrije tijd deed ik yoga en las ik boeken over Taoïsme, chakrapsychologie en de ziel.
Zo vergaat het velen van ons. We doen een goede opleiding, vinden goed betaalde banen en doen daarnaast dingen die ons interesseren. Dit kunnen we heel lang volhouden, maar het kan ook op enig moment gaan wringen. Is dit het nou?, denken we dan. Maar we hebben geleerd om door te gaan.
Na een tijd vastlopen
Toen ik een paar banen later burn-out raakte, wist ik al snel dat ik niet terug kon naar mijn werk als adviseur management development. In plaats van loopbaangesprekken voeren, wat ik had verwacht, moest ik vooral zaken regelen die collega’s hadden laten liggen. Ik deed toen een opleiding intuïtieve ontwikkeling waar ik leerde om mijn innerlijk weten aan te boren, om te voelen en te verbeelden.
Dat, en de vele strandwandelingen die ik in mijn ziekteperiode maakte, hielp me om te ontdekken wat ik wel wilde: als loopbaancoach voor mezelf beginnen. Ik ging re-integreren bij het loopbaancentrum van het ministerie, deed een coachopleiding en leerde het werk in de praktijk. Daarna maakte ik een omslag van loondienst naar zelfstandig ondernemerschap. Dat was een verademing. Ik werkte thuis en deelde mijn tijd zelf in. En ik experimenteerde met het inzetten van intuïtie in mijn coaching.
Dit is misschien wel de belangrijkste wetmatigheid om je missie te vinden: Vaak moeten we eerst vastlopen op de weg die we ooit zijn ingeslagen, om open te staan voor verandering. Pas als we voelen ‘dit niet meer’ komt er een opening voor ‘wat dan wel?’.
Durven veranderen
Uit eigen ervaring kan ik je daarover met zekerheid zeggen: Als je het proces van verandering durft aan te gaan en toelaat wat het je brengt, kan een ware inwijdingstocht aanbreken die je leidt naar je diepste zelf en naar de zin van je bestaan. Het kan zijn dat verdriet of boosheid naar boven komt, over gemiste kansen, het jarenlange geploeter in je werk of nare gebeurtenissen waar je niet eerder bij hebt stilgestaan.
Ik kwam in de loop der jaren veel oud zeer tegen, ook toen ik al voor mezelf was begonnen. Veelal onverwerkte zaken uit mijn jeugd en uit mijn familie, zelfs een geboortetrauma. Vooral aan de kant van mijn moeder bleek er een soort rode draad te zitten in mijn ervaringen, die van haar en van mijn oma. Zoals het idee er niet te mogen zijn en niet zichtbaar willen zijn. Me deze zaken bewust worden en laag voor laag doorvoelen, maakte me vrijer in mijn ideeën en in mijn gedrag.
Waar ik dacht dat ‘het toch niet zou lukken’, en daarin vastzat, loste deze energetische muur beetje bij beetje op. Dan kwam ik in een flow en kon ik de dingen waar ik tegenaan had gehikt, wél doen. Vooral naar buiten treden met mijn schrijfsels vond ik altijd heel spannend. Ik doe het wel, maar het roept ook angst bij me op. Bewust door deze angst heen gaan, helpt me elke keer weer een stap verder.
Angsten aangaan
Dit zie ik ook als een wetmatigheid op de weg van je missie: Je komt twijfel en onzekerheid tegen. Want achter elk verlangen zit ook een angst. Vaak voor afwijzing of mislukking, maar het kan ook angst voor verlies of tekort zijn. In elke volgende fase waarbij je je grenzen verlegt, kom je dit tegen. Je weet vaak niet hoe het nieuwe eruitziet, dus dat is spannend. Hoe kom je dan verder?
Je kunt zekerheid of vertrouwen ontlenen aan een sterk gevoel dat dit de bedoeling is, of aan een innerlijk weten dat deze fase je nieuwe kansen biedt. Dat helpt om daadwerkelijk te gaan doen waar je blij van wordt. De energie die dat geeft, zorgt ervoor dat je in beweging komt. Dat kan een kleine stap zijn, zoals een artikel versturen, en het kan een grote zijn, zoals aan een opleiding beginnen, een andere baan zoeken of voor jezelf beginnen. Door stappen te zetten, kunnen de dingen op hun plek vallen.
Heelheid vinden
Ook al is dit proces bij iedereen anders, uiteindelijk vormen de losse puzzelstukjes een samenhangend geheel. Een beeld toont zich en daarmee komt het besef van waar het om draait in je leven.
Als kind schreef ik verhaaltjes over paarden. Ik wist op mijn 12e al dat ik later boeken wilde schrijven. Journalistiek werd het niet, maar ook in mijn rechtenstudie en banen bij de overheid heb ik geleerd om schriftelijk een boodschap over te brengen.
Sinds 2005 schrijf ik artikelen en mijn eerste boek kwam uit in 2018, toen ik al 52 was. Ik schrijf over de combinatie van werk en spiritualiteit en over mijn ervaringen met burn-out raken en je missie vinden. Ik ervaar een samenhang tussen mijn werk en wie ik ben. Dat geeft niet alleen een gevoel van heelheid, maar ook veel voldoening.
