Veel van mijn cliënten die terugkijken naar hun schoolperiode, geven aan dat het nut van het schoolsysteem niet helemaal duidelijk is. Je moet een groot gedeelte van de dag op je stoel zitten. Het ‘waarom’ van tafels in je hoofd stampen ontbreekt bij hen. En lesstof in je hoofd opnemen zodat je de vragen van een toets kan beantwoorden voelt, best zinloos. Het grotere plaatje ontbreekt.
Degenen die hier last van hebben, worden vaak als probleemkinderen gezien. Ze hebben extra aandacht of bijles nodig.
Ik weet nog goed dat een leerling bij mij in de klas moeite had met lezen. Telkens als hij de leesbeurt kreeg begon de hele klas te zuchten. Hij las tergend langzaam. Deze leerling werd als een beetje dom ervaren. En hij werd natuurlijk door de juf niet positief beoordeeld op lezen.
Zou een kind een positief zelfbeeld krijgen als het iets moet doen waar het niet goed in is?
Het is alsof bij deze kinderen er een vierkant blokje door een ronde opening geduwd moet worden. Alsof een balletdanser fulltime boekhouder moet worden. Het past niet.
Er is he-le-maal niks mis met hen. En ook niet met hun intelligentie. Zij hebben alleen iets anders nodig. Ze zijn ergens anders goed in en ze staan op een andere manier in het leven. Ze leren ook anders. In plaats van woorden leren zij bijvoorbeeld aan de hand van beelden of doen veel op gevoel.
Uitvallen met werk
Vaak lopen deze bijzondere mensen vast in hun werkende leven. Ze hebben zich tot op heden proberen te voegen naar de standaarden van de maatschappij en het systeem van de werkgever. Maar ze vallen op een gegeven moment uit. Ze kunnen de energie niet meer opbrengen om zich anders voor te doen dan wie ze zijn.
Ze voelen zich beperkt in hun creativiteit en snappen soms ook nu niet waarom ze bepaalde dingen moeten doen. Zoals een zorgmedewerker die drukker is met administratie in plaats van met het zorgen voor mensen. Of dat ze de focus van hun werkgever zoals winst, concurrentie en marktaandeel, niet meer aan zichzelf kunnen uitleggen. Het past niet meer.
Ze voelen iets in zich dat het anders moet, maar ze hebben geen idee hoe en wat. En omdat ze geen opening zien, zijn ze snel geneigd om werk te doen dat geestdodend is. Of ze gaan heel hard werken en geven zichzelf daarmee niet de tijd om te ontdekken wat hen daadwerkelijk beweegt.
In beide gevallen is de kans groot dat ze uitvallen. Ze gaan over allerlei grenzen heen en ze vinden geen voldoening in hun werkzaamheden hetgeen ten koste gaat van hun energie en creativiteit.
Leren op een andere manier naar dingen te kijken
En dat zij zichzelf in een systeem proberen te wurmen, gaat mij aan het hart. Want juist nu hebben we deze mensen hard nodig. Zij hebben iets in zich waardoor zij ons op een andere manier naar dingen kunnen laten kijken. Zij brengen vernieuwing. Maar op zo’n manier dat het vanuit gevoel gaat en niet vanuit het hoofd. Zij brengen verbinding, liefde, ze zorgen ervoor dat we elkaar gaan zien en elkaar dragen. Een cliënt zei bijvoorbeeld dat ze bij sommige jong volwassenen eenzaamheid ziet en het gevoel hebben er alleen voor te staan. Wat zij volgens haar nodig hebben is licht en aandacht voor hun wezenlijke taak hier. Dat is wat zij hen wil bieden.
Deze mensen hebben andere voeding nodig. Zij hebben ruimte en vrijheid nodig om vanuit hun hart te kunnen werken. Protocollen, procedures en hiërarchie beperken hen in hun vrijheid en dus ook in creatiekracht. En juist dat creatieve, het scheppende, hebben we heel erg nodig.
Omdat deze mensen niet beter wisten dan zich te voegen naar ‘hoe het hoort’ in deze maatschappij, duurt het vaak even voordat ze leren vertrouwen op hun eigen kunnen, op hun eigen wijsheid. Ze cijferen zichzelf vaak weg met ‘wie zit er nou op mij te wachten’, ‘wat kan ik nou bijdragen’, of ‘wat wéét ik nou?’.
Ze beoordelen zichzelf op een manier zoals we dat gewend zijn: rationeel. Je bent pas goed als anderen je positief beoordeeld hebben. Een sticker van de juf, een beoordeling van je werkgever, of goedkeuring van ouders en vrienden.
Bewust worden van je eigenschappen
Maar juist dat wat zo gewoon is voor deze mensen, is hun kracht. Ze zien het zelf vaak niet. Ze denken dat iedereen dit heeft of kan. Of het zijn dingen waar ze vaak op zijn afgewezen. Want anderen herkennen zich niet hierin en hebben het als iets geks beoordeeld.
Bijvoorbeeld het aanvoelen van mensen, een visie waarop mensen zonder medicijnen beter kunnen worden, zien wat een kind nodig heeft, signalen herkennen of het grotere plaatje kunnen zien.
Deze bewustwording van een cliënt vind ik geweldig: ‘We kunnen problemen niet altijd oplossen op het niveau waarop ze zijn ontstaan. Wat ik dus begin te zien is dat ik van een afstand de boel kan helpen helen, door een stap opzij te zetten. Zodat mijn generatie en de generaties na mij niet telkens meer hoeven te struikelen over al die hopen rommel die onder het tapijt zijn geschoven. Het wordt nogal een onbegaanbaar, hobbelig kleedje zo.’
Door het oordeel van anderen zijn ze vaak het contact met hun bijzondere eigenschappen kwijtgeraakt. En deze eigenschappen zijn nodig om huidige patronen te kunnen doorbreken. Voor henzelf maar ook voor de mensen om hen heen. Door te zijn wie ze zijn kunnen ze anderen inspireren. Hun manier van leven is misschien hetgeen wat ze hebben door te geven. En ook is het mogelijk dat ze hiervan hun werk maken.
Herken je je hierin? Ik hoop van harte dat je het jezelf gunt om op te staan. Dat jij bewust wordt van jouw bijzondere eigenschappen en van hetgeen jij kunt bijdragen. Laat je licht schijnen door te laten zien hoe het ook anders kan. Zodra je je leven kleiner maakt en loslaat wat jou niet voedt, blijft er over wat jou groots maakt.
Kun je hier hulp bij gebruiken? Overweeg dan deel te nemen aan deze eendaagse zomerworkshop waarin je een begin maakt met het ontdekken wat jij hebt bij te dragen en welk werk daarbij past. Leer op een andere manier naar jezelf kijken zodat jouw vuur weer aangewakkerd kan worden.
