We leven in de periode van de grote reset. Hoeveel honderden jaren die duurt, dat weet ik niet. Relatief gezien gaat het ineens snel, zo lijkt me. Alles wordt dooreen gehaspeld, alles wordt flink geschud. Oude patronen worden doorbroken, oude allianties worden opgeheven. Vanuit een toestand van chaos ontstaan altijd nieuwe dingen, door gloednieuwe verbindingen en structuren. Daarmee kan gecumuleerd karma (hier te interpreteren als negatieve energieën) losgeweekt worden, gezuiverd worden of meteen getransmuteerd worden naar wat beters, naar veel lichtere energieën om in te gedijen.
In het vacuüm
Het duister weet ook van deze grote resetperiode, en is maar al te vlug met het wederinvullen van het vrijkomende vacuüm. Maar het licht kan karma oplossen en zodoende komt er meer input van licht naar de aarde. Karma oplossen kan ook via energetisch zuiverende virussen die ook het zwaar belaste DNA van de mensheid aanpakken. Onherroepelijk en niet tegen te houden zijn ze. Tegelijkertijd komen er lichtinjecties in de wereld, zo zeggen sommigen. Heel veel zelfs. In 3D herontdekken we nu alleszins de persoonlijke banden door ervan weg te worden gehouden, want net zo ontstaat de hunkering naar live-contact. We herontdekken ook de kleine locale zelfvoorzienende communities omdat men ons nu vooral de richting wil uitsturen van mastodontbedrijven en industriële veeteelt etc, die zich helaas niet of weinig laten begrenzen door ethiek en nationale wetten. Logica en ratio kregen de bovenhand, en dat was natuurlijk te verwachten in patriarchale culturen want zij hebben niets met met spiritualiteit en met intuïtie, met hart en aanvoelen en onvoorspelbare kronkels.
Circulair zijn nochtans alle bewegingen en het organische aspect van deze wereld is vrouwelijk. Complex en ontzettend mooi in elkaar gestoken. We gaan ook beseffen dat deze wereld geschapen wordt door onze eigen mind, en dus in eerste instantie spiritueel van aard is. Wijzelf scheppen en herscheppen dagelijks met onze gedachten de realiteit van morgen, bepalen zo zelf de toekomst van onze kinderen…
Het onderdrukte vrouwelijke aspect, wordt terug begerenswaardig
Het vrouwelijke wordt vaak gezien als noodzakelijke tegenspeler en gelijkwaardige partner van de mannelijke kant van God. Toch symbolisch bekeken. Eenwording van deze twee uiterste kanten (ook in het individu zelf), een soort van androgyn-zijn op energetisch vlak, is de aangewezen weg naar verlichting. Een soort van heilige alchemie, of het heilig huwelijk (hieros gamos): tegengestelden die in elkaar opgaan en een perfecte eenheid gaan vormen. Perfect in balans, een beetje aan God gelijk. Ik geloof werkelijk niet dat licht en donker elkaar in evenwicht moeten houden, wel dat de yin-eigenschappen en de yang-eigenschappen dit moeten doen. Teveel yin kan bijvoorbeeld zorgen voor berusting, een gebrek aan daadkracht en het exponent van teveel yang, dat is een gerobotiseerde wereld waarin we niet meer zelf mogen nadenken, of ook oorlog, machtshonger…Maar als yin en yang evenwaardig in elkaar haken, dan is er veiligheid en evolutie. Dan komt er een frequentieverhoging.
Duidelijker komt dat naar voor in de gnosis, te bekijken als een religieuze stroming die zich in de eerste eeuwen na Christus verspreidde vanuit het Egyptische Alexandrië. Deze gnosis was in deze tijd een geduchte concurrent van het Alexandriaanse christendom want ze legde de nadruk op het verkrijgen van zelfkennis en het bewandelen van de weg van de innerlijke ervaring, als de enige weg naar God. God werd dus niet naar buiten geprojecteerd en stond niet los van jezelf. Of vind de God in jezelf, je eigen godsvonk die deel uitmaakt van die albron. Het grote niets of ‘het al’. Daar waar alles ontstaat en emaneert en weer terug in opgaat. Bestond die wijsheid toen al, zal je zeggen? Ja, niets nieuws onder de zon. Toen werd die al gepropageerd in openluchtscholen, voor elkeen die ernaar luisteren wilde. Van welke cultuur je ook was. Alexandria was een grote havenstand en een kruispunt van culturen. Er was een tijd waarin heel die smeltkroes vreedzaam naast elkaar leefde. En hoewel mannen en vrouwen toen ook niet gelijk waren, mocht ene Hypatia, een Griekse wiskundige, filosofe en astronome, toch zulke wijze lessen doceren, tot ze roemloos aan haar einde kwam. Haar einde was bijzonder tragisch te noemen.
Sophia = waarheid
Indien het Sophia-tijdperk aanbreekt, dan nemen velen dit letterlijk: ‘Aha, dan is het nu eindelijk terug aan de vrouw. Vrouwen aan de macht want zij doen dit veel veel beter. Alsof we moeten strijden tegen de andere sekse. Zo is het zeker niet bedoeld. Het gaat over het era van de wijsheid, enkel daarin zit het vrouwelijke aspect. Het heeft weinig van doen met macht, en vrouwenheerschappijen, maar wel veel met evenwaardigheid, een aan intuïtie gekoppelde ratio, of een enorme herwaardering van vrouwelijke eigenschappen, want net die werden zo sterk onderdrukt in de patriarchale cultuur. Ook bij de heren zelf, want als ze hun vrouwelijke kenmerken lieten zien, voelden ze zich te weinig stoer en belachelijk. Ze mogen nu dus terug vanonder het stof worden gehaald, want ze gaan het individu (m/v/x) veel beter leiden. Intuïtieve beslissingen zijn de betere beslissingen want de ziel overziet het geheel. De ratio niet. En laat het hart ook maar een rol spelen, want lijden en strijden zijn geen nobele betrachtingen. Alexander de Grote als megalomane exponent van ‘machtshonger’ dacht dat hij ‘Ra’ zelf was, of de zon. Interpreteerde hij de boodschap van het orakel van Delphi verkeerd? Gevreesd en machtig was die wel, maar de zon zou licht hebben gebracht en geen oorlogen en bloedvergieten. Dat ene Christus, letterlijk vertaald als lichtbrenger zich ook mocht identificeren met licht en waarheid, dat geloof ik eerder, maar die man of vrouw (en wij weten in feite niet echt hoe die heet, toch?) koppelde zijn bewustzijn aan wijsheid. Aan Sophia. Misschien ben jij wel zo’n lichtbrenger? Een van de vele. De christus in elkeen, leidt naar een mooiere wereld, maar daarom wordt het nog geen Utopia waarbij iedereen bloemetjes draagt in het haar, en op blote voetjes door de vochtige weiden struint.
