Lange tijd had ik geen idee van de puinhopen in mij. Ik was me niet bewust van het feit dat mensen al mijn leven lang mijn grenzen overschreden en dat ik dit had toegelaten omdat ik mijn grens niet vóelde. Toen ik mij hier bewust van werd, kwamen het bijbehorende verdriet en de boosheid aan de oppervlakte.
Ik was nauwelijks thuis in spiritualiteit, maar voelde intuïtief dat ik moest voelen en ervaren, toelaten wat zich aandiende en zo de diepere laag duiden.
Ik ontdekte dat sommige contacten niet zo liefdevol waren als ik altijd had gedacht. Nu pas werd ik me ervan bewust dat ik mijn unheimische gevoelens hierover mijn hele leven lang al wegstopte. Begraven onder gedachten zoals: ‘hij bedoelt het vast niet verkeerd’, ‘ze doet haar best’ en ‘het ligt vast aan mij’. Onder mijn sussende overtuigingen kwam de puinhoop tevoorschijn die ik zelf mede had gecreëerd. Ik moest de pijn en verdriet onder ogen zien die ik vanaf mijn kindertijd al met me meedroeg. Naast verdriet kwam er ook boosheid aan de oppervlakte. Ik kon het zelfs fysiek voelen: het tintelen van mijn handen, een warme vurigheid rond mijn hart en de stoom uit mijn oren. Een openbaring!
De deksel van de ketel
Het was alsof ik de deksel van een pruttelende ketel afhaalde.
Achteraf ben ik blij dat ik destijds niets wist van spirituele wijsheden. Wanneer ik had gelezen dat je niet mag oordelen, had ik beslist de deksel weer op de ketel gedaan. Ik zou me hebben afgevraagd of ik wel boos mocht zijn op de ander. Ik had er immers ook een eigen aandeel in? En in de gevallen waarin dat niet zo was, voelde ik het onvermogen van de ander om liefdevol te zijn naar mij toen ik nog kind was. Dit onvermogen was ontstaan vanuit hun eigen pijn.
Het toelaten van gevoelens, dat soms gepaard ging met verwensingen en oordelen, heeft mij veel geleerd over mezelf en anderen.
Voor mij is het een alchemistisch proces. Ik ben één grote borrelende ketel met emoties die zich gedurende mijn leven in mij hebben opgeslagen. Hieruit destilleren emoties en gevoelens zoals verdriet en boosheid. Door deze gevoelens de ruimte te geven, kunnen deze verdampen waardoor er een helderdere massa in de ketel overblijft: rust, vertrouwen en een groeiende blijdschap en levenslust.
Gevoelens loslaten schept ruimte voor begrip
Hoewel ik de spirituele wijsheid dat oordelen je niet verder helpt volledig onderschrijf, behoeft het wat mij betreft nuancering.
Ik zie het (durven) toelaten van gevoelens, gedachten en ook oordelen als een voorwaarde van spirituele ontwikkeling. Wanneer je de pijn in al zijn rauwheid voelt, kunnen er gemakkelijk verwensingen en tirades ontstaan, gericht op de vermeende veroorzaker van je pijn. Ik heb mijn verwensingen nooit naar de persoon zelf geuit, maar heb hier wel in de veiligheid van mijn huis ruimte aan gegeven.
Soms leefde ik me uit op de bokszak. Andere keren zette ik naar mijn partner uitgebreid uiteen hoe oneerlijk het wel niet was van de ander. Dit ging soms gepaard met stevige veroordelingen. Door op verschillende manieren lucht te geven aan mijn gevoelens, ontstond er ruimte voor een nieuw bewustzijn waarin ik zowel mezelf als de ander beter begreep. Ik begreep dat vervelende opmerkingen van anderen vaak geen verband hielden met wat ik had gezegd of gedaan. Dat maakte dat deze mij minder raakten en dat ik me minder verantwoordelijk voelde voor het gevoelsleven van de ander. Het gevoel vanuit mijn kindertijd dat ‘het wel aan mij zou liggen’ nam af, net als de druk om ‘het goed te doen’.
Als de heftige emoties waren gaan liggen, kon ik met begrip en compassie naar de ander kijken. Dit maakte dat de oordelen al snel afnamen. Ik werd me ervan bewust dat het gedrag van de ander vooral voortkwam uit onvermogen.
Mededogen groeit
Een van de eerste keren dat ik echt diep in mezelf keerde en contact maakte met mijn pijn, kwam een naaste in beeld. Het contact met deze persoon was mijn hele leven al moeizaam en soms zelfs pijnlijk. Ik had nooit begrepen wat maakte dat ze zich veroordelend naar mij toe opstelde. Tot dit moment.
Er verscheen een beeld van haar waarin de tranen over haar wangen biggelden. Haar verdriet en gevoelige aard waren duidelijk voelbaar. Maar ik zag ook hoe ze omgeven was met een energetisch traliewerk. Haar pijn was een energetische gevangenis. Dit maakte dat ze weinig liefdevol kon zijn naar mij toe. Mijn boosheid nam af en er kwam plaats voor mededogen en compassie.
We zijn lerende
Is het niet zo dat we mogen leren om minder te oordelen? We mogen hierin groeien. Wanneer je jezelf oplegt dat je niet mag oordelen, is de kans groot dat je je ware gevoelens onderdrukt. Want zie maar eens de balans te houden tussen oordelen, een mening hebben en je grens aangeven. Waar houdt een mening op en begint het oordeel? Best ingewikkeld als je het mij vraagt.
Het helpt in ieder geval om onderscheid te maken tussen gedrag en de persoon.
De draak in mij
Mijn weg verdient vast niet de spirituele schoonheidsprijs. Soms had er zeker meer nuance in gemogen. Maar toch, dit is mijn weg.
Ik ben dankbaar dat ik in de beginjaren van mijn proces niet op social media zat, waar talloze spirituele wijsheden en quotes de revue passeren. Wanneer ik had gelezen over het ‘niet mogen oordelen’, had ik me dat zeker aangetrokken. Dan was mijn verstand vóór mijn ontploffingen gaan liggen en had ik spiritualiteit meer van uit mijn hoofd beleefd.
Juist de rauwheid en diepte van mijn emoties zijn voor mij waardevol geweest. Ik leerde een kant van mezelf kennen die ik nooit had vermoed. Mensen typeerden mij altijd als ‘lief’; ik was toegeeflijk en eindeloos begripvol. Juist door de pijn ruimte te geven, ontdekte ik dat er ook een drakenenergie in mij huist. Inmiddels is deze getemd. Ik heb geleerd om mijn grenzen te voelen en aan te geven. Nou ja, meestal dan!
Om je spiritueel te kunnen ontwikkelen, is ‘eerlijk zijn naar jezelf’ essentieel. Eerlijk zijn over je gevoelens, deze toelaten en erkennen. Ze zijn een belangrijke wegwijzer op je pad. Dat je daarbij af en toe uit de bocht vliegt en verzandt in oordelen, kan erbij horen. Dit is naar mijn idee niet erg, zo lang je je ervan bewust bent dat ook dit mag transformeren.
Iedere maand geef ik een openbare Facebook Live waarin een thema centraal staat zoals Gevoelens toelaten, Grenzen stellen en Contact maken met je hart. In deze lives deel ik ervaringen uit de praktijk, geef ik tips, is er ruimte voor reacties en vragen en sluiten we af met een gezamenlijke oefening. Mijn Facebook pagina is Praktijk De Gnostische weg. De lives vinden plaats op de laatste zondag van de maand om 10:00. De eerstvolgende is op 25 september. Voel je welkom!
