De begeleiding van een hoogsensitief kind vraagt soms veel van ouders. We zijn bereid om daar heel ver in te gaan, omdat we voelen dat het echt anders moet. Maar soms wordt het allesoverheersend. Dat barst de bom. Dan is het tijd voor wat anders.
Kinderen van Nu
Kinderen van Nu zijn anders. Het zijn gevoelige kinderen met gevoelige sensoren: ze voelen, zien, ruiken en horen meer dan andere kinderen en krijgen vooral door een intense waarneming veel meer prikkels te verwerken. Het zijn meestal erg mooie, intense kinderen met een heldere oogopslag, een bepaalde blik, waardoor het lijkt alsof je ze al heel lang kent. Vaak zijn het huilbaby’s of hebben ze last van uitslag of eczeem, slaapproblemen, reflux en voedselallergieën en/of intoleranties. Maar vaak is er gewoon een gevoel. Het gevoel dat het ander is of anders moet.
Ze hebben veel behoefte aan rust en regelmaat en reageren vaak sterk op veranderingen. Ze vragen om eerlijkheid en oprechtheid in het hier en nu en zij vragen om grenzen. Ze vragen ook om tijd en ruimte om zichzelf te mogen ontwikkelen in hun eigen tempo. Meestal beschikken ze over een enorme eigen wijsheid, waar je jezelf over blijft verbazen. Bovenal vragen ze vooral om volledige acceptatie van wie zij zijn.
Hoger bewustzijn
Als er een kind wordt geboren, verandert alles. Als er een hoogsensitief kind wordt geboren, verandert er nog veel meer, je bewustzijn, je leven. Niet zelden wordt er dan een andere weg ingeslagen, omdat je het gevoel hebt dat het gewoon anders is of zelfs anders moet. Dat is soms een gevoel en soms omdat je merkt dat het niet werkt zoals het ‘hoort’ te werken. Je zult er gaandeweg ook achter komen dat jouw kind vanuit een hoger bewustzijn jou uitdaagt om te veranderen en te gaan leven vanuit jouw eigen hart. Dat gaat vaak gepaard met heftig gedrag en zelfs ziekte.
Er lijken er wel steeds meer van te komen en dat is ook zo, want alle kinderen worden nu geboren vanuit een hoger bewustzijn. En dat vraagt om een andere aanpak. Dat vraagt om Bewust Ouderschap.
Bewust ouderschap
1. Bewust ouderschap = leven in het nu
Bewust ouderschap is simpelweg vanuit het Nu in volledige aanwezigheid je kind begeleiden, waarbij de eigenheid van het kind, begrip voor gedrag en de acceptatie van alles wat zich aandient, de sleutel is. Dat het ok is, zonder dat er grenzen overschreden worden en zonder dat je alles goedkeurt. Maar dat je vanuit verbinding contact maakt met je kind om vandaar uit je kind liefdevol te begeleiden.
Maar soms is dat niet zo eenvoudig:
Bernadette heeft een tweeling van 3. De een is constant op zoek naar grenzen en vraagt veel aandacht en alles moet zoals hij het wil, terwijl de ander dit jarenlang heeft toegestaan, maar nu ook in opstand komt. Bernadette en haar man zitten in een spagaat, zijn letterlijk aan het overleven. Omdat ze er alles voor over hebben het hun kinderen naar de zin te maken en het gevoel hebben dat het ook echt niet anders kan.
En ook Sarah heeft het zwaar. Ook zij heeft een wilskrachtig kind, dat constant de strijd lijkt aan te gaan, wil dat alles gaat zoals hij dat wil en deze dagelijkse strijd maakt dat Sarah zich als een politieagent voelt, ze is haast niet meer in staat te genieten van het ouderschap …
2. Bewust ouderschap = kijken naar je kind
Als het Nu niet lijkt te lukken, dan is er meer aan de hand. Als niets lijkt te werken en het krijgt de overhand, dan mag de ouder naar zichzelf kijken.
Elk gedrag heeft een reden. Dat kan een nare gebeurtenis zijn, meerdere vervelende ervaringen, thuis of op school, een onverwerkte emotie van het kind zelf door bijvoorbeeld te strenge regels of juist te weinig, maar meestal heeft het met onze eigen onverwerkte emoties te maken. En kinderen van Nu – zo bewust en sensitief als zij zijn – resoneren simpelweg op deze energie, op onze eigen uitstraling. En dat maakt dat het altijd klopt wat jouw kind laat zien. Als je daar naar leert kijken, dan kun je veel leren en kan er veel veranderen.
Maar wat doen wij? Als ouders willen we vaak kostte van het kost voorkomen dat ons kind zich naar voelt, we willen ze al helemaal niet met onze eigen zware emoties belasten. Die verstoppen wij liever. Dat is immers veel makkelijker en hoeven we niet te voelen. Vaak is het zo sterk dat we dat ons niet eens meer beseffen. En vaak is het een manier waarop we als kind leerden om met pijn om te gaan, of liever gezegd, hoe dat ons geleerd of voorgeleefd werd door onze ouders: door te vermijden.
Toen in 2012 mijn beide ouders kwamen te overlijden, wilde ik dat alles voor mijn kinderen (die toen 2 en 4 jaar oud waren) gewoon doorging. Ondertussen was ik heel erg boos dat alles maar gewoon doorging in de wereld en bij anderen, ook bij mensen die dichtbij me stonden, en dat dat voor mij niet zo was. Daar zat ik dan, elke dag in een heftige strijd verwikkeld van verdriet en heftig gedrag van mijn kinderen. Totdat ik zo boos werd, dat ik moest huilen. En weet je wat er toen gebeurde …. Toen kwamen mijn kinderen naar me toe, gaven me een knuffel, vroegen mij of ik verdrietig was om opa en oma, en daarna draaiden ze zich om en gingen spelen. De rust was terug.
De Wet van Aantrekking
Als het jou niet lukt te accepteren wat zich aandient, dan heeft dat een reden. Dan ben jij zelf degene die alle energie klem zet, omdat je wil dat het anders is of dat je kind anders doet. En dat accepteren kinderen van nu niet, zij leven immers al vanuit een hoger bewustzijn en laten met gedrag en ziekte zien dat we het anders mogen doen. Het is niet omdat ze niet anders willen of kunnen, maar omdat het niet meer klopt. En omdat deze energie van het anders moeten zijn averechts werkt.
Volgens de Wet van Aantrekking richten we dan alle aandacht en daarmee ook alle energie op die situatie die we nu juist met alle macht willen veranderen of vermijden. En het willen dat het anders is, is een dwingende energie, waardoor je kind met ‘dwingende’ maatregelen zal aankomen. Dat is wat er gebeurt met gedrag en als het nodig is, zelfs met ziekte. En dat kan anders worden als het niet meer anders hoeft te zijn.
3. Bewust Ouderschap = voelen
We hoeven ons kind niet meer te veranderen. We hoeven onze emoties ook niet meer uit te weg te gaan of doen alsof ze er niet zijn. Het enige wat ons kind van ons vraagt, is het doorleven van onze eigen emoties. En als je je dat kunt beseffen, dan kan alles anders worden.
Bernadette ging met haar zelf aan de slag. Ze bleek al 15 jaar te kampen met ernstige vermoeidheidsproblemen, het zogeheten Chronisch Vermoeidheidsysteem. Voor mij betekent deze ‘ziekte’ dat iemand zo vol is gelopen van gebeurtenissen, ervaringen en/of prikkels, dat hij of zij niet meer in staat is deze op natuurlijke wijze los te laten. Vaak ligt daar een trauma aan ten grondslag, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Toen zij op zoek ging naar de reden van haar overgevoeligheid, konden haar kinderen eindelijk aarden en tot rust komen.
En Sarah ontdekte dat zij net als haar eigen ouders vast zat in haar eigen onvermogen. Haar zoon bleek haar last bij zich te dragen en mocht deze aan haar overdragen en doordat zij inzag dat zij haar zoon verantwoordelijk hield voor haar onvermogen en de lasten die zij van haar ouders meedroeg, mochten die lasten los. Dat voelde alsof er zware olie uit haar lijf stroomde, een stroom waar geen eind aan leek te komen, maar die uiteindelijk geleidelijk overging naar grijs en tot slot helder water. Daar stond haar zoon, te lachen naast de steen die hij haar had aangereikt. De rust was weer terug. En haar zoon wist haar achteraf te vertellen dat hij het wel heel goed had gedaan!
Wat laten kinderen zien
Met gedrag en ziekte laat je kind zien dat jij aan het werk mag. Het daagt jou uit om je leven te leven in liefde en authenticiteit. Als jij niet verandert, kan het ook voor je kind niet anders worden. Dat is als water naar de zee dragen en dweilen met de kraan open.
Kinderen laten ons precies zien waar we staan en waar het anders mag, dat we het niet zo hoeven te doen zoals onze ouders deden. Ze laten ons ook zien wanneer wij met eigen onverwerkte emoties zoals bijvoorbeeld boosheid, frustratie en angsten aan de slag mogen gaan.
Heb je bijvoorbeeld een angstig kind – dan mag je je eigen angsten onder ogen zien. Heb je een boos kind – ga dan aan de slag met je eigen boosheid. En heeft je kind problemen met hoogsensitiviteit – dan is het de bedoeling dat je met je eigen hoogsensitiviteit aan de slag gaat.
Ze laten ons zien dat de liefde in jou weer mag gaan stromen. Door voor te leven kan ook alles voor je kind weer anders worden. Anders blijven we schreeuwen tegen ons kind dat het niet moet schreeuwen …
Je kind wil niet lastig zijn. Het wil alleen maar dat jij van hem / haar houdt en dat jij hem of haar kunt accepteren zoals het is. En het laat jou zien wanneer jij los mag laten. En dat jij meer van jezelf mag gaan houden. En als je de liefde in jou weer terugvindt, dan wordt alles anders. Dan is er rust en harmonie.
Doen!
De oplossing = VOELEN. Het enige wat we hoeven te doen, is voelen. Vanuit het gedrag van je kind, door in te voelen wat je kind voelt en door dit te vertalen naar jezelf toe. Dat kun je doen door jezelf de volgende vraag te stellen: ‘Wanneer heb ik me ook zo gevoeld.’ En dit gevoel te accepteren en de ruimte te geven. Het mag er gewoon zijn. En vergeet dan niet je eigen energie terug te halen.
Wat je ook kunt doen, is elke dag op een vast tijdstip even de rust op te zoeken en alles aanwezig te laten zijn wat zich aandient. Bijvoorbeeld vlak voordat je naar bed gaat. Waren er die dag vervelende mensen in je omgeving, een onwenselijke situatie of iets anders onprettigs, waren je kinderen erg heftig en waar was je zelf heftig. Vraag jezelf dan af: ‘Wat zegt dit over mij?’ en voel. Blijf gewoon een tijdje zitten en voelen. En haal adem. Dan zul je zien dat ook voor jou alles anders kan zijn, dat je weer kunt genieten van de mooie en bijzondere kwaliteiten van jouw kind! Sterker nog, als je je daar weer op kunt richten …. dan komt ook daar weer meer van.
Mijn eigen ervaringen
Sinds de geboorte van mijn eerste kind is het voor mij ook heel anders geworden. Ik veranderde van carrièregericht naar een ‘moeder’ die het liefst alleen nog maar bij haar kind wilde zijn. Ik voelde dat het anders moest en ging op onderzoek uit. Ik werd ook voor gek uitgemaakt omdat ik het anders deed, en dat raakte mij diep. Toch heb ik volgehouden en ben opgestaan.
Na de geboorte van mijn tweede kind veranderde er nog meer. Mijn dochter werd geboren met ernstige refluxklachten en had slaapproblemen. Uiteindelijk zag ik in dat het vooral met mij te maken had want toen ik voor het eerst weer een paar nachten van huis was, bleek mijn dochter gewoon door te kunnen slapen. Zij leerde mij uiteindelijk dat mijn aura wel meer dan 30 meter verspreid was. En hoe meer ik veranderde, hoe meer er ook voor mijn dochter veranderde. En mijn zoontje liet me zien dat ik mijn verdriet om het plotselinge overlijden van mijn ouders er gewoon moest laten zijn, dan kon hij gewoon naar school. Hij leerde me ook dat ik zelf aan de slag mocht gaan met eigen hoogsensitiviteit en geaardheid….
Het meest opzienbarende en tevens meest concrete voorbeeld dat ik kan geven is dat nadat ik zelf een ziekenhuistrauma had overwonnen, mijn dochtertje zichzelf voor het eerst gewoon liet onderzoeken door een arts. Sterker nog, ze klom gewoon zelf op de behandeltafel terwijl daarvoor niemand haar nog mocht aanraken. Ze staat nu zelfs vooraan op school, naast de andere kindjes en doet haar mond open terwijl ze eerder erg op zichzelf was en wat teruggetrokken.
Uiteindelijk kwam ik er dus achter dat mijn zoektocht naar hulp voor mijn kinderen vooral een zoektocht was naar mezelf, naar mijn eigen emotionele blokkades en in een andere benadering naar mijn kinderen toe. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want alles is veranderd. Ik zie het nu letterlijk terug in het gedrag en welzijn van mijn kinderen. Het heeft me ook op een andere manier naar gedrag en ook ziekte van mijn kinderen doen kijken.
Elke keer weer vind ik het erg bijzonder hoe snel een kind weer terug kan keren naar zijn of haar eigen staat van zijn. En als daarnaast de ouders ervoor zorgen dat zij lekker in hun vel zitten, zullen er nog meer wonderen volgen. Dan kun je de hele wereld aan en vanuit je eigen kracht en liefde jouw (hoogsensitieve) kind ondersteunen.
