Samengevat Veel mensen zeggen dat ze 2020 liever zouden cancellen, oftewel willen schrappen, met alle uitdagingen die dit jaar spelen. Maar hebben we deze uitdagingen niet juist nodig om wakker te worden?
Om over na te denken: Leeft de mens op haar best mogelijke manier? Zullen we ooit veranderen en een wereld maken waarin niemand hoeft te lijden als we allemaal zoals ‘normaal’ ons hoofd in het zand steken? Misschien hebben we iets nodig om ons wakker te schudden!
Het is allang tijd voor een enorme evolutie in de manier waarop we denken en leven, en we leven nu in de perfecte omstandigheden om dat te laten gebeuren. Veel mensen zien dit proces ook wel als ‘het opwekken van het collectieve bewustzijn’. Het is duidelijk: 2020 is tot nu toe een intens jaar, en je hebt vast al gezien dat er veel memes zijn waarin men 2020 probeert te ‘cancellen’. Dat is een idee uit de zogeheten ‘cancel culture’, een ideologie waarin men zo’n schande spreekt over alles wat ze niet leuk vinden, dat het vervelende zichzelf stopt of ‘afzegt’. Zo hoeft niemand te dealen met wat dat vervelende eigenlijk over onszelf zegt en waarom we er zo door geraakt worden. Maar daar zal ik het straks meer over hebben.
Diep vanbinnen voel je het, denk ik. Wat we doen in ons dagelijks leven voelt beperkend en het lijkt alsof we tot zoveel meer in staat zijn. Dit gevoel komt voort uit een aangeboren wens in het diepste aspect van wie we zijn, vanuit onze ziel, om te blijven evolueren en ons als wezen uit te breiden. We voelen ons haast meteen oncomfortabel zodra we stagneren en stoppen met groeien of evolueren.
Onze huidige manier van leven, op maatschappelijk niveau, en de huidige staat van ons collectief onbewuste zorgen er samen voor dat we dat diepe verlangen wegduwen. Dat doen we omdat we ons zo identificeren met onze gedachtes, dat we een wens om te verschuiven of te veranderen niet kunnen rationaliseren, niet kunnen zien hoe we kunnen veranderen. Dat zorgt ervoor dat we het verlangen wegduwen, zodat we ons kunnen vastklampen aan waar we gewend aan zijn geraakt.
En als gevolg is er een intensiteit en een chaos ontstaan in onze wereld in een poging ons wakker te maken. Misschien is het tijd om dit verlangen voor verandering te omarmen. Willen we wel echt dat onze wereld gewoon weer ‘terug bij het oude’ wordt? Was het ‘oude’ wel echt het beste voor ons?
2020 cancellen?
Ik hoor van veel mensen de gedachte dat ze liever van 2020 af zijn of het willen cancellen, omdat het zo’n ‘slecht jaar’ is. Natuurlijk begrijp ik hoe je bij die gedachte komt, en ik begrijp wat voor manier van leven je daartoe kan leiden, maar toch voel ik dat dit juist een belangrijk moment is om te omarmen wat er allemaal gebeurt en om grote vragen te stellen over wat we met zijn allen aan het doen zijn – een leven leven waarin we ontzettend ver af staan van alles wat diep met ons resoneert. Dat wat we nu ‘chaos’ noemen, was altijd al een krachtig middel om verder te evolueren. We staan die evolutie echter vaak in de weg, door niet in te zien wat er echt om ons heen gebeurt, en door continu de wetenschap weg te duwen dat we in staat zijn tot betekenisvolle verandering.
Bijna alles wat nu aan het oppervlak komt, met betrekking tot waarheden over de actualiteit, zijn allemaal realiteiten waar mensen elkaar al jaren over vertellen – maar de meesten van ons gingen gewoon blij door alsof er niets aan de hand was, alle problemen negerend. Ik kan het niemand kwalijk nemen als ze die informatie liever wegstoppen. Het leven kan al moeilijk en veeleisend genoeg zijn, dus ons afvragen in welke realiteit we leven en waarom de wereld is zoals die is zal niet bij iedereen de hoogste prioriteit hebben. Het kan makkelijker lijken om gewoon door te gaan met ons leven en die zaken te negeren, gewoon blindelings te stemmen en diezelfde ‘corrupte’ individuen de macht te geven en te accepteren dat het leven nu eenmaal is wat het is.
Maar als het leven ons de ervaringen geeft waarmee we kunnen evolueren voorbij dit oude paradigma, is het dan niet tijd dat we daarnaar luisteren? Kunnen we echt ons kop in het zand houden en toekijken hoe ons collectief lijden toeneemt, onze mentale gezondheid afneemt en onze wereld niet langer resoneert met ons zijn?
Dat de waarheid ons oncomfortabel maakt, wil nog niet zeggen dat we het niet moeten adresseren. Dat gevoel betekent alleen maar dat we er omheen lopen, en als we blijven kiezen om het te negeren, dan zal het uiteindelijk ‘in ons gezicht opblazen’ – precies zoals nu gebeurt.
Jaren geleden vroegen mensen me: “Joe, denk je dat mensen op een dag alles weten van wat er achter de schermen gebeurt?” Ik zei toen “ja, er zijn collectieve waarheden en trauma’s die mensen zullen MOETEN confronteren, daar kunnen we niet omheen.” Precies daarom doen zoveel mensen hun innerlijke werk en worden ze behulpzame mensen in de wereldwijde gemeenschap, mensen die anderen kunnen helpen hun emotionele opschudding te doorstaan naarmate er meer van deze waarheid naar voren komt, zoals dat nu gebeurt.
Het menselijk ras wordt al eeuwenlang onderdrukt. Aan de voet van die onderdrukking is de repressie van het menselijk bewustzijn. Hoe minder we weten van wie we echt zijn en waar we echt toe in staat zijn, des te meer we ons laten inpakken en beïnvloeden om een leven te leven dat slechts enkele mensen dient. De realiteit hiervan borrelt nu naar boven.
Dus, zouden we 2020 moeten cancellen? Of moeten we omarmen wat het op een dieper niveau probeert te ontwaken, en moeten we kiezen om ons te richten op innerlijk werk, persoonlijke transformatie en uiteindelijk collectieve transformatie? Wat zal eerder leiden tot betekenisvolle verandering, zulke transformatie of mentaal en emotioneel rondrennen en roepen waarom alles verkeerd en slecht is?
We hebben allemaal een rol
In plaats van te bedenken hoe duidelijk wij aan de goede kant staan en wie er allemaal aan de verkeerde kant staan, wil ik anderen uitdagen om de wereld te zien in termen van rollen. Als we zien welke rollen mensen voor elkaar spelen, dan kunnen we ons afvragen wat er gebeurt, een les leren en dingen veranderen. Wil je dat de wereld van vandaag op deze manier doorgaat? Denk je dat we in harmonie en voortspoed kunnen leven? Hoe zou jij willen dat de wereld er uit ziet?
Door de dingen op deze manier te bekijken, komen we tot oplossingen en stappen we weg van het ruziën over wat de problemen zijn vanuit ons politieke standpunt. Als we binnen het paradigma van onze huidige wereld blijven, waarin we kanten kiezen, ruzie maken en binnen een politieke bubbel blijven, dan zullen we altijd een scheiding creëren en daarmee onze potentie beperken, toch? Het is tijd voor een nieuw perspectief, een nieuwe manier om de dingen te bekijken, en om dat te laten gebeuren moeten we leren accepteren wat al dat negeren heeft veroorzaakt in onze wereld.
Als we op deze manier leven, halen we dan het meeste uit ons leven? Of zijn we gewoon aan het overleven? Zitten we vast in het verleden of de toekomst, en proberen we daar te leven? Of zijn we volledig aanwezig in het nu? Zijn we klaar om weg te gaan van een staat van zijn waarin we ons identificeren met onze gedachten en onze ego, en ons te bewegen richting een staat waarin we echt zijn wie we zijn, ons bewustzijn, en echt leven?
Dat is waar deze verschuiving over gaat. Dit is wat 2020 ons biedt: de vereiste gebeurtenissen en onthullingen waardoor we op een dieper niveau gaan nadenken over ons leven en onze maatschappij. Begin weer met dromen, begin outside-the-box te denken. De wereld waar jij voor kiest om in te leven wordt de wereld die we actief zullen vormgeven. Als je gelooft dat de mensheid in staat is tot iets anders, iets beters, dan kun je meer doen dan stemmen wie je politieke leider wordt. En dit is het moment om je intentie en handelingen daar ook echt aan te wijden.
Het is een krachtige tijd voor verandering. Willen we echt het ‘oude normaal’ weer tot leven wekken?