“Je hoeft alleen maar te zijn.” Pas werd het tegen mij gezegd, maar ik zeg het zelf ook vaak tegen mijn klanten. Zoals die geweldige, liefdevolle vrouw die werkt met dementerende mensen. Door haar zijn, zo gewoon en daardoor zo speciaal, voelen ze aan dat ook zij mogen zijn, met alles wat daarbij hoort. Vreugde, verdriet. Of ze nu samen een dansje wagen, stilletjes zitten of samen een traan wegpinken, alles mag er zijn. En dat is zo voelbaar door wie zij ten diepste is. Of die vrouw die eruit ziet als een bosfee, zo noemde ik haar zelfs vaak. Zij ziet natuurwezens en praat met bomen en dieren. Voor haar zo normaal, voor de velen van ons bijzonder. Op het moment dat zij haar energie liet zien en voelen, stroomde haar praktijk zo vol dat ze meer data moest gaan prikken voor haar activiteiten.
Jouw zijn delen is niet makkelijk
Het klinkt zo makkelijk: ‘Je hoeft alleen maar te zijn. Je hoeft alleen maar te delen wie je bent.’ Maar vaak is het lang niet zo makkelijk, jouw zijn delen. Want echt durven zijn wie je bent, vraagt om leven en delen vanuit je hart. Hoe vaak hebben we daar geen muurtjes omheen gebouwd? Hoe gewend zijn we niet aan leven vanuit ons hoofd? Aan ons aanpassen? Aan een masker opzetten? Om die muren af te breken, moet je moedig zijn. Je moet het aandurven om dat hart open te gooien en te riskeren dat je in je hart geraakt wordt. Het vereist veel werk – en is een levenslang proces – om alle laagjes die om je hart heen zitten stuk voor stuk af te breken, tot de kern, kwetsbaar maar zo prachtig, overblijft.
Durf jij alleen te zijn?
Uiteindelijk staat of valt het allemaal met de liefde die jij kunt voelen voor jezelf. En die liefde kun je pas goed voelen als jij alleen durft te zijn. Als je met jezelf durft te zitten. Durft te voelen wat er gevoeld mag worden. Durft aan te kijken wat gezien mag worden. Durft te houden van alles dat jij bent. Met al je mooie kanten en je rafelrandjes. Het vereist moed om niets te willen wegstoppen. Om te zijn met wat zich aandient. Om niet te vluchten voor het oncomfortabele. Om geen verdriet, eenzaamheid of boosheid te willen wegpoetsen. Want dat kan het met je doen als je in je eentje durft te gaan zitten met wat er is. Om uiteindelijk bij die liefde te komen, want je bent al precies goed zoals je bent.
Een nieuwe les in zijn
Heel recent mocht ik zelf een nieuw stuk van mijzelf aankijken. Een stuk dat er nooit mocht zijn van mij. Een stuk dat ik altijd zag als zwakte, als falen. En waarvan ik altijd (onbewust) dacht: Mijn leven begint pas echt als dat er niet meer is. En ineens drong tot me door: Zolang ik me blijf verzetten, zal het sowieso altijd bij me blijven. Dan zal er nooit iets veranderen. En als ik het alleen maar wil accepteren, liefhebben zelfs, met als doel het te laten verdwijnen, zal het ook nooit verdwijnen. Het vereiste dus van mij dat ik het aan durf te kijken. Het omarmen, zelfs van dit stuk, met als enige doel: Volledig van mijzelf houden en mijzelf zijn, zonder dit stuk te willen laten verdwijnen.
Laat zien wie je bent
Als je eenmaal weet wie je bent en daar met zelfliefde naar kan kijken, kun je ook gaan delen wie je bent, want alleen op die manier trek je echt klanten aan die bij je passen. Zodra jij jouw zijn, jouw energie, gaat delen, is dit namelijk voelbaar voor de mensen die jouw berichten lezen, of je filmpjes kijken, of je ontmoeten. En als dat wat jij deelt komt vanuit een plek van pure zelfliefde, dan wordt jouw zijn onweerstaanbaar voor de mensen waar jij nu zo graag mee wilt werken. Dus breek je muurtjes af, blaas het stof dat overblijft van je hart en ga jouw zijn delen.
Wil jij je nu wel laten zien zoals je bent, maar weet je nog niet goed hoe? 24 maart geef ik hier een online masterclass over. Je reserveert je plekje hier.
