Volgende keer neem ik veel minder bagage mee

Een van de artikels die ik enkele jaren geleden schreef in een nieuwsbrief, was getiteld: ‘Handel naar je leeftijd.’, en het omschrijft de ietwat ongewone situatie waarin velen tussen 40 en 50 jaar zich momenteel bevinden. We zijn helemaal niet zoals onze ouders waren toen die zo oud waren, we zijn gezonder, zien er jonger uit, voelen ons beter, en in veel gevallen zijn we geen carrière aan het afwerken die we begonnen toen we volwassen werden. In plaats daarvan zoeken we naar werk, beginnen we een zaak, of proberen we uit te zoeken wat we met ‘de rest van ons leven’ gaan doen, en dat kan nog vele jaren zijn.

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik plan mijn leven zeker tot wanneer ik 90 ben, dus in plaats van uit te kijken naar mijn pensioen, denk ik na hoe ik de komende 40 jaar of meer mijn leven ga doorbrengen. En ik hoop dat ik er dan goed uit zie en me goed voel, omdat ik er klaar voor ben om te beginnen leven, gelukkig te zijn en plezier te maken, want de vorige 40 jaar was er zeker niet zoveel plezier, of toch niet zoals ik me herinner.bagage
Zoals velen van mijn generatie herinner ik me haast niets van toen ik een twintiger of dertiger was. Niet omdat ik toen in een roes was van drugs (heb ik nooit genomen en zal dat ook nooit doen), maar omdat ik zo bang was, zo onzeker over mezelf, zoveel twijfels had en zoveel worstelde, dat ik het grootste deel van mijn tijd spendeerde om van de ene dag in de andere te raken. In die tijd had ik kinderen, verschillende jobs en carrière-wendingen, en deed ik dingen waar ik eigenlijk wel trots op ben, maar ook andere waarvan ik spijt heb. Maar ik herinner me die jaren grotendeels als een verschrikkelijk donker gevecht dat nooit leek te eindigen.

Ik kan nu terugkijken op de persoon die ik toen was, met mededogen voor haar angst en onthechting, omdat ik haar niet meer herken. Zoals vele anderen met sterk actieve, sterk intuïtieve en empathische gaven, was ik druk bezig met anderen en de wereld te redden, en met het aanpakken van mijn en hun emotionele en mentale bagage, zonder de grenzen die me dwongen keuzes te maken en nee te leren zeggen.

Ik heb helemaal geen spijt van die reis, deels omdat ik me er niet veel van herinner, ook al herinner ik me enkele specifieke pijnlijke aspecten, zeker enkele waarop ik dacht dat ‘het spel’ over was voor mij. En ik herinner me exact hoe ik op dat pad strompelde en dan jaren spendeerde met niet te beseffen dat een enkele keuze me eruit zou helpen. Ik zou het allemaal opnieuw doen, maar dan zou ik wel minder bagage meebrengen.

Ik zou minder bang zijn van wat anderen over mij, mijn leven en mijn daden dachten, en zou mezelf eraan herinneren dat ‘wat anderen van mij denken mijn zaken niet zijn’.

Ik zou VEEL meer houden van mezelf, en me veel minder zorgen maken over of anderen wel van me hielden.

Ik zou meer bereid zijn te vertrouwen op mezelf, en niet te wachten op de goedkeuring van anderen, vooraleer in mijn eigen kracht en grootsheid te gaan staan.

Ik zou leren ‘nee’ te zeggen, en het te menen, zeker wanneer ‘ja’ zeggen betekende mijzelf, mijn tijd, energie, middelen en leven te engageren om de levensproblemen van iemand anders op te lossen, of dingen te doen die ik niet wilde doen, om redenen die voor mij niet relevant waren, en die in mijn leven onbelangrijk waren.

Ik zou sterke grenzen hebben, niet om anderen buiten te houden, maar om er zeker van te zijn dat mijn tijd en energie op manieren gebruikt werden die me het beste dienden. Zoals men zegt, ‘doe eerst je zuurstofmasker aan vooraleer je de volgende persoon helpt met het zijne’. Ik zou er zeker van zijn dat mijn zuurstofmasker op zijn plaats zat en werkte, vooraleer ik iemand anders probeerde te overtuigen dat ze er ook een nodig hadden.

Ik zou zeker anderen hun eigen keuzes laten maken, welke ook, zonder ze te veroordelen, omdat het niet aan mij is om voor hen te doen waartoe ze zelf niet in staat zijn volgens mij.

Ik zou eraan denken dat het enige wat me elk moment in leven houdt, mijn vermogen is om te ademen, en ik zou ervoor zorgen dat ik dat volledig, bewust, alert en doelbewust deed.

Ik zou afmaken wat ik begon, omdat ik in mezelf geloofde, en ik zou alle twijfels, angst, verwarring en kritiek die ik gebruikte om mezelf af te breken, loslaten.minder bagage mee

Iedereen heeft bagage, en we komen allemaal in een periode waarin we problemen moeten oplossen en veranderingen dienen te maken. We kunnen ons leven via karma leven, waarbij we doen wat we altijd hebben gedaan, met hetzelfde resultaat, of we kunnen leven via creatie, waarbij we alles anders doen, en de uitkomst een verrassing is. Is dat goed of slecht? Wat betekent dat? Elke situatie heeft zowel iets goeds als iets slechts, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Een goede relatie is goed tot ze eindigt, dan wordt ze slecht. Een prachtige job is goed tot hij zo stressvol wordt dat we het niet meer aankunnen, dan is hij slecht.

We kunnen veel tijd verliezen met focussen op het goede en het slechte, spijt te hebben van het verleden en te wensen dat we dingen anders hadden gedaan. Maar de enige reden waarom we kunnen terugkijken, is omdat we nu hier zijn, waar ons pad ons nu heeft gebracht. In plaats van terug te kijken naar het verleden, kunnen we stilstaan bij de reis waarop we ons nu bevinden, en wij wat ons hier, op deze plek en op dit punt bracht. Waar zijn we gekomen, wat leerden we, hoeveel wijzer, slimmer, zelfverzekerder en krachtiger zijn we nu door het pad dat we namen? En we kunnen er ook aan denken dat we leerden van onze ervaringen, en de dingen die we vandaag vermijden zijn die die ons in het verleden verbrand hebben. Met de woorden van mijn favoriete dichter, Maya Angelou,

‘Je deed wat je toen kende. Zou je beter hebben geweten, had je het beter gedaan.’

Zou ik het opnieuw doen? Natuurlijk, maar deze keer zou ik minder bagage meenemen, meer vragen stellen maar niet mezelf in vraag stellen, en eraan denken het leven in mijn leven te ademen, en die dingen te doen die me vreugde brengen. Wat kan je vandaag beter doen, omdat je nu beter weet – je kent jezelf, je leven, je potentieel, en je mogelijkheden, maar vooral omdat je houdt van jezelf en weet dat, op welk pad je ook bent, er altijd keuzes zijn om dingen anders aan te pakken en voorwaarts te stappen op een nieuw pad, bagagevrij.

Jennifer Hoffman www.enlighteninglife.com

vert. Fran Tielemans

Foto van Jennifer Hoffman

Jennifer Hoffman

Jennifer Hoffman is een Amerikaanse auteur die wereldwijde bekendheid geniet door haar Enlightening Life Nieuwsbrieven. Hier vind je haar vertaalde artikelen
nieuwetijds 5-hoek

Overige artikelen

8 Harde Waarheden Die Je Toch Moet Horen Om Je Leven Op Orde Te Krijgen
Het belang van het juiste moment
Post traumatische stress energetisch gezien
Ben jij al Verlicht?- Wat is verlichting dan eigenlijk?
10 Edelstenen en kristallen ter ondersteuning van zwangerschap en geboorte
Waarom zeemeerminnen waarschijnlijk echt bestonden
Nachtlichtwerkers – voor Licht in de duisternis
Maak gebruik van je bekkenbodemspieren om makkelijker tot een orgasme te komen
Zo zuiver je je aura van negatieve energie ! 6 effectieve manieren
Zie jij ook 11:11 overal? Wat is de betekenis van 11:11?
Zo kom je terug in je lijf en weer terug op aarde
Heb jij al écht besloten om de regie over je leven te nemen? Inzichten, tips én een oefening