De feiten: de hier weergegeven graancirkel verscheen in 2002 in een veld dicht bij Crabwood, Engeland. Het is veelvuldig gedocumenteerd, gefotografeerd en gefilmd vanuit meerdere helikopters. De vraag is niet of het bestaat of dat het gebeurd is, maar wie het daar heeft geplaatst.
Om over na te denken: Wie kan zoiets maken? Midden in de nacht, zonder enig teken van binnenkomst of vertrek, met zulke precisie? Wie kan dit type wiskundige kennis en technologie hebben, zulk kunstenaarschap?
Wist je dat graancirkels echt bestaan? We weten nog niet hoe ze gemaakt worden en wie of wat ze maakt, maar het bestaan van gedetailleerde, opmerkelijke en zeer complexe ontwerpen die overal ter wereld in graanvelden worden ‘gezaaid’ is een feit waar iedereen het over eens is. Het zien van deze ontwerpen, zeker het beeldmateriaal dat vanuit een vliegtuig of helikopter is opgenomen, zou je kippenvel moeten geven.
Waarom? Richard Taylor, een natuurkundige van de University of Oregon, zei het het duidelijkst. Hoewel hij alle soorten ‘bovennatuurlijke’ verklaringen voor de ontwerpen belachelijk vindt, zeg hij dat ‘geen kunstvorm in de hele geschiedenis zo op de wetenschap is gericht’. Het is ook interessant dat veel van deze ontwerpen zijn bestudeerd in een laboratorium, omdat sommige knoesten van de stengels aan één kant zijn bestraald. Niet veel mensen weten dit over graancirkels, maar de planten zijn niet simpelweg geplet. Het is duidelijk dat er een type technologie van een hoog niveau wordt gebruikt.
Dit ‘straaleffect’ kan worden nagebootst door zeer gelokaliseerde verhitting met microgolven, zoals in een magnetron gebeurt. Hierdoor verdampt het water in het gewas en wrikt het deze los. Het gevolg is dat het gewas geheel omvalt naar één kant. Daarom concludeert Taylor op basis van de metingen uit zijn onderzoek, dat graancirkelartiesten gebruikmaken van GPS, lasers en microgolven om deze verbluffende patronen van geometrische vormen te creëren.
Er zullen altijd mensen zijn die een bovennatuurlijke hypothese verwerpen, maar voor iedereen die het graancirkelfenomeen verder onderzoekt wordt het al snel lastig te beweren dat er hier niet iets heel vreemds gebeurt. Ik zou zelf zeggen dat het overduidelijk vreemd is.
De graancirkel in de afbeelding hierboven bevond zich in 2002 in een veld in de buurt van Crabwood, Engeland. Ja, de cirkel was echt. Het is gefilmd, gefotografeerd en er is over geschreven. Het internet staat vol met beeldmateriaal. Het heeft voor veel ophef gezorgd, omdat het is vastgelegd in de officiële archieven en het is door meerdere academici onderzocht van over de hele wereld. Hieronder zie je wat fantastische helikopterbeelden van de Crabwood-cirkel door Terje Toftenes, een prijswinnende Noorweegse filmmaker en videoproducent.
Je kunt hier nog meer verbluffende helikopterbeelden zien, genomen door de fotograaf van de onderstaande foto’s, Lucy Pringle. In deze beelden zie je ook mensen in de graancirkel staan, het is zeer gedetailleerd materiaal.
Wie zou zoiets kunnen maken? Wie kan een binaire code ontwerpen en een gezicht in een gewas vormen, midden in de nacht en in slechts een paar uur tijd, zonder enig spoor van binnenkomst of vertrek, met zoveel artistieke en wiskundige precisie?
Miia Pitkonen is een van de vele academici die deze specifieke cirkel heeft onderzoekt. Hij is een natuurkundige van de University of Helsinki en specialiseert zich in medische natuurkunde. Hij heeft een overduidelijke interesse in dit fenomeen, aangezien hij al een paper heeft gepubliceerd met de titel “Crop Circles and Life at Parallel Space-Time Sheets”. Het is een tweedelig onderzoek, waarin hij de Crabwood-cirkel bestudeert. Hierin legt hij het volgende uit:
“Het Crabwood-bericht bestaat uit twee delen. Een afbeelding van een alien en een afbeelding van een spiraal met een soort bit-reeks, dat zich vanaf het midden van de afbeelding tegen de klok in naar buiten loopt. Het is gesuggereerd [59, 60] dat het bericht is gecodeerd met een 9-bit code en dat de 8-bit delen de ACII-code volgen. Onder deze aanname leest het bericht als volgt:
‘Pas op voor de brengers van VALSE giften & hun VERBROKEN BELOFTES. Veel PIJN maar er is nog tijd. EELI!UVE. Er is GOEDS in de wereld. We BEstrijden BEDROG. Opening SLUIT\’
Hier zitten natuurlijk een of twee onbegrijpelijke woorden tussen (EELI!UVE). Ook bestaan er op het net twee varianten van het bericht. Op de pagina van Paul Vigay staat ‘BEstrijden’ en op die van Martin Keitel staat ‘Bestrijden’. In wat volgt worden beide opties bekeken. Men kan de optie overwegen dat het bericht een veel diepere laag heeft dan de enigszins orakelachtige bewering in de ASCII code en dat de aanwezigheid van deze kleine inconsistentie bestaat om duidelijk te maken dat het hier om een diepere laag gaat. Wat deze aliens over zichzelf willen vertellen is iets zeer essentieels over hun als levensvorm. De afbeelding van een alien met een bit-reeks zou hier inderdaad op kunnen wijzen. Dit ‘zeer essentiële’ kan natuurlijk wijzen op de code voor het vertalen van gewone DNA-tripletten naar aminozuren. Wellicht verwijst het ook naar de code voor het vertalen van de exotische RNA-doubletten naar analogen van aminozuren. Deze analogen zouden zelfs elektromagnetische golven kunnen zijn. Het zou ook andere codes kunnen bevatten: net toen het bericht over Crabwood binnenkwam, ontwikkelde ik een complete hiërarchie van cognitieve codes gebaseerd op Mersenne-priemen en constructie van regelmatige veelhoeken met alleen een passer en een liniaal. Mijn eerste gok is dat het bericht moet worden vertegenwoordigd door een soort universele code. De verschijning van 3 x 3 = 9-bitcode woorden suggereert dat het hier kan gaan om een cognitieve code die consistent is met genetische code. Deze gok was zeer behulpzaam, omdat het leidde tot de identificatie van de genetische code van exotisch RNA. De ontcijfering van 3 3-bit porties suggereert ook meteen dat het hier gaat om informatie over RNA. Het bleek echter dat de ASCII-code de juiste manier is om het bericht te lezen, de 9-bit dient alleen als onderscheidingsteken. De interpretatie hangt af van extreem algemene aspecten van de ASCII code: kleine en hoofdletters corresponderen met aminozuren en de grote of kleine versies van een letter staan voor dezelfde aminozuur. Controletekens geven de aminozuur-tegenhangers aan voor de code die gaat over het exotische RNA. De volgorde van de symbolen is irrelevant. Je zou ook andere symbolen kunnen gebruiken: alleen de nummers van verschillende soorten symbolen laten weten hoeveel codewoorden staan geprint in een bepaald aminozuur (of tegenhanger hiervan).”
Het is nogal ingewikkeld, ik weet het. Paul Vigay, een Britse computeradviseur die vooral bekend staat om het ontwikkelen en ondersteunen van RISC OS software, is al lange tijd onderzoeker in dit veld. Hij was de eerste die ontdekte dat het bericht is gecodeerd in de binaire code ASCII. Hij werkte ook met Mel Gibson samen aan de film Signs, maar overleed helaas op een mysterieuze manier.
“Pas op voor de brengers van valse giften en hun verbroken beloftes. Veel pijn maar er is nog tijd. (Beschadigd woord.) Er is goeds in de wereld. We bestrijden bedrog. Opening sluit (geluid van een bel).”
Hieronder zie je nog een geweldige afbeelding, genomen uit een helikopter.
Pitkonen’s paper is behoorlijk gedetailleerd en beweert dat de makers van deze cirkel, wie of wat ze ook zijn, deze specifieke type code zouden kunnen gebruiken. Eén ding is zeker: wie deze cirkel heeft gemaakt is artistiek, technologisch en wiskundig ongelooflijk geavanceerd, het is haast niet voor te stellen.
Hieronder zie je een stukje van het laatste deel van Pitkonen’s paper, waarin hij dezelfde conclusie geeft waar vele van ons ook toe zijn gekomen: de realisatie dat er hier iets zeer bijzonders gebeurt.
Pitkonen gaat in zijn paper ook diep in op een boodschap die door Carl Sagan en zijn collega’s in 1974 is samengesteld, ook wel bekend als de ‘Arecibo’-boodschap. Deze werd de ruimte in gestuurd via radiogolven tijdens een speciale ceremonie, waar men de vernieuwing van de Arecibo-radiotelescoop in Puerto Rico vierde. Dit is de krachtigste boodschap die we ooit bewust de ruimte in hebben gestuurd. Het is gestuurd naar een sterrencluster op een afstand van ongeveer 25.000 lichtjaar. Het bericht bestond uit een beeldend deel over de locatie van onze planeet in het zonnestelsel, de kernprincipes van onze wiskunde en wetenschap, en de NASA-antenne die werd gebruikt om het bericht te sturen, in de hoop dat een buitenaardse intelligentie het zou kunnen interpreteren. Het bericht bevat ook details over mensen, zoals ons fysieke uiterlijk en DNA-code. Het signaal was een miljoen keer sterker dan een standaard TV-signaal.
27 jaar later, in 2001, kreeg het fenomeen van graancirkels wat welverdiende aandacht toen een patroon in de vorm van een reactie op de boodschap uit 1974 verscheen, net naast Engelands grootste telescoop, de Chilbolton. Dit is een sterrenwacht met ’s werelds grootste volledig bestuurbare meteorologische radar.
De les
Waarom worden zulke ontdekkingen en fenomenen belachelijk gemaakt door het grote publiek? En wanneer ze zich dan mengen in dit fenomeen, waarom kijken ze dan niet naar de feiten zoals die worden genoemd in dit artikel? Waarom wordt het voor grap aangezien, terwijl een aantal van de ontwerpen zo ingewikkeld, precies en complex zijn dat zelfs de slimste mensen op Aarde verbluft zijn? Wat gebeurt hier?
Er zijn feiten over onze werkelijkheid die de beleving van de menselijke geest zo aantasten, dat we ze in de meeste gevallen meteen van de hand slaan. Op een collectief niveau zijn we duidelijk nog niet klaar om dit fenomeen te onderzoeken. Hoeveel bewijs er ook is die de interpretaties ondersteunen, het zal altijd worden begroet met bespotting en scepticisme.
Er gebeurt hier iets wonderbaarlijks, en het is al jaren aan de gang. Het zou enorme gevolgen hebben voor de mensheid als we langzaam maar zeker onze geest openzetten voor de concepten die nog niet passen binnen het raamwerk van erkende kennis.