In mijn vorige artikel schreef ik over de geboorte van Wombfulness. Wombfulness gaat over bewustwording, ontwaking en belichaming van je oeroude eigen-wijsheid, die zich bevindt in je baarmoedergebied. Iedereen, man of vrouw, heeft in zijn bekken de heilige graal tot zijn of haar beschikking. Velen weten het niet, vanwege alle ellende die ze meedragen, dus zoeken ze de heiligheid in geschriften, cursussen, verre landen, relaties of goeroes.
Verstoring in de harmonie
Er was een tijd dat de vrouwelijke energie en de mannelijke energie in harmonie en gelijkwaardigheid naast elkaar leefden. Vrouwen waren zich bewust van de creatie, kracht en wijsheid die zij in zich dragen. Mannen leefden hun goddelijke essentie ook. Op een gegeven moment zijn we onze goddelijke oorsprong vergeten. We vergaten hoe krachtig en waarachtig de baarmoeder is en dit leidde tot een grote verstoring in de harmonie. We vergaten onze stralende essentie en het intellect begon de overhand te krijgen. Duizenden jaren leden wij én onze Moeder Aarde hieronder. Oorlogen, ontstaan door het gebrek aan balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke, rees overal ter wereld op. Ver weg, maar soms ook dichterbij dan we denken, namelijk in onszelf. We worstelen tegenwoordig ontzettend met onze gevoelens en luisteren nog steeds te vaak naar onze mind in plaats van naar onze intuïtie. We dragen dan ook behoorlijk veel collectieve zooi met ons mee…
Slaven van het verleden
Zowel mannen als vrouwen zijn slachtoffer geworden toen we richting de patriarchale wereld gingen. Mannen leven al duizenden jaren onderdrukt als slaaf, soldaat of kantoormedewerker. Hun goddelijke essentie wordt er ontelbaar veel generaties uitgeslagen met de zweep en andere wapens. En al deze ellende, de pijn en ontevredenheid die de man met zich meedraagt, wordt er richting de vrouw uitgewerkt. De vrouw, die hij ooit als godin zag, werd (wordt) misbruikt en verkracht op alle mogelijke manieren. Keer op keer was (is) de vrouw de zondebok en werd ze gewurgd, onthoofd, verdronken, verbrand, verraden of verkracht. Vrouwen waren verloren en eigenlijk zijn we dat nog steeds als je naar de wereld kijkt. Zo lang wij, mannen én vrouwen, ons niet bewust worden van onze goddelijke essentie en maar blijven dolen in deze collectieve zooi, blijven we slaven van het verleden.
Herinnering
Hoe uit deze collectieve zooi zich nu in deze tijd, vraag je je wellicht af? Afgelopen mei zat ik met elf vrouwen in een cirkel. We deelden over trauma’s die we dit leven hadden opgedaan en die nog opgeslagen lagen in onze ‘womb’. Ik schrok me wezenloos toen bleek dat 10 van de 11 vrouwen te maken heeft gehad met seksueel misbruik en/of een narcistische man. Om ‘even’ een voorbeeld te noemen… Persoonlijk heb ik altijd moeite gehad om mijzelf uit te spreken, om mijn stem te laten horen, ‘nee’ te zeggen. Ik deed alles om maar lief gevonden te worden, met alle gevolgen van dien. Tijdens de meditatie die we in de cirkel met deze elf vrouwen deden, zag ik eerdere levens als een film afgespeeld worden. Ik zag mijn hoofd er afgehakt worden en ik werd gewurgd, verbrand, gekeeld. Ik zag mijn hoofd meerdere malen voorbij rollen. Totdat de film stopte en ik mijzelf op een enorme rots zag staan. Ik droeg een maansikkel op mijn derde oog, een prachtige turquoise steen om mijn nek en een statige staf in mijn hand. Ik keek mijzelf diep en doordringend aan en hapte naar lucht. Voorbij alle ellende werd ik nogmaals herinnerd aan mijn goddelijke essentie. Ik zag mijzelf als de godin die ik ooit was en die ik nog steeds ben. Net als alle vrouwen, waar dan ook ter wereld. De tranen die toen vloeiden, kwamen van heel diep. Van ontreddering en ontroering.
De stap
We lopen bijna allemaal wel een keer (of 100) vast in ons leven. En zo ontzettend veel ellende is oud, zo oud dat het vastgeroest zit in ons DNA. Ik wens ons mensen, Moeder Aarde en de komende zeven generaties toe, dat we de stap durven te nemen. Misschien wel de enige stap die nodig is om ons te ‘redden’. De stap naar binnen en om af te dalen naar de heiligste tempel die je maar kan betreden. De plek waar je innerlijke stem je wijs zal toespreken, de plek waar stilte heerst en een rivier van kracht en creatie onvoorwaardelijk stroomt. Vrouwen dragen de grootste creatiekracht in zich. Het is dan ook aan hen om haar godinnelijke essentie weer te gaan belichamen en om bewust te bepalen wie, wat en hoe er haar heilige tempel mag betreden. Plant zaden van licht in je baarmoeder en help de man én de vrouw zijn/haar goddelijkheid te herinneren. Dalai Lama zei immers:
‘The world will be saved by Western women.’
Nou, waar wachten we nog op?
