Nieuwetijdskinderen kennen volgens mij een fundamentele vorm van eenzaamheid, die misschien wel het beste beschreven is door Albert Camus´ in zijn boek L’étranger, “De vreemdeling“.
De hoofdpersoon gaat ogenschijnlijk onverschillig door het leven, en krijgt straf omdat hij zich niet voegt naar de conventies van de maatschappij
Als je het boek leest begrijp je heel goed waarom het boek zo heet. De hoofdpersoon, Meursault, is namelijk een vreemde voor heel zijn omgeving, niemand heeft hem echt leren kennen. Niemand wist wat hij dacht, wat hij voelde en vooral wat hij voelde bij hun. Meursault is een eerlijk en onschuldig mens, maar komt uiteindelijk in de situatie dat ook hij een vreemdeling voor zichzelf wordt, hij verliest zijn identiteit.- Arja Schults
Alhoewel ik tegenwoordig een enigszins redelijk liefdevolle relatie heb met mijn moeder was ik toen ik zes, zeven jaar oud was zo’n beetje thuis opgehouden met vertellen wat ik voelde; mijn moeder, van wie ik zielsveel hield, begreep me toch niet; tenminste zo voelde ik dat toen. Aan de ene kant voelde ik haar emoties en gevoel feilloos aan en deed ik letterlijk alles wat in mijn macht lag om haar en ons gezin te te ondersteunen, maar aan de andere kant kreeg ik daar nul erkenning voor, voor mijn liefde, weten en wijsheid, voor mijn harde werk; ik werd als kind gezien, maar ook als volwassen partner ” gebruikt” om haar te ondersteunen , ook al koos ik daar zelf voor.
In een poging om zichzelf te beschermen praatte ze niet over haar eigen gevoel en emoties; ze praatte niet over “dat wat er aan de hand was”.
Maar ik voelde en wist precies wat er speelde thuis en binnen in haar. Ik voelde, zag en wist van haar verdriet, vermoeidheid, eenzaamheid en wanhoop.Dat niet praten over dat wat er is maakte me al erg eenzaam, omdat ik op die manier haar “last” in mijn eentje leek te dragen. Mijn gevoelens over haar verzwijgen van wat er was vonden ook geen gehoor; met wie moest ik er dan over praten? Ik was alleen en vereenzaamde.
Ik kon ook niet met haar over haar gevoel, dat ik ook voelde praten.Als ik er rechtstreeks naar vroeg kreeg ik geen eerlijk antwoord.
Je kunt als ouder sowieso beter niet tegen je nieuwetijdskind liegen, dat weet regelmatig beter dan jij wat er aan de hand is. Ik werd uiteindelijk erg boos om de oneerlijkheid in huis en trok me in een reactie daarop terug. Die oneerlijkheid, namelijk niet erkennen hoe de situatie echt was heeft veel van mijn vertrouwen weg genomen en me geleerd dat de liefde die ik kreeg niet onvoorwaardelijk was, waar ik nog wel het meest kwaad over was.
Veel nieuwetijdskinderen kregen in hun jeugd niet de erkenning die ze verdienden en verloren daarmee al een stuk van hun ware identiteit. Sloten zich af, verdoofden hun gevoeligheid, of raakten onthecht, zoals ik ook.
Tegenwoordig is er iets meer ruimte voor hyper gevoelige begaafde kinderen en wordt er al op de lagere school gekeken naar zaken als hooggevoeligheid en hoogbegaafdheid, maar er lopen nog zat nieuwetijdskinderen rond die doordat ze al hun leven voelen dat ze anders zijn, dat er meer is, dat er andere waarden zijn dan de conventionele, zich behoorlijk buiten de maatschappij voelen staan.
Een voorbeeld: Ik sprak laatst met een jong volwassen nieuwetijdskind die studeert en binnen zijn opleiding, de kunstacademie , er tegen aanloopt dat volgens hem, en het komt uit zijn ziel, dat voel ik, de opleiding zoals die aangeboden word zo’n oud uitgekauwd idee van kunst weergeeft, dat hij het wel van de daken zou kunnen schreeuwen. Toen hij dit vertelde voelde ik pijn van zijn jarenlange eenzaamheid , van diep innerlijk weten dat er dingen veranderd kunnen, nee moeten worden, maar ook voelen dat je daar bijna alleen in staat, met dat gevoel. Ik ken zelf ook die eenzaamheid, daarom raakt het me zo. Op de middelbare school ,vertelden oud klasgenoten me, leek het alsof ik met hele andere dingen bezig was dan zij. Zelf was ik me daar niet van bewust in die tijd, ik was ik , onbewust. Zelf ben ik na mijn middelbare schooltijd maar twee weken naar mijn HBO opleiding geweest voordat ik maakte dat ik wegkwam van dat vreselijke systeem van onderwijs. Ik had er mijn buik van vol; het had lang genoeg geduurd, te voelen dat het nergens op sloeg, maar denken dat het aan mijn persoonlijke omstandigheden lag.
De nieuwetijdskinderen zijn de krijgers die de systemen die niet integer zijn aan de kaak stellen, en daar hebben ze weliswaar zelf voor gekozen, maar zolang ze dat zelf nog niet zo voelen, zolang ze niet weten dat ze nieuwetijdskinderen zijn, voelen ze wel al de pijn en eenzaamheid die met deze zelf gekozen opdracht gepaard kan gaan.
Wat dacht je van de nieuwetijdskinderen die iedereen met hun liefde en zachtheid tegemoet treden, maar keer op keer met hardheid benaderd worden? Waar keer op keer tegen gelogen wordt, wat ze gewoon kunnen voelen. Hoe eenzaam kan je zijn als je voelt dat de mensen om je heen, waar je van houdt, niet in verbinding staan met de universele waarheid waar jij wel mee in verbinding staat, namelijk dat alles uit de bron komt. Hoe eenzaam is het als je hoort dat alles wat je voelt, in je hoofd zit en nergens op slaat? Als je je vader vertelt dat zijn beste vriend in een ander leven de vader is geweest van zijn zus? En je vader zegt dat dat niet kan? Hoe eenzaam word je als je hele jeugd vertelt wordt dat de dingen die je zegt niet kloppen, niet kunnen kloppen?
Wanneer jouw immense gevoel van liefde voor mensen,de natuur en/of dieren niet wordt begrepen, of het feit dat je met dezelfde natuur en dieren kunt communiceren? Hoe eenzaam kun je worden van het zijn in een wereld die niet op jou ingericht is? waar je dat voelt in je school, studie, werk, relaties, gewoon op straat? Niet gezien en begrepen worden is vreselijk!
Volgens mij hebben de nieuwetijdskinderen in hun systeem nog de resten van de overvloed waar ze vandaan komen, althans ze voelen die verbinding, die simpelweg gezegd de verbinding met God is, maar missen die verbinding in de meeste mensen om hun heen, ouders, geliefden, voorbijgangers. Op tv , in films, in kranten, overal waar ze kijken zien ze dat die verbinding ontbreekt, de verbinding met het hart, met het hogere zelf. Ze voelen het , ook al is dat niet perse op een bewust nivo.
Mede doordat nieuwetijdskinderen nog wel zo sterk de verbinding met de bron/God kunnen voelen, kunnen ze sterke gevoelens van heimwee en eenzaamheid ontwikkelen, en het moeilijk vinden om hier te aarden. Vaak leren ze pas door de (soms harde) lessen die ze leren, om meer geaard te zijn. Pas als ze van hun “zwakte” (de extreme gevoeligheid) hun kracht weten te maken, staan ze letterlijk en figuurlijk sterker op hun benen en zijn ze beter in staat om om te gaan met hun gevoelige aard, en de gevoelens van o.a. heimwee en eenzaamheid die daar soms uit voortkomen.Als ze zich volkomen verbinden met zichzelf en wie ze zijn, waaróm ze zijn, voelen ze zich ook verbonden met de wereld hier en andere mensen, en word het gevoel van eenzaamheid minder of verdwijnt dat.
Veel volwassen nieuwetijdskinderen die wakker zijn geworden , d.w.z. dat tot ze doorgedrongen is wie ze zijn, waarom ze zijn, weten uit eigen ervaring hoe het is om zich alleen te voelen, want ze hebben vele jaren het onbestemde gevoel gehad hier te zijn met een reden, ook al kenden ze die zelf niet; terwijl ze leerden omgaan met hun eigen hypergevoelige natuur en de pijn van het aangaan van relaties met andere mensen.
Eén van de eerste dingen die ze doen is boodschappen verspreiden naar andere nieuwetijdskinderen :
Je bent niet alleen! Hou vol! Ik begrijp je! Leer over jezelf en waarom we hier zijn! Ontmoet mij en zie je zelf in mij !Het komt goed! We zijn met een hele grote groep hier! Veel groter dan je misschien denkt!
Wij zijn de nieuwetijdskinderen.
(Je bent geliefd)
© www.nieuwetijdskind.com
U bent vrij om het werk te kopiëren, te verspreiden, vertonen en uit te
voeren onder de volgende voorwaarden: U moet de auteur benoemen, U mag dit werk
niet gebruiken voor commerciële doeleinden,en u mag dit werk niet wijzigen,
veranderen of voortbouwen op dit werk. Bij hergebruik of verspreiding dient U de
licentievoorwaarden van dit werk kenbaar te maken aan anderen. Van elk van deze
voorwaarden kan worden afgeweken indien u toestemming hebt van de rechthebbende.
Voor elk ander doel van gebruik moet toestemming worden verleend door de auteur.
