Wanneer ik kijk naar de manier waarop situaties me soms ineens duidelijk worden en daar inzichten uit haal, ben ik daar in mijn gedachten wel even mee bezig. Er zitten vaak zoveel raakvlakken in die erg diep reiken, soms dieper dan ik zelf had kunnen vermoeden. Iets wat oppervlakkig lijkt, blijkt een diep stuk te raken wat me allang dwars heeft gezeten.
Zo ook onlangs, toen me duidelijk werd hoe ik in mijn onbevangen manier van zijn door anderen -bewust of onbewust- ben gebruikt. Voor mijn gevoel ben ik soms misbruikt als gevolg van de verborgen agenda van de ander, waar ik me op dat moment niet bewust van was.
Ik keek er naderhand op terug met misplaatste schaamte en voelde verdriet opborrelen. Ja, ik was me ineens bewust van wat er was gebeurd, hoe het is gegaan en hoe het door de ander is benut voor eigen gewin. Hoe ik toch weer mee ging in het aannemen van de werkelijkheid van de ander en vanuit mijn vrolijke onbevangen zelf daar mijn bijdrage aan deed. Niet beseffend dat ik slechts een “tapvaatje” was voor de ander en mijn energie liet weglopen.
Vanaf het moment dat ik me bewust werd van die werkelijkheid, voelde ik hoe ik ben gebruikt vanuit mijn goedgelovigheid, hoe er aan mijn stoelpoten is gezaagd vanuit jaloezie of afgunst terwijl ik het niet in de gaten had en dat -onbevangen als ik ben- heb laten gebeuren. Op dat moment worden ineens alle relaties die ik zo heb “onderhouden” helder, ook situaties uit een ver verleden.
Aframmeling
Het gevoel wat ik daarbij krijg is een intens verdriet en fysiek voelt het alsof ik zojuist een flinke aframmeling heb gekregen. Verdriet omdat ik een stuk helder heb gekregen wat mijn kinderlijke onschuld genadeloos afstraft. Fysiek gaat de energie stromen waar die heeft vastgezeten op de emotie.
Ik kan het vergelijken met een ‘slapende’ arm die ineens weer bloedtoevoer krijgt. De prikkeling die er dan doorheen gaat is vergelijkbaar met de energie die weer gaat stromen als de blokkade van de emotie wegvalt bij het verkrijgen van inzichten.
De wereld (=de geconditioneerde mens in een duale werkelijkheid) is niet lief zoals ik graag zou willen dat die zou zijn. De mensen die dat wel zijn, zoals ik mijn ideaalbeeld voor ogen heb, zijn de ware pareltjes die net zoveel moeite hebben met het leven op aarde als ik heb. Ik snap leugens en achterbaksheid niet. Ik tuinde er meestal met allebei mijn voeten in. Vooral als iemand zich lief en begrijpend voordeed, was ik er mee weg.
Aangever
Toch weet ik me staande te houden, ondanks het aangrijpende inzicht. Ik ben niet gebruikt of misbruikt door anderen. Ik ben de aangever geweest voor de ander. Dat is mijn rol in dit leven, zoals ieder een bepaalde rol speelt. Ook is mijn rol een manier geweest waar ik zelf van behoor te leren. Door op een onbevangen manier de ander een mogelijkheid te bieden er gebruik of misbruik van te maken, hoef ik niet mezelf aan te rekenen. Dat stuk hoort bij de ander en de ene leert er van, de ander niet.
Iemand die er van heeft geleerd is in staat om open kaart te spelen en te zeggen “dat had ik anders kunnen doen, maar had op dat moment het inzicht niet”. Iemand die er niet van leert, blijft anderen gebruiken of misbruiken tot het moment dat ze het inzicht verwerven.
Ik hoef mijn onbevangenheid niet te veranderen. Wat ik wel verander is mijn kijk op anderen en nu eerder signalen hoop te herkennen. Ik hoef mezelf niet op m’n kop te geven voor mijn rol. Het inzicht hoe de werkelijkheid in elkaar steekt, welke mensen daar bij betrokken waren, wie zijn ware aard heeft laten zien en wie er durft toe te geven dat ze het anders hadden kunnen doen, dat bepaalt voor mij met welke mensen ik nog om wil gaan.
Loslaten
Het inzicht en de impact op mijzelf voelt als energetische kou in mijn hoofd en lichamelijk als een fikse aframmeling. De herinneringen aan wat is gebeurd, gezien vanuit het inzicht wat ik nu heb, laat ik door me heen gaan. Ik herleef ze niet, ik voel ze, (h)erken ze en laat ze gaan, omdat ik weet dat ik vanaf nu andere keuzes kan maken.
Loslaten is niet hetzelfde als iets de rug toekeren. Met de rug toekeren worden emoties vastgezet. Door ze te (h)erkennen kan de vastgezette energie weer stromen, zodat ik echt vrij/los kom van datgene wat me al die tijd in z’n greep heeft gehouden.
Met het inzicht van nu handel ik vanaf dit moment hoe het me goed dunkt. Wat morgen brengt zie ik wel. Wie weet met nieuwe inzichten en kansen om oude stukken te herkennen, op te ruimen en los te laten.