De verbinding met je kind.
Babies kunnen niet praten. Toch kunnen ze je al een heleboel duidelijk maken.
En ze begrijpen ook al een heleboel. Ze gebruiken geen woorden, maar toch communiceren ze met je. Dat doen ze via het energieveld. Babies en kleine kinderen stemmen zich op je af. Ze kopiëren je gedrag. Ze praten je na. Je bent niet alleen hun voorbeeld, maar ook hun houvast in de wereld. Kleine kinderen willen altijd weten waar je bent. Ze moeten voelen dat je aanwezig bent.
Wat dat betreft is je jonge kind net een mobiele telefoon.
Hij wil altijd en overal verbinding. Ook al is hij leuk aan het spelen, om de haverklap moet hij even checken of hij nog verbinding heeft met jou. Ben je even naar het toilet dan is hij zijn verbinding kwijt, en zal hij je roepen. En als je niet reageert denkt hij: “Help ik heb geen bereik”.
Vroeger was de verbinding van je telefoon tastbaar.
Er ging een draad van jouw telefoon naar die van de ander. Nu gaat die verbinding draadloos, via WiFi, 3G, 4G… Bij je kind was de verbinding ook eerst tastbaar, via de navelstreng. Nu is jullie verbinding draadloos, via het energieveld.
Wat gebeurt er nou als jij met je zus praat aan de telefoon?
Jij maakt dan een verbinding met je zus. Al je aandacht gaat naar je zus. Op dat moment is je kind zijn verbinding met jou kwijt. Dus gaat hij je roepen. Hij wil je aandacht. Hij wil met je praten. Hij wil dat jij er bent, hier en nu.
Kleine kinderen leven helemaal in het hier-en-nu.
En als jij met je aandacht bij je zus bent, dan voelt het voor hem alsof je weg bent. Dat ben je ook, je aandacht is ergens anders, dus ben jij ergens anders. Niet in het hier en nu. Je bent ook “weg” als je aandacht bij de tv is, of bij facebook, of als je zit te chatten, appen of twitteren. Sterker nog, als jij dat potje spinazie naar binnen zit te lepelen bij je kind, en ondertussen gaan je gedachten de vrije loop, dan heeft je kind geen verbinding met jou. Want jij bent er even niet.
Bekijk het eens vanuit je kind.
Je kind leeft helemaal in het hier en nu. Hij hoort een geluidje en de telefoon slurpt mamma weer op. Mamma is in een andere wereld. Om de haverklap. Die wereld is blijkbaar mooier of beter dan het hier en nu. Je kind zal proberen jouw aandacht te trekken, om jou weer bij hem, in het hier en nu te krijgen. Als jij dan zegt: “wacht even”, dan is het duidelijk: De telefoon is belangrijker dan ik.
Nu ga ik even overdrijven om iets duidelijk te maken:
Stel dat een moeder de hele dag op haar telefoon bezig is. Haar kind voelt zich verlaten. Alleen in de wereld. Want moeder is in een andere wereld. Zo’n kind leert niet communiceren, het leert alleen methodes om de aandacht van moeder te trekken. Krijsen. Slaan. Vervelend gedrag. Dan kijkt mamma wel. Even. En dan is ze weer in de telefoon verdiept. Uiteindelijk geeft dit kind het op. Mamma vind mij niet interessant. Ik ben niet belangrijk.
Wat vind je nou echt belangrijk?
[bctt tweet=”Kleine kinderen communiceren via het energieveld.”] Ze trekken je naar het hier-en-nu. Dat kan juist heerlijk zijn. Wat is er nu leuker dan uren lang kletsen en spelen met je peuter? Samen een schilderij maken, een toren bouwen of een boek lezen. Samen boodschappen doen of stofzuigen. Één ding tegelijk. De wereld is al zo hectisch. Wat vind je nou echt belangrijk?
Jackelien Cerrone
Gerelateerd aan verbinding met je kind:
Wat gebeurt er met kinderen wanneer onze aandacht uitgaat naar onze mobieltjes?
