Herken je dat? Een hoop stappen gezet en ineens het gevoel dat je 10 stappen terugzet. Het gevoel alsof al die stappen voor niks zijn geweest. Mij is dit met regelmaat gebeurd. Sinds kort zie ik hoe belangrijk elke stap was die ik heb gezet en met welk proces ik te maken had. Graag wil ik dit aan de hand van een metafoor met je delen.
Een weg vol gaten
We lopen op een weg. Een weg waar gaten in zitten. Grote gaten soms, soms ook wat kleinere. Op bepaalde stukken heel veel, op andere wat minder. Een gat in de weg kan je pas zien wanneer je er vlakbij bent, maar je hebt op dat moment niet meer voldoende vaart om eroverheen te springen. Want om het gat te overbruggen, heb je kracht nodig, vaart nodig. Die vaart kan je alleen maar krijgen door een paar stappen terug te zetten en vervolgens snelheid te maken. Met die snelheid en op het laatste moment sprongkracht, kom je aan de andere kant van de weg terecht.
De verdeling van de gaten
Sommige mensen hebben op hun weg aan het begin veel gaten, andere mensen hebben ze verdeeld over de volledige route. Hoe meer gaten je aan het begin hebt gehad, hoe minder het er worden naarmate je verder loopt. Op een bepaald punt in je leven zijn er alleen nog maar gaten waar je een klein stapje terug moet doen omdat je niet goed uitkwam met je passen. Je hoeft dan geen volledige sprong meer te maken, alleen een klein beetje extra kracht zetten om eroverheen te komen.
Snelheid maken
Soms lijkt het dat alle stappen die je in de richting van het gat hebt gezet, voor niks zijn geweest. Want je moet ver teruglopen om de juiste snelheid te kunnen halen. Maar wanneer je deze stappen niet gezet zou hebben, betekent het dat je nooit aan de andere kant van het gat zou zijn gekomen. Door de stappen te zetten, het gat te zien en de keuze te maken om eroverheen te willen springen, neem je het leven in de hand en besluit je meer te willen zien. De sprong is niet altijd makkelijk, soms is hij zwaar en het kan soms voelen alsof het niks oplevert. Maar uit ervaring durf ik te zeggen dat het uitzicht op de weg steeds een beetje mooier wordt. Elke keer als jij weer over een gat gesprongen bent, verandert je uitzicht en het gaat steeds meer lijken op het uitzicht dat jij graag wil zien.
Een ander behoeden? Of opvangen?
Je kan als mens op de weg van een ander soms de gaten al zien, omdat jij een helikopter bent die over die weg heen vliegt. Het is de kunst om op zo’n moment geen loopbrug neer te leggen waardoor de ander het gat niet meer ziet. Het is van belang dat je aan de andere kant van het gat gaat staan om degene op te vangen wanneer hij/zij de sprong gewaagd heeft.
Waag de sprong!
Voor mij is deze metafoor de beste manier om uit te leggen hoe het kan werken wanneer je jezelf aan het ontwikkelen bent. Elke keer dat je een sprong hebt gemaakt, heb je koers gezet richting jezelf. Richting het leven dat past bij wie jij bent. De kracht die je krijgt in je benen door het maken van de sprongen, neem je voor altijd met je mee. Deze kracht zal je niet meer verliezen. Ben jij nog bang om de sprong te wachten? Geloof me, al lijkt het gat nog zo groot, de sprong nog zo onmogelijk, waag hem, want het is aan de andere kant prachtig en ik heb er alle vertrouwen in dat jij de overkant gaat halen.
