Als je een muziekinstrument wilt leren bespelen, moet je minstens 10.000 uur oefenen om het onder de knie te krijgen. Zoveel tijd heb je nodig om het in de vingers te krijgen. Doe je dat niet, dan beklijft deze nieuwe vaardigheid niet.
Zo is het ook met het verinnerlijken van spirituele kennis en opgedane inzichten. Je hoeft er misschien niet 10.000 uur in te steken, maar je hebt wel iets te doen om het onderdeel te laten worden van wie jij bent. En laten nu juist de uitdagende situaties in het leven je daarvoor de perfecte oefenruimte bieden.
Maak van plan B je plan A
Een flink aantal jaar geleden belandde ik in zo’n ‘perfecte oefenruimte’. Dat was toen ik met drie kleine kinderen terugverhuisde uit Amerika en niet veel later mijn man bij me wegging. Met de kennis van nu weet ik dat deze situatie mij de perfecte kans bood om al mijn spirituele kennis en inzichten die ik in de jaren daarvoor had opgedaan te integreren.
En natuurlijk vond ik dat een pittige klus, daar ga ik geen doekjes om winden. Ik herinner me dat ik eens vanuit pure frustratie naar mijn broer riep: ‘Ik ben niet naar Nederland teruggekomen voor plan B’, waarop hij zei: ‘Dan maak je van plan B je plan A’.
Erkennen van wat er is
Als het leven je beproeft, kun je houvast vinden in de woorden ‘maak van plan B je plan A’. En nee, dit gaat niet over maakbaarheid. Het leven is veel minder maakbaar dan we vaak willen geloven. Waar deze uitspraak over gaat is jouw vermogen om mee te bewegen met wat zich aandient, zodat jij wordt wie je ten diepste bent.
Als jij je bevindt in de ‘perfecte oefenruimte’ (lees: moeilijke situatie) dan biedt het leven je de kans om opgedane kennis en inzichten daadwerkelijk toe te passen en te integreren. Hoe doe je dat? Door te beginnen met erkennen. Erken de situatie zoals die is. Want hoe ziet de situatie die jij als plan B ervaart er eigenlijk uit? Wat is daar moeilijk, verdrietig, confronterend et cetera aan?
We hebben de neiging om deze stap over te slaan, omdat we getraind zijn om pijn af te wijzen. In de kern draait plan B namelijk om pijn. Als dat niet zo was, had je het wel plan A genoemd. Sterker nog, dan las je nu niet dit artikel, want dan zou je druk zijn met het leven van je plan A.
De perfecte voedingsbodem voor integratie
Door te erkennen waar jij je nu in het leven bevindt, kom je in een staat van toelaten. Je staakt het innerlijke vuren. Ofwel, je stopt met weerstand bieden aan wat er is. Je vecht niet meer tegen plan B. Je bent aangekomen bij ‘het is zoals het is’.
Het gevolg is dat je de perfecte voedingsbodem creëert waar je spirituele kennis en inzichten wortel kunnen schieten. In jou. Als kleine energiepakketjes dalen ze af in jouw systeem. Het blijft dan niet bij mentale kennis, je doorleeft het. Want daar zorgt jouw plan B wel voor. Die biedt jou kansen om het toe te passen op de situatie waarin jij je nu bevindt.
Toepassen van dat wat je weet
Je geeft vervolgens extra mest aan die voedingsbodem door je open te stellen voor de mogelijkheid dat de situatie er is om jou te herinneren aan wie je ten diepste bent. Dit brengt je in een nog diepere staat van overgave. Want stel dat dit waar is, wie ben je dan eigenlijk écht, ondanks of dankzij deze beproevende situatie? En hup, daar zakken de energiepakketjes dieper in jou met de intentie om zich op celniveau met je te verbinden.
Maar eerst heb je nog in beweging te komen. Want het echte verinnerlijken gebeurt pas als je de eerder opgedane wijsheden en inzichten daadwerkelijk toepast. Er zit niet voor niets een werkwoord in ‘maak van plan B je plan A’!
Toen ik met een echtscheiding werd geconfronteerd, was er een deel in mij dat droomde van ‘vergelding’. Maar omdat ik wist dat een echtscheiding veel gelaagder in elkaar steekt dan de simpele conclusie ‘ik ben verlaten’, liet ik mij daartoe niet verleiden. Ik integreerde daarentegen mijn eerder opgedane kennis, zoals ‘alles dient een hoger doel’ door daar ook naar te handelen.
Gebruik ‘plan B, plan A’ als houvast
De volgende keer dat jij jezelf geconfronteerd ziet met een situatie die je doet wankelen, herinner je dan de woorden ‘plan B, plan A’. Want in het moment zelf zal het lastig voor je zijn om op te merken dat deze situatie er is om jou te dienen. Er is immers pijn aangeraakt. En pijn doet wankelen. Meer daarover in mijn artikel ‘Wat de belichaming van spirituele kennis zo moeilijk maakt’.
Als je pijn ervaart, schiet je makkelijk terug in oude overlevingsmechanismen en vergeet je de kennis en inzichten die je eerder had opgedaan. Dit is menselijk én jammer. Want de beproevende situatie is juist bedoeld om die opgedane kennis en inzichten te integreren, zodat jij steeds meer wordt wie je ten diepste bent. De echte jij, voorbij al die overlevingsmechanismen en ander aangeleerd gedrag. Dus: plan B, plan A!
