Goed voor mezelf zorgen
Goed voor mezelf zorgen
Wat is dat eigenlijk?
Ik vroeg het me vaak af.
Het gaat niet alleen om goed te eten, slapen of kleden.
Goed voor mezelf zorgen gaat ook om mijn innerlijke zelf.
Maar hoe doe ik dat?
Heeft dat te maken met “naar binnen kijken”?
Of met het geven van het goede voorbeeld?
Immers als ik niet goed voor mezelf zorg.
Hoe kan ik dan goed voor een ander zorgen.
En verwachten dat die persoon het zorgen voor zich zelf van me overneemt?
Ik gaf immers niet het voorbeeld door de manier hoe ik voor mezelf zorg.
Ik verwaarloosde mezelf om er voor de ander te zijn.
Ik cijferde mezelf weg om er voor de ander te zijn.
Ik was meer met het welzijn van anderen bezig, dan met dat van mij.
Alles wat ik heb/had, geef en deel ik aan/met anderen.
Alles wat ik kreeg of verwierf, bewaarde ik zorgvuldig inplaats van het zelf te gebruiken.
Zelfs goede voeding bewaarde ik zolang totdat ik het niet meer te eten was.
Bewaren waarvoor, om het later weer weg te geven?
Wat voor een voorbeeld is dat?
En waar beroof ik mezelf dan van?
En hoe zorg ik voor mijn eigen geestelijke voeding?
Genieten van de mooie dingen in het leven?
Kan ik dat accepteren, dat ik mag genieten?
Ook zonder de behoefte om dat te delen?
Of blijf ik mezelf verliezen in het kijken naar anderen.
En zien hoeveel hulp ze nodig hebben.
Die ik ze desondanks wil blijven geven, eigenwijs als ik ben.
De lessen van de ander voor hun voeten wegmaaiend.
De inzichten bij de ander belemmerend door mijn nimmer aflatende hulp.
Ondanks dat het Watermantijdperk van ons vraagt voor onszelf te gaan staan.
“Do not loose yourself in other peoples business” is een citaat van Tom Kaypacha Lescher.
En dat is volgens mij de enige boodschap om voor mezelf te leren zorgen.
Hoe komt het dat het zo lastig is, goed voor mezelf zorgen?
Blijf ik alles buiten mezelf plaatsen?
Net als het naar binnen kijken, is het zorgen voor mezelf net zo belangrijk.
In praktijk brengen wat we in theorie weten (zo lastig).
Het collectieve bewustzijn voeden door het zelf anders te doen.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Daar moet ik heen.
Immers…
Als ik goed voor mezelf zorg, is dat een energie die ik uitstraal.
Een energie die anderen weer aanraakt om hetzelfde te doen voor zichzelf.
Naar mezelf kijken, om bij mezelf het geluk te leren vinden.
Mijn geluk hangt niet af van anderen.
Hangt niet af van de buitenwereld.
Hangt niet af van mooi of slecht weer.
Ik BEN niet het weer, ik ben ik.
Ik die weliswaar beïnvloed kan worden door het weer.
Maar ik BEN het niet.
Ik reageer niet vanuit het slechte weer.
Ik kies er voor te reageren vanuit mezelf, ondanks het slechte weer.
Ik heb altijd een keuze.
Om blij te zijn of droevig.
Om alles weg te geven en in leegte te leven.
Terwijl ik niet kan ontvangen zoals anderen dat graag naar mij zouden doen.
Ik behoor mezelf te leren ontvangen.
Mijn eigen liefde voor mezelf.
Voordat ik dat van een ander kan aanvaarden.
Tot die tijd kan ik niet van anderen houden.
Omdat ik niet van mezelf heb leren houden.
Mijn grenzen, mijn waarden, mijn liefde.
Dan pas kan ik mezelf voeden.
En daardoor in een relatie een gelijkwaardige partner zijn.
Zonder in overdreven geven en verzorgen te schieten.
Of in overdreven nemen en gebruiken.
De emotionele en voedende balans in mezelf vinden.
Voor mezelf mijn kristallen leggen.
Voor mezelf mediteren.
Voor mezelf hulp vragen aan mijn begeleiders.
Voor mezelf een wens doen.
Voor mij.
Als ik dat aan mezelf kan geven.
En dat van mezelf kan aanvaarden.
Geef ik het voorbeeld voor anderen hoe voor zichzelf te zorgen.
Is de noodzaak om naar anderen te kijken er niet meer.
Dan zie ik ook de noodzaak om een ander te willen veranderen niet meer.
De bron van alle ellende in deze dualiteit.
Ik ga daar niemand meer van overtuigen.
Ik leef mijn waarheid.
Wat goed voelt voor mezelf.
Als ik mezelf het leven niet waard vind.
Wie dan wel?
Als ik zelf de kleuren van het leven niet kan zien.
Wie dan wel?
Als ik zelf de warmte van de zon niet kan voelen.
Wie kan me dat dan wel laten ervaren?
Ik zal het zelf toe moeten laten.
Dat kan niemand voor me doen.
Ik accepteer.
Mijn liefde.
Mijn warmte.
Mijn licht.
Pas dan kan ik er voor anderen zijn.
Omdat ik eerst mezelf heb gevoed.
We lopen allemaal ons leertraject.
De een loopt voor, de ander komt na.
Maar we lopen het allemaal.
En alleen ons eigen inzicht is leerzaam.
Niet omdat een ander het zegt.
Maar omdat ik het zelf zo voel en ervaar.