Samengevat: In een onderzoek werden 16 baby’s gevolgd die bij hun moeder in bed sliepen. Het is niet het enige onderzoek dat kijkt naar de voordelen van nauw contact tussen moeder en kind net na de geboorte. Hoeveel van wat we vandaag de dag als standaard zien voor het verzorgen van kinderen is ook echt de beste manier om het te doen?
Als het gaat om opvoeding, dan lijkt iedereen een woordje klaar te hebben. En met recht, zeker als je zelf een ouder bent. Maar hoe zit het met controversiële onderwerpen? Bestaat er een goede of verkeerde manier om je kinderen op te voeden? Zijn er bepaalde dingen die je wel of juist niet moet doen? Goed, bepaalde dingen zijn natuurlijk belangrijker dan andere, maar volgens nieuw advies van een kinderarts zouden kinderen bij hun moeder in bed moeten slapen tot ze 3 jaar oud zijn.
Dr. Nils Bergman, van de universiteit van Kaapstad, beweert dat gezonde pasgeboren baby’s op zijn minst de eerste paar weken op de borst van hun moeder moeten slapen voor een optimale ontwikkeling. En daarna, gelooft hij, zouden ze bij hun vader en moeder in bed moeten slapen tot ze drie of zelfs vier jaar oud zijn.
Omdat er veel angstzaaiende propaganda is gecreëerd rond het risico van wiegendood – het idee dat een ouder zich omdraait en hun kind verstikt – wordt samen slapen doorgaans afgeraden. Sterker nog, volgens een recentelijk Brits onderzoek vond bijna twee derde van alle gevallen van wiegendood plaats in een gedeeld bed.
Maar volgens Dr. Bergman ligt het genuanceerder:
“Wanneer baby’s worden verstikt en aan wiegendood overlijden, dan komt dat niet omdat hun moeder aanwezig is, maar omdat er nog veel meer aanwezig is: giftige dampen, sigaretten, alcohol, grote kussens en gevaarlijk speelgoed.”
In een bepaald onderzoek werden 16 baby’s gevolgd die bij hun moeder in bed sliepen. Volgens dit onderzoek was het hart van de baby drie keer zoveel stress wanneer hij of zij alleen sliep. De keren dat ze in een wieg sliepen, was hun slaap minder rustig en waren hun hersenen minder in staat te wisselen tussen de twee typen slaap, het actieve en het rustige type.
In de wieg kwamen slechts 6 van de 16 baby’s überhaupt tot rustige slaap, en hun algehele slaapkwaliteit was veel slechter.
Dr. Bergman vervolgt dat veranderingen die plaatsvinden in de hersenen door stresshormonen ervoor kunnen zorgen dat die persoon in hun latere leven meer moeite heeft met het aangaan van relaties en hechte banden.
Een ander onderzoek, uit het tijdschrift Biological Psychiatry, keek naar 73 vroeggeboren kinderen die zogeheten Kangaroo Care kregen, waarbij ze huid-op-huid contact hebben met hun moeder, en nog drie vroeggeboren kinderen die de standaard couveusezorg kregen. De deelnemers aan dit onderzoek werden 10 jaar gevolgd en de resultaten waren als volgt:
“Kangaroo Care leidde tot verhoging van autonome functies (normale wisseling in de hartslag, ook wel RSA genoemd) en moederlijk hechtingsgedrag in de postnatale periode, verlaagde angstsymptomen bij de moeder, en verhoogde cognitieve ontwikkeling en uitvoerend functioneren van het kind van 6 maanden tot 10 jaar. Tegen het tiende jaar vertonen kinderen die KC hebben gekregen verlaagde stressrespons, verbeterde RSA, meer gestructureerde slaap, en betere cognitieve controle. RSA en moederlijk gedrag zijn door de jaren heen dynamisch met elkaar verbonden en leiden tot verbeterde fysiologie, uitvoerende functies en wederkerigheid tussen moeder en kind in het tiende jaar.”
Het Amerikaanse National Childbirth Trust, een fonds dat zich inzet voor gezonde bevallingen, is voorstander van het delen van je bed, op voorwaarde dat de ouders niet hebben gedronken, niet roken en geen drugs gebruiken, en dat ze geen overgewicht hebben, chronisch ziek zijn of lijden aan chronische vermoeidheid; dat zou er allemaal voor kunnen zorgen dat ze zich omdraaien op de baby of hun gezondheid op andere manieren beïnvloeden.
Het is allemaal een nogal controversieel onderwerp. Veel mensen zweren bij het delen van hun bed, en het was ook zeker de standaardmanier voordat kribbetjes zo beschikbaar en betaalbaar waren. En het heeft blijkbaar ook veel voordelen; toch is het ook belangrijk ons bewust te zijn van de potentiële gevaren en om die te overwegen.
We weten allemaal dat baby’s genesteld en geknuffeld moeten worden en dat we ze liefde moeten geven; ze moeten zich veilig voelen, en hoe kunnen ze zich zo voelen als ze alleen in een wieg in een andere kamer liggen? Als je er zo over denkt, dan doen we het duidelijk verkeerd.
Iedere ouder doet maar wat zij denken dat het beste is voor hun kind, maar de meningen van anderen komen daar nog wel eens tussen. We kennen allemaal dat commentaar wel van ‘Oh, je moet die baby niet oppakken! Lekker laten huilen, straks krijgen ze nog hechtingsproblemen, hoe gaan ze zo hun onafhankelijkheid ontwikkelen?’. Hé, het zijn baby’s; ze kunnen niet voor zichzelf zorgen en ze hebben iemand nodig die dat voor ze doet. Het is een natuurlijke drang van de moeder om voor haar kind te zorgen.
Hoe denk jij over dit onderwerp? Sliep jij samen in bed met je kind? Had je ooit het idee dat het onveilig was? Vind je het een beter idee dat je kind in een wieg slaapt? Laat het ons weten!
Anderen lazen ook:
