Moeder en kind zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en dat zien we in alles. Ze spiegelen onze mooie kanten en onze pijn (en nog veel meer). Hoe meer je zelf een plek kunt geven, hoe meer er voor je kind anders kan worden. Vandaag een verslag van een bijzonder mooi proces van moeder en kind.
Het is een natuurkundige wet dat een kind het meest verbonden is met de moeder, zij komt immers letterlijk voort uit haar. Toen mijn zoon 5 jaar oud was zei hij tegen mij: ‘Mama, ik hoor meer bij jou, en dat komt omdat ik uit jou kom’. En hij heeft gelijk. Dit wil echter niet zeggen dat een vader minder belangrijk is, integendeel, een kind heeft zowel behoefte aan de bescherming van de moeder en de kracht van de vader nodig, die nodig is om de dealen met de maatschappij waarin wij leven. Zo ontstaat er evenwicht. En soms zijn de rollen omgedraaid en dat is ook ok.
In de praktijk
Of je nu vader of moeder bent, als jij goed leert kijken naar je kind, dan kun je heel veel leren over je zelf. Ik spreek dan oprecht uit eigen ervaringen – zie ook mijn artikel over spiegelgedrag – maar zie het ook met enige regelmaat in mijn praktijk en in het dagelijks leven waarin ik zo graag observeer. Zo sprak ik deze week een moeder die bij mij in mijn praktijk was geweest. Ze vertelde mij dat haar kind voor het eerst zijn mond open had gedaan op school , hij sprak over zijn vakantie op een stoel, zat zelfs voor in de klas en beantwoorde alle vragen. Dat had hij nog nooit eerder gedaan. En heel toevallig had zijn moeder voor het eerst in haar leven haar mond niet meer gehouden daar waar ze het niet eens was met haar partner. ‘Hij sprankelt weer’ geeft zijn moeder aan.
Deze week was ik ook letterlijk een toeschouwer van een bijzonder verhaal , werkelijk geldend als een getuigenis van de pure verbinding tussen moeder en kind. Het meisje (2 jaar) heeft last van woedeaanvallen, valt zo uit het niets (lijkt) haar broertje en zusje aan. Ze komen samen in mijn praktijk. Het meisje kijkt mij niet aan, laat staan dat ik haar aan zou mogen raken. Gelukkig hoeft dat ook niet altijd. Als ik met haar moeder praat, valt ze in slaap. Ik had ondertussen besloten om even geen direct contact meer met haar te maken.
Normaal gesproken start ik of met het kind of met de ouder, meestal is dat de moeder maar nu zaten ze samen. Ik start met een lichte aanraking van de rug van het meisje, ik voel een kleine aarzeling, een stukje weerstand, en doordat dat er mag zijn, mag ik doorgaan. Ik raak nog wat punten aan waar zij op gelijke wijze op reageert. Ze blijft slapen en het voelt nu beter om wat meer op afstand verder te gaan. We laten alle energie van de moeder terug stromen naar de moeder via mij en de mooie energie van het meisje mag weer terugkomen bij haar zelf. De moeder geeft aan dat haar dochter letterlijk veel lichter aan voelt.
Dan gaan we op diverse lagen ontladen, we starten met fysieke blokkades en ik doe dit zowel voor het meisje als voor de moeder tegelijk. En alles wat van de dochter is en van haar zelf, mag door de moeder gevoeld en aanvaard worden. We voelen samen een enorme lading wegstromen, die zich manifesteerde als een blokkade bij haar nek (en dat terwijl ze nog dacht dat ze niet zoveel spanning had buiten de normale druk van een gezin met 3 gevoelige kinderen om).
Laagje voor laagje komen we steeds verder en worden diverse thema’s aangeraakt. Het mooie in deze behandeling is dat het meisje op schoot me vaak net voor was. Aangekomen bij een emotionele ontlading begon zij net al te huilen en als de lading klaar was en er kwam een nieuw thema ophoog, begon zij weer te huilen en zo was het ook heel erg duidelijk wanneer het klaar was. Het voelde voor de moeder als een ontlading en een enorme opluchting.
Als we uiteindelijk een stuk uit de kindertijd van de moeder geheeld hebben, draait de kleine dame – die intussen wel wakker was geworden – zich om en we zien samen een totaal ander kind met een heldere oogopslag. Zo zijn moeder en kind verbonden met elkaar. Dat weet ik wel en ik weet ook wat er gebeurt als je als moeder een stuk vanuit je verleden een plek kunt geven, maar ik blijf het ontzettend bijzonder vinden. En fijn dat ik daar steeds weer bij mag zijn. Dat is echt geluk hebben!
Na de sessie stuurt moeder mij het volgende bericht:
Bedankt voor het fijne consult gisteren. Dan denk dat je al veel hebt opgeruimd, maar toch worden er steeds nog weer subtielere laagjes afgepeld…
Wonderbaarlijk mooi hoe mijn dochter zichzelf op haar eigen manier liet gaan, hierdoor werd de ervaring voor mij des te intenser en zo voelbaar in mijn hart energie.
Ik ben vanochtend opgestaan zonder vermoeidheid, pijn in mijn lijf en met open vizier.Heerlijk! Nogmaals heel erg bedankt, en wie weet tot ziens!
Een paar dagen later ontvang ik het volgende bericht:
‘Er is een duidelijke ontwikkeling te merken. Alsof de ruimte tussen mijn dochter en mij ruimer is geworden. Ze is heel blij, lacht heel veel (voorheen deed ze dit niet!) en erg aanstekelijk. Ze heeft deze week meer (nieuwe) woordjes gezegd dat alle tijd daarvoor!
Het lijkt ook of ze meer prikkels kan handelen. Dit weekend zomerfeesten gehad met kermis erbij. Normaal zou ze helemaal vd wijs zijn, maar ‘s avonds lekker gedoucht en ze sliep als marmot! Ook heerlijk ontspannen. Armpjes naast haar hoofd, en zelfs een glimlach op haar snoet (nog nooit eerder gezien). Bijzonder ook dat ze geen vinger heeft uitgestoken naar haar broer en zus… Ze hebben dit weekend prachtig met elkaar gespeeld, zo intens van kunnen genieten!!!
Voor mijzelf gevoel meer daadkracht te hebben. Alsof er een waasje uit mijn hoofd is. Ik voel me krachtig, en zie dingen helder. Dus al met al best heel veel gebeurd (al vind ik dat zelf wel onder het kopje understatement vallen).
Hartelijke groeten en nogmaals dank! ‘
Wat kun je doen?
Hoe meer jij in balans bent, hoe meer jij dat terug ziet in je kind en hoe makkelijker het zal zijn om met de ervaringen van je kind om te gaan, waar je ongetwijfeld tegen aan zult lopen.
Maar al te vaak willen we het zo graag goed doen en willen we voorkomen dat onze kinderen door dezelfde pijn heen moeten als waar wij doorheen zijn gegaan. En daar doen we alles voor. Dat klinkt logisch, maar zolang een ouder zijn eigen pijn met zich mee blijft dragen, dan kan het niet anders dan dat je kind ook vast blijft zitten en blijft spiegelen. Pas als jij los laat, dan pas kan het voor jouw kind ook weer anders worden.
Probeer het eens
- Voel wat je voelt, eventueel met behulp van meditatie. Voel vooral wat je zelf voelt, voel je eigen pijn als het niet goed gaat met je kind. Dat kun je doen door jezelf af te vragen of het misschien met jou te maken heeft. Dat zou je kunnen doen door je zelf de volgende vraag te stellen: ‘Wat zegt dit nou over mij’. Dit maakt dat je in verbinding met jezelf kunt blijven of er weer naar terugkeert en doordat je blijft voelen wat je voelt, zul je merken dat je steeds meer los aan het laten bent.
- Geef een ander nooit de schuld en besef dat jij (en je kind) je eigen ervaringen aantrekt dus het heeft ook altijd met jezelf te maken. Zonder dat er overigens sprake is van eigen schuld en opzet. Met deze stap neem je je eigen verantwoordelijkheid terug: alleen jij bent verantwoordelijk voor jouw ervaringen en voor jouw gevoel. En besef ook dat je vaak met kinderen te maken hebt, dat het niet zo erg is wat ze doen.
- Haal dagelijks je eigen energie terug (eventueel bij je kind vandaan) en stuur alles weg wat niet van jou is. Dat kun je doen met een commando waarbij je vanuit rust blijft focussen op je ademhaling en op dat wat je voelt in je lichaam gewoon door er met je aandacht bij te blijven.
- Leer je kind hetzelfde te doen als er bijvoorbeeld op school wat speelt. Ga dan rustig tegenover elkaar zitten en begeleid je kind rustig door de 2 stappen (als bij 3) heen en vraag het steeds om te blijven ademen en te voelen wat er in zijn lichaam gebeurt.
Voor de kleinere kinderen kun je je voorstellen (visualiseren) dat dit gebeurt of je kunt zelf de plaats van je kind innemen.
Slot
Als je goed leert kijken naar je kind, dan kun je heel veel leren over jezelf. Als je je eigen pijn erkent, blijf je in verbinding en kun je vanuit daar, vanuit balans jouw kind begeleiden. Dan zal het een stuk eenvoudiger worden.
Laat een ander vooral met rust en torn niet al te veel aan situaties. Dat zorgt voor meer onbalans en dan voed je alles wat je NIET wil. dan wordt het groter en praktisch onmogelijk om er goed uit te komen. En dat zie je dan terug in het gedrag van je kind.
Neem liever je eigen verantwoordelijkheid terug door te beseffen dat jij je eigen ervaringen aantrekt, ook de ervaringen van je kind, waardoor het altijd (ook) met jou te maken heeft. Bouw liever meer vrede op in jezelf zodat je een ander soort ervaring kunt gaan aantrekken.
Hoe doe je dat: vrede opbouwen
Stel je maar voor dat er in jou en vat is, een vat met vlammen. Die vlammen kunnen alleen gevoed worden met vredige gedachten. Hou dat eens een minuut vol door met je aandacht bij dit vat met vlammen en vredige gedachten te blijven. En voel wat je voelt. Stel je dan voor dat er geen enkele negatieve gedachte of daad van een ander die vlam kan aanraken, omdat deze slechts gevoed kan worden met vredige gedachten. Negatieve gedachten kunnen er niet eens bijkomen.
Als je dit een tijdje volhoudt, houd jij jezelf meer recht overeind, laat je jezelf niet meer zo overdonderen, niet door je eigen gedachten en niet door gedachten, woorden en daden van anderen. Zo creëer je werkelijke vrede in jezelf en daarmee ook om je heen. Dan ontstaat er rust en vrede in jou, dan ben je in balans en dan kan jouw kind volgen!