Als iets niet gaat zoals we het graag zouden willen, dan gebeurt het wel eens dat we eerst iemand de schuld willen geven van de ontstane situatie. Wijzen naar een ander is nou eenmaal makkelijker dan naar jezelf kijken. Want dat laatste kan confronterend zijn en dat betekent vaak dat er werk aan de winkel is. Maar hoe mooi dat jij ‘last’ hebt van deze situatie, want dat kan betekenen dat je aan het groeien bent en dat de huidige situatie je niet meer past.
Shamen of reflecteren?
Ik las laatst een post van iemand, waarvan ik vond dat ze klaagde over de glasbakken in haar wijk die propvol zitten. Ik vroeg me af wat de schrijver van deze post zou willen. Door de gekozen weg op Facebook wilde ze mogelijk bijval krijgen van anderen die dit ook belachelijk vinden. Of ze hoopte misschien dat de gemeente meeleest en hier actie op gaat ondernemen. Iemand is hier in ieder geval schuldig aan. En zij is het kennelijk niet, want ze gaat natuurlijk niet zichzelf shamen op social media.
Is er een andere manier om hiermee om te gaan waardoor haar situatie wordt verbeterd? Als je naar jezelf zou kijken in plaats van iemand de schuld te geven, wat zou dan het signaal kunnen zijn? Waarom ergert deze vrouw zich hier aan terwijl anderen zich daar misschien minder over opwinden? Kan het bijvoorbeeld zijn dat ze zich bewust mag worden van haar eigen afval- of drankgebruik? Van haar ongeduld of controledrang?
Waarom overkomt dit je?
Als je naar iemand wijst, ‘wat heb je nou gedaan?’, dan is het eerste wat die ander vaak doet, zichzelf verdedigen. Het gaat dan niet meer om de inhoud van de boodschap, maar om de beschuldigende toon.
Door energie te geven aan de schuldvraag doe je anderen, maar vooral jezelf tekort. Het heeft een negatieve lading. Het brengt je veel meer als je in eerste instantie bewust wordt van de ontstane situatie. Het overkomt je niet voor niets. Probeer het als een signaal te zien.
Wanneer je even stilstaat bij de situatie ben je beter in staat om jezelf de waarom-vraag te stellen: waarom overkomt of raakt me dit? Het antwoord ligt niet altijd voor het oprapen maar kan zich wel makkelijker aandienen als je in eerste instantie deze vraag stelt. Je kunt vervolgens inzichten of ingevingen krijgen waarmee je de situatie beter begrijpt en waardoor je makkelijker oplossingen kunt bedenken.
Het begrijpen van de situatie
Het is misschien pijnlijk te constateren maar veel dingen waar we last van hebben, hebben we zelf (onbewust) gecreëerd of aangetrokken. Zo heb ik het verleden een man aangetrokken die enorme impact op mij had. Het ene moment was hij heel liefdevol en empathisch en het andere moment was hij een hork, hij was onbereikbaar en betichtte mij van allerlei dingen. Maar ik kon niet zonder hem en daar begreep ik als onafhankelijk, stoere vrouw helemaal niets van. Waarom liet ik hem in mijn leven?
Nadat ik een aantal keren diep was geraakt en emotioneel door elkaar was geschud, begon ik me bewust te worden van de situatie. Ik nam een stap terug en begon inzicht te krijgen in waarom dit zich voordeed. Mijn les was dat ik niet alleen op rationeel gebied onafhankelijk moest zijn, maar ook emotioneel. Ik mocht meer liefde en aandacht aan mezelf gaan geven. In eerste instantie vond ik dit een erg pittige en pijnlijke les, maar na een tijdje kon ik dankbaar zijn dat ik deze situatie had aangetrokken. De onafhankelijkheid zorgde er uiteindelijk voor dat ik me kon focussen op dingen die veel beter bij mij passen dan op het handelen van een ander gericht zijn.
Verwondering zorgt voor inzicht
Inmiddels ben ik liefhebber geworden van ontregeling en verandering. Ik zie in dat het me meer brengt dan het vasthouden aan de huidige situatie. Ik kijk daarbij alleen naar veranderingen die mij raken, die iets met mij doen. En dat loopt uiteen van de handelsoorlog van Trump tot aan een straat die op mijn route is afgezet. Ik moet eerlijk zeggen, mijn eerste reactie is vaak wat binnensmondse verwensingen: wie verzint dit, wat denkt ‘ie ermee te bereiken, wat een toestand, …
Zodra ik hersteld ben van deze negatieve gedachten en nadat de wolken van ongewenste verandering zijn opgetrokken, trakteer ik mezelf op ruimte voor verwondering en wat lenige gedachten.
Zou bijvoorbeeld zo’n handelsoorlog onbedoeld een mooie keerzijde kunnen hebben? Wellicht dat de getroffen landen creatief worden en hun spullen uit eigen land gaan halen in plaats van uit de US. Scheelt weer een hoop vervuilende vrachtbewegingen.
En wat als blijkt dat de afgesloten weg me via de alternatieve route naar iemand leidt die ik anders niet was tegengekomen? Of het leuke huis dat te koop staat, daardoor wél kan zien?
Wel is het zo, dat als ik me niet verwonder of niet kijk, ik het ook niet zal opmerken. Maar dat is logisch.
Onafhankelijk optreden
Door naar mezelf te kijken en een oplossing te creëren die specifiek bij mij past, maak ik mezelf onafhankelijk. Ik hoef dan niet te wachten totdat iemand anders mijn situatie begrijpt en eventueel wel of niet tot actie overgaat.
Dus als je wilt dat het anders gaat: zorg ervoor dat je de kapitein bent op je eigen schip en dat je je eigen koers bepaalt. Hiermee creëer je je eigen verandering.