Je ziel heeft een blauwdruk, een soort plan. Er staat in wat je kan, wat je talent of potentieel is, waar je naartoe beweegt en nog wil leren, wat je verlangens zijn en welk leven er bij je past. Van dat plan kan je wel een idee krijgen, via de astrologie, een energy reading of je human design, maar je moet het toch zelf ‘ontsluiten’. En dan nog steeds zijn er vele uitwerkingen en dus vormen mogelijk. Hoe ik mijn blauwdruk heb gevonden en tot leven breng, vertel ik je hieronder.
Nu ik ben waar ik ben, voel ik me thuis in mijn leven; als schrijver, trainer, healer/reader, vrouw, moeder. Ik maak keuzes die mijn intenties en verlangens ondersteunen en die goed zijn voor mijn lijf, hart en ziel. Er gaat weinig energie verloren aan zorgen, nadenken, druk, hangen in emoties, of kijken naar anderen. Ik voel, besluit, creëer, en laat weer los, en dat gebeurt in mijn ritme en tempo. Ik lijk verbonden met een ‘groter veld’ dat me informeert en stuurt. Daardoor gaat mijn leven inmiddels ongeveer ‘vanzelf’, en het totaal gaat steeds beter passen, als een jas met een goed design. Volgens mij doe ik wat mijn ziel van plan was, en daaróm voegt mijn leven zich naar mijn wensen. (Maar nog steeds moet ik het zelf doen.)
Eerst heling, dan vormgeving
Zo was het natuurlijk lang niet altijd. Ik heb mijn portie trauma, pijn, onverwachte plotwendingen en weerstand wel gehad. En de periodes van verlies (van mijn geliefde, financiële zekerheid of gezondheid bijvoorbeeld) voelden vaak onverdraaglijk: ‘waarom overkomt mij dit nou, wéér’. Je blauwdruk ontsluiten en ‘aan’ zetten echter, heeft, weet ik nu, alles te maken met heling, en dus die duisternis, en je bereidheid om erin te gaan. Want juist de duisternis ís een helende en transformerende ruimte. Mits je er geen oordeel op hebt, wat eigenlijk iedereen wel heeft; we moeten immers dóór. En het donker vertraagt; je kan niet hard als je niks ziet.
Burn-out
Toen ik nog journalist was, kreeg ik een burn-out. Het is een van de manieren waarop je ziel soms ingrijpt. Ze zei zoiets als: ‘Hé, dit is niet meer vervullend, dus ik doe niet meer mee.’ Onpraktisch, maar zo begint je onderbewuste op ondoorgrondelijke wijze vorm te geven aan wat nieuws.
Ik luisterde wel, ik kon niet anders, maar een paar jaar later gebeurde het weer: toen mijn dochter net was geboren stortte ik in. Dit keer was de boodschap: ‘Je bent (nog steeds) te masculien bezig. Dit tempo, deze druk en doelgerichtheid passen niet bij je systeem.’ (Je systeem wordt gevoeliger naarmate je bewustzijn toeneemt, en ik moest dus nog beter voor mezelf gaan zorgen.)
Duurde de eerste burn-out misschien een halfjaar, de tweede veel langer en hij was een stuk erger. Aan ‘de maatschappij’ meedoen ging echt niet meer. Gelukkig leverde ik nog wel een boek af (De Droomvrouw), maar mijn persoonlijkheid trok deze periode heel erg slecht. Die noemde me nutteloos, niet boeiend en misschien schaamde ik me zelfs voor mijn ‘saaie moederleven’. Maar mijn ziel trok zich daar weinig van aan. Die nam rustig de tijd. Vijf jaar.
De essentie van je blauwdruk
Nu snap ik waarom die fasen belangrijk zijn. Juist in de duisternis, het niet-weten, het geen richting hebben, kan alles gestript worden wat vanuit zielsperspectief niet meer interessant is, of dood of uitgeput. Na het strippen blijft alleen een zaadje over met daarin die unieke kracht die je wel wil meenemen naar de volgende fase. Het is datgene waarvoor je wél wil leven, je essentiële informatie, oftewel, het zaadje met je blauwdruk, zoals zaden die nu eenmaal in zich dragen. Dit proces is in essentie puur feminien.
Met die tweede burn-out was ik er nog niet. Een paar jaar later volgde de scheiding van mijn man, waarna ik weer maanden zat te mediteren en voelen op de bank, omdat de angst, paniek, verdriet en woede me aanvlogen. Blijkbaar viel er nog meer te zuiveren, helen en ontdekken, op nog diepere lagen.
Het zijn een paar kleine voorbeelden (lees vooral Negen Geheimen voor het hele verhaal), maar het waren belangrijke periodes van activatie; uit de duisternis keer je terug mét je eigen medicijn en meer kracht, liefde, vrijheid en helderheid. En blijkbaar vond mijn ziel dat belangrijker dan het maatschappelijk verantwoorde plaatje.
Expressie van je blauwdruk
Tijdens corona leek het helingsproces voltooid. Vanaf dat moment kon ik echt expressie gaan geven aan ‘mij’ op een wijze die uniek is, omdat hij precies is afgestemd op het ‘pakket’ dat ik gedurende al die tijd zelf heb ontwikkeld. Maar natuurlijk zat mijn ziel me niet de hele dag in te fluisteren welke volgende stap ik moest zetten. Nee, wat haar betreft is het ‘eerst geloven en dan zien’. Je moet risico’s nemen, gaan lopen zonder het te weten, en pas achteraf, als je je persoonlijkheid met al zijn beren hebt overwonnen, zie je de opbrengst van je lef en toewijding.
Naast overgave aan de duisternis, als die komt, is vooral verlangen belangrijk. Om mijn blauwdruk te kunnen leven, stel ik mezelf steeds weer de vraag: ‘Wat wil ik ervaren?’ en ‘Hoe wil ik dat mijn leven eruit ziet?’ En dan volg ik mijn (vaak subtiele) impulsen en wat zich aandient, ook als dat onhandig is, onmogelijk lijkt of spannend is. Je roeping roept je, maar doet dat fluisterend, niet luidkeels. Dus dúrven luisteren is ook een kunst. Al leer je in de duisternis wel goed navigeren met je innerlijke zintuigen.
In 2021 blééf Egypte mijn aandacht vragen. Alleen: ‘het was een behoorlijke investering, mijn kind ging niet mee, en wat als er iets gebeurde, ik wist niet of vliegen mogelijk was, dat land is best gevaarlijk…’ enzovoort. Kortom: ik had makkelijk thuis kunnen blijven. Maar ik duwde mezelf door de onzekerheid en ging, met de intentie om mezelf opnieuw uit te vinden. Ik kwam terug met de Egypte Downloads; een online aanbod dat anders was dan wat ik om me heen zag en dat tóch bij veel mensen resoneerde. En belangrijker nog: op dat moment voelde ik me helemaal thuis, omdat ik samenviel met mijn eigen hart, visie en actie, en die ook nog kon delen met anderen.
Leestips
De Droomvrouw – Hermelijn van der Meijden
