Het ziekteproces en overlijden van mijn vader (de afgelopen maand) was op zielsniveau een prachtig en dierbaar proces. Een proces dat een onverwacht diepe impact op mij en mijn bedrijf heeft gehad.
Een complexe vader-dochterrelatie die zich opende
Onverwacht voelde het vooral, omdat onze relatie als vader en dochter een complex verhaal was. En al die complexe oude emoties openden zich pas, toen hij wist dat zijn leven op aarde binnen korte tijd voorbij zou zijn.
Onze verbinding werd hierdoor steeds minder gekleurd door onbegrip en oude gevoelens. Tot er aan het einde alleen nog open verbondenheid was, van hart tot hart.
Het moment van overgaan: ‘In the arms of the angels’
Een dierbare vriendin stuurde me een berichtje: “Hoe gaat het met je vader? Ik zag hem, met prachtige figuren over hem heen gebogen.”
Wat was het een bijzonder moment van synchroniciteit, zoals alle dagen daarna. Want eigenlijk gaf ik die avond een training, die door een van mijn prachtige trainsters was overgenomen. Omdat ik voelde dat ik deze niet zelf moest doen.
Wat als ik mijn ogen hierna niet meer opendoe?
Ik belde mijn vader en kreeg mijn tante aan de lijn: “Hij durft zijn ogen niet meer te sluiten, omdat het voelt alsof hij ze dan niet meer opent.” En in mijn hart wist ik: ik moet nu direct mijn spullen pakken en gaan!
Eenmaal in de hospice had zijn lichaam het zwaar, terwijl (achteraf) zijn ziel alles al aan het loslaten was. Hoewel, los… Eigenlijk was hij vanuit zijn ziel meer verbonden dan ik ooit eerder met hem heb ervaren. Waardoor we samen (zijn hand in de mijne) een brug konden zijn. Een brug naar Huis. Vanuit Liefde en steeds meer overgave.
Een man van weinig woorden
Mijn vader in dit leven. Een man van weinig woorden. En in de aanvang van zijn leven een soms ‘moeilijk’ mens, voor zichzelf en zijn directe omgeving.
Als ziel, een oude ziel met humor en goed-verborgen-wijsheid. En een oudere verbondenheid tussen hem en mij, die pas aan het einde van zijn leven écht naar voren kwam.
Het ervaren van zijn ziel maakt me dankbaar dat ik er tijdens zijn moedige afscheid bij mocht zijn. Moedig, omdat hij zijn eigen keuzes maakte. Hoe hij wilde sterven en met wie. En pas toen mijn moeder en zussen samen met mij in de kamer waren. (Wij samen, als aards gezin). Pas toen liet hij het leven helemaal los. Terug. Naar Huis.
“Laat alle angst om te falen los”
Toen ik de ochtend na zijn overgaan wakker werd, was hij er energetisch weer. En zo zonder de aardse versluiering kon ik zo goed voelen dat wij als ziel verbonden zijn. Elkaar niet alleen van dit leven kennen, maar al heel veel levens lang. Dus ik vroeg: welke (familie)patronen mag ik loslaten, nu onze schakel op aarde is verbroken?
Het antwoord kwam direct. Niet zozeer in woorden, maar eerder in gevoel: “Laat alle angst om te falen los. Wees niet bang om iets fout te doen of niet ‘af’ te krijgen. Het leven is eeuwig, liefdevol. Alles wat echt is gaat door. Zonder haast. Je mag het vieren.”
Hoe kreeg ik dat voor elkaar: mijn bedrijf én de begrafenis?
Het gevoel gaf en geeft me rust. Want alles rondom het afscheid en de begrafenis van mijn vader vroeg aandacht, tijd en bovenal een liefdevolle aanwezigheid. Terwijl tegelijkertijd mijn bedrijf doorloopt. Met klanten, marketing en alle andere lopende zaken.
En heel eerlijk, de hoeveelheid taken die er nog lagen gaven me even een gevoel van overweldiging. Hoe kreeg ik dat allemaal voor elkaar, zonder daarna zelf in te storten?
Een eeuwige rust: ik hoef niet alles alleen te doen
De rust die ik na de boodschap van mijn vader voelde, was een eeuwige rust. Een weten dat ik nooit alles alleen hoef te dragen. En niet zo hard mijn best hoef te doen om zoveel mogelijk in deze wereld te dragen.
Omdat ik als mens om hulp mag vragen. Hulp aan liefdevolle mensen, die vlak bij me staan. En hulp aan mijn stralende Lichtgidsen, die me leren om meer en meer open te staan voor de magische synchroniciteit van mijn leven.
Mijn bedrijf loopt door, zonder mijn proces tekort te doen
Wanneer ik mezelf die hulp ook toesta, is er vooral een gevoel van dankbaarheid en zegening. Zelfs in een intense tijd van overlijden, afscheid en begraven.
Gezegend, omdat ik prachtige trainsters in mijn bedrijf klaar had staan. Uitzonderlijke vrouwen, die een aantal sessies met Liefde van me overnamen. En gezegend met prachtige klanten, die zo vanuit hun hart hebben gereageerd toen ik dit nieuws met hen deelde.
Doen wat mijn ziel van me vraagt, in mijn bedrijf én persoonlijk
En wat is het speciaal, dat ik met deze hulp kan doen wat mijn ziel van me vraagt. Dat er ruimte is voor mijn spirituele missie in mijn bedrijf én persoonlijk. Want alles wat voor mijn klanten belangrijk is kon zelfs tijdens de begrafenis gewoon doorgaan. Zonder dat ik mijn eigen persoonlijke en spirituele proces van verwerking en integratie tekort hoefde te doen.
Het maakt me dankbaar, dat het kan. Omdat ik vroeger zo vaak dacht dat ik moest kiezen tussen de groei van mijn bedrijf en mijn eigen spirituele weg.
Het leven wil me laten zien dat ik geliefd en gedragen ben
Heel lang voelde het alsof het niet mogelijk was om als spiritueel, liefdevol mens ook zakelijk succesvol te zijn. Hoeveel spiritueel werk ik hierop ook al gedaan had, er bleef een diepe angst om mijn spirituele pad in het succes kwijt te raken. Alsof een soort van ongeschreven wet zegt dat je bedrijf alleen écht kan groeien wanneer je bereid bent om afstand van je zielsverbinding te doen. Bereid om te verharden en andere pijnlijke concessies te doen.
Terwijl ik nu nóg dieper voel dat het leven me vooral laat zien dat ik geliefd ben. En dat het Universum mij en mijn spirituele missie op handen draagt.
Ook wanneer ik als zelfstandig ondernemer een succesvol en omzetrijk bedrijf aanstuur. Ook dan ben ik in tederheid gedragen en oneindig geliefd. Meer omvattend dan ik ooit heb durven dromen. Ook dan mag ik manifesteren wat mijn hart zo liefdevol verlangt.
Het leven wil ook jou laten zien dat je gedragen bent
En weet je wat zo magisch mooi is? Het leven laat ook in jouw bedrijf zien, dat jij gedragen bent. Uitzonderlijk dierbaar en innig geliefd.
En je hart nodigt je uit om daar eventjes bij stil te staan.
Door gewoon je ogen te sluiten en jezelf deze vragen te stellen:
- Waar in mijn bedrijf mag ik mezelf als zelfstandig ondernemer iets meer laten dragen?
- En werkelijk toelaten dat het Universum mij op handen draagt?
- Waar mag ik (dieper) voelen dat ik in tederheid gedragen ben, oneindig geliefd?
