We leven met steeds meer bewustzijn. Vrouwen staan steviger in hun schoenen. Mannen willen steeds vaker leren om te voelen. We willen leven vanuit ons hart en gelijkwaardigheid aan elkaar. Toch blijft deze gelijkwaardigheid in de opvoeding van (jonge) kinderen achter. Vaders (lees: de meest werkende ouders) komen weinig in beeld als het over de opvoeding van hun kinderen gaat. Over het algemeen werkt de vader de meeste uren. Moeders regelen met hun werk om op tijd thuis te zijn voor de kinderen. Op het schoolplein staan er vooral moeders en een enkele vader de kinderen op te wachten. Moeders passen hun werkrooster aan en regelen over het algemeen de oppas.
Bij vaders leeft vaak het idee dat zij er voor hun gezin zijn door te werken om de financiële zekerheid te garanderen. Dat is zeker een waardevolle bijdrage. Maar vaders; je partner en kinderen willen niet alleen die financiële zekerheid van jou. Ze houden van je en willen graag bij je zijn; voelen dat je er bent. Dus hoe maak je van die spaarzame tijd die je met je kinderen hebt waardevolle momenten voor jullie beiden?
Zoon Sem mist zijn drukke vader
Een vader en moeder kwamen in mijn praktijk voor een aurareading en healing voor hun zoontje Sem van 6 jaar die ‘lastig’ gedrag vertoonde. Een van de dingen die tijdens het consult duidelijk werd, was dat Sem zijn vader miste. De vader reageerde verbaasd en vertelde dat hij er in de avond altijd is. En dat klopte. Het jochie keek altijd uit naar de thuiskomst van zijn vader en rende naar de deur, zodra hij zijn auto aan zag komen. Zijn vader kwam dan gehaast binnen, gaf zijn zoon een hartelijke dikke knuffel en zei dat hij nog even voor het eten een paar mensen moest bellen. Sem zijn hoofd zat vol verhalen die hij aan zijn vader wilde vertellen, diep teleurgesteld droop hij af.
De vader gaf aan dat het in zijn werk als zzp-er belangrijk is om ’s avonds telefoontjes te beantwoorden waar hij overdag niet aan toe was gekomen. In de reading liet Sem mij zien dat hij tegen zijn vader opkeek, zijn aandacht nodig had en graag met hem samen was. De vader had zich dit niet gerealiseerd en werd erdoor geraakt. Het was niet tot hem doorgedrongen dat hij zo’n waardevolle plek innam in het leven van zijn zoon. Al pratende ontstond het idee dat hij die telefoontjes ook om 20.30 of om 21.00 nog kon plegen, zodat hij in de tussentijd volledige aandacht voor zijn gezin kon hebben.
Gelukkig trok Sem op tijd aan de bel met zijn ‘lastige’ gedrag en gelukkig hebben de ouders hiernaar geluisterd.
Vanaf het tiende jaar leren kinderen hun gevoelens en hun belevenissen beter te verwoorden. Vaders vinden dat verbale contact gemakkelijker om mee om te gaan. Baby’s en jonge kinderen communiceren vooral via hun zintuigen. Ze willen op schoot zitten, naar verhaaltjes luisteren, je geur opsnuiven, samen lachen, hand in hand wandelen. Zo voelen ze dat je er bent. In onze maatschappij hebben we geleerd om de communicatie met woorden hoog te waarderen. Als je met elkaar een goed gesprek kan hebben is er pas echt een relatie, denken wij. Maar voor je kind is de zintuiglijke communicatie van elkaar zien, aanraken, luisteren naar je stem en je geur opsnuiven de meest waardevolle verbinding.
Het delen van je ervaringen is belangrijker dan een oplossing vinden
Toen ik getrouwd was, heb ik me eigenlijk alleenstaande moeder gevoeld, want mijn man werkte fulltime. Omdat ik er de hele dag alleen voor stond, nam ik mijn eigen beslissingen, voedde ik de kinderen op mijn manier op en trok ik gaandeweg het hele ouderschap naar me toe. Mijn echtgenoot verdween steeds meer naar de achtergrond als ouder. We hebben hier nooit met elkaar over gepraat. Hij vond dat het goed ging en dat alles op rolletjes liep. Ik dacht dat het nou eenmaal zo hoorde, maar de frustraties over en weer bouwden op. Nu begrijp ik hoe belangrijk het is om te blijven communiceren. Het delen van je ervaringen is belangrijker dan een oplossing vinden.
Hoe kom je in de kracht van je vaderschap als je fulltime werkt?
Vaders:
- Stel dat je meer tijd zou hebben om met je gezin door te brengen, wat zou je dan het liefste met ze doen?
- Hoe zou je die hartenwens meer ruimte kunnen geven in je leven nu?
- Kun je voelen in je hart of in je buik wat je kinderen voor jou betekenen? Hoe vaak ben je je daar bewust van? Hoe zou het zijn als je dit bewuster zou voelen wanneer je thuiskomt, je kinderen naar bed brengt, met elkaar aan tafel zit?
- Wat wil je geven aan je kinderen wat je nu nog niet genoeg gegeven hebt?
- Wat wil je ontvangen, waarvan wil je meer genieten?
- Hoeveel geef je weg aan de moeder?
- Jouw baby, jouw jonge kinderen, willen jou leren kennen. Baby’s en jonge kinderen doen dat via de zintuigen. Ze willen ook jouw geur opsnuiven, jouw lichaamswarmte voelen, jouw stem horen.
- Geef je partner een middagje vrij als jij er bent.
Moeders:
- Hoeveel ouderschap trek je naar je toe?
- Hoeveel ruimte geef je je partner om de opvoeding op zijn manier te doen?
- Geef jezelf een middagje vrij als je partner thuis is.
Vaders en moeders:
- Nemen jullie de tijd om over jezelf en de kinderen te praten? Je twijfels en onzekerheid uit te spreken, zonder dat deze gelijk opgelost hoeven te worden?
- Zet je telefoon en televisie uit als je met elkaar bent.
- Vraag een oppas, zodat jullie regelmatig een avondje uit kunnen. Besteed tijd aan elkaar.
- Bespreek met elkaar wat je belangrijk vindt in de opvoeding en waarom. Praat beiden vanuit je gevoel en je ervaringen. Als je praat vanuit je gevoel is het gemakkelijker voor de ander om jou die ruimte te geven. Als je praat vanuit ‘Ik vind’ ontstaat er al snel discussie.
- Jullie hebben waarschijnlijk allebei het gevoel dat je tekort schiet. Laat je oordeel naar jezelf los en laat het oordeel naar je partner los.
Met deze tips kunnen jullie samen bouwen aan een sterk ouderschap.
