Zoals je in mijn vorig artikel kon lezen, betekende een burn-out voor mij het begin van ontwaken. Hoewel ik erg dankbaar ben voor dit proces van bewustwording, brengt het ook nieuwe uitdagingen met zich mee.
Nooit meer de oude
Toen mijn therapeute mij zei dat ik nooit meer de oude zou worden, hechtte ik in eerste instantie niet veel belang aan haar woorden. Dat mocht dan bij haar misschien het geval geweest zijn, ik zou wel weer vlotjes de oude worden. Geen idee waarom ik dat toen per se wou, teruggaan naar de pleasende, perfectionistische versie van mezelf die volledig was afgestemd op de verwachtingen van anderen en haar eigen grenzen en verlangens compleet negeerde, maar dat was nu eenmaal de enige versie die ik kende.
De nieuwe versie
De oude of ‘pre-burn-out’ versie van mezelf brandde eigenlijk gewoon op. Mijn geluk was dat ik op dat moment zo leeg was, dat ik geen energie had om dit proces tegen te werken. Ik ging steeds minder vechten en steeds meer aanvaarden, loslaten betekende mijn redding, terwijl ik vreesde dat het mijn ondergang zou worden. Vooraleer ik er erg in had, stond er een nieuwe versie van mij in haar kinderschoenen, klaar om te groeien!
Groeispurt
De kinderschoenen zijn intussen omgeruild voor een groter maatje. Momenteel heb ik het gevoel dat ik in de puberteitsschoenen van de nieuwe versie van mezelf sta, ik voel dan ook opnieuw de drang om te rebelleren, mij af te zetten tegen de systemen die mij met zoveel onwaarheden en onvrijheden hebben opgezadeld. Ik voel vooral onmacht omdat de sociale conditionering, die mij jarenlang belemmerde om mezelf te zijn, ook zovele anderen verhindert om hun volste potentieel te leven, om de beste versie van zichzelf in de wereld te zetten.
“The society is afraid of your wild nature, it is afraid of your naturalness, so from the very beginning it starts cutting your wings”. Osho
Elk zijn tempo
Hoewel ik het liefst van al mensen persoonlijk wil gaan wakker schudden, besef ik dat iedereen zijn eigen tempo te respecteren heeft en zijn eigen lessen te leren, en dat je het proces van ontwaken niet sneller kunt doen gaan dan het gaat. Dit houdt in dat ik door ja te zeggen tegen mijn eigen transformatieproces, steeds vaker neen moet zeggen tegen anderen. Met mijn uitstekend radartje voor andermans behoeften is dit niet altijd even gemakkelijk.
Ja zeggen tegen jezelf
Ja zeggen tegen mezelf, betekent dat ik de nieuwe versie van mezelf laat doorgroeien tot een gebalanceerde volwassene die haar eigenheid omarmt en haar eigen waarheid leeft. Ik moet erop toezien dat ik mezelf de juiste ingrediënten blijf geven om verder te groeien – een vruchtbare omgeving die vrij is van parasieten, genoeg ruimte, geen overwoekerende invloeden en een gezonde dosis voedsel – en dat ik voldoende in contact blijf staan met mijn eigen wortels.
“A tree with strong roots laughs at storms.” Malay proverb
Net zoals de natuur
De natuur is voor mij een ontzettende bron van inspiratie, vooral dan de symboliek van de seizoenen. De periode die vooraf ging aan mijn burn-out bekijk ik als de herfst in mijn leven, het ging gepaard met heel wat loslaten en afscheid nemen, met naakt in mijn kwetsbaarheid staan; mijn burn-out zelf vergelijk ik met een winter, aan de oppervlakte gebeurde er niets, maar in de diepte en geheel in het donker ontkiemden er nieuwe zaadjes, die zich voorbereidden om naar het licht te groeien.
Aprilse grillen
Het voelt een beetje of een burn-out mij deed ontwaken uit een lange, lange winterslaap. Het is heerlijk om in een lenteseizoen te zitten, waarin je alles voor het eerst lijkt te ervaren en met nieuwe ogen naar de wereld kijkt. Tijdens deze fase zijn zelfontwikkeling en het herscheppen van mijn leven van de hoogste prioriteit. Maar elk begin is fragiel en tijdens de lente kunnen voorjaarsbuien de groeipret hevig bederven. Ik gebruik voorjaarsbuien als symboliek voor de geprojecteerde angsten van anderen die jouw proces kunnen vertragen.
Naar het licht
Groeien is telkens opnieuw balans zoeken, de goede dagen vieren en de minder goede dagen leren omarmen. Jezelf geruststellen, je angst bij de hand nemen en in vertrouwen de weg naar het licht blijven verder zetten. Want hoe donker en dreigend de wolken soms ook mogen lijken, daarboven schijnt altijd de zon.
