Onderzoek wijst uit wat leven in de buurt van een bos kan doen met je brein

Europees onderzoek van het Max Planck Institute for Human Development in Duitsland suggereert dat stedelingen die in de buurt van de natuur wonen positieve effecten ervaren in vergelijking met hun puur stadse tegenhangers. De effecten gelden vooral voor de amygdala, het integrerende centrum van het brein voor emoties, emotioneel gedrag, en motivatie. Als we denken aan stress- of angstresponsen, dan denken we aan de amygdala.

Dit onderzoek zal voor weinig mensen een verrassing zijn, aangezien de fysiologische en psychologische voordelen van de natuur al uitvoerig zijn vastgelegd. Al eerder verkenden we het onderzoek van Gregory Bratman, dat suggereerde dat je omgeven in de natuur je brein kan veranderen en een positieve impact op je gezondheid kan hebben:

“Wetenschappers deden een onderzoek waarin ze willekeurige gekozen deelnemers vroegen om 50 minuten te lopen in ofwel een natuurlijke of een stedelijke omgeving, en om zowel voor als na de wandeling een reeks psychologische evaluaties in te vullen. Ze merkten dat vrijwilligers die door een weelderig, groen stuk van de Stanford campus liepen een verbeterde cognitieve functie en stemming vertoonden in vergelijking met de deelnemers die net zo lang naast een drukke weg hadden gelopen. Maar hoewel dit onderzoek aantoonde dat de natuur een positief effect op ons mentale welzijn kan hebben, keek het niet naar de neurologische mechanismen die deze verandering teweegbrengen.”

Met een ander onderzoek namen we ook een diepere kijk in de voordelen van leven in groene ruimtes:

“Onderzoekers van de University of New Brunswick verzamelde data over 1,3 miljoen niet-geïmmigreerde Canadese volwassenen in de 30 grootste steden in het land. De gebruikte data kwam uit 2001-2012, en de onderzoekers maten de hoeveelheid groen rond de huizen van de deelnemers, van enorme bomen tot kleine bosjes. Hun resultaat suggereert dat mensen die meer groen om zich heen hebben, een lager risico hebben op vroegtijdig sterven.”

Het onderzoek

leven in de buurt van een bosStadsbewoners hebben een hoger risico op het ontwikkelen van psychiatrische ziekten zoals depressie, angststoornissen en schizofrenie dan mensen die in landelijke gebieden wonen. Ook is de amygdala actiever bij mensen die in steden wonen, omdat dit deel van het brein belangrijk is in de verwerking van stress en reacties op gevaar.

Hier zijn natuurlijk veel redenen voor, met als voornaamste het lawaai, de vervuiling en de massa’s aan mensen die inherent zijn aan wonen in de stad en die samen voor een chronische stress kunnen zorgen.

Volgens de hoofdwetenschapper van dit onderzoek, Simone Kühn, ondersteunt:

“onderzoek naar breinplasticiteit de veronderstelling dat de omgeving de structuur en werking van het brein kan beïnvloeden. Onderzoek naar mensen op het platteland heeft al uitgewezen dat leven in de buurt van natuur goed is voor hun mentale gezondheid en hun welzijn. Daarom besloten we om ook stadsbewoners te onderzoeken.”

Kühn en haar team keken naar 341 volwassenen tussen de 61 en 82. Ze vroegen deelnemers om een MRI-scan te laten afnemen om de structuur vast te stellen van de stress-verwerkende delen van het brein, met name de amygdala. Ook vroegen ze hen om geheugen- en redeneringstesten in te vullen.

Ze voegden de MRI-data samen met de geografische informatie van de adressen van de deelnemers, om zo beter te kunnen onderzoeken welk effect natuur heeft op deze delen van het brein.

Het onderzoek wees uit dat mensen die in de stad wonen, maar relatief dicht bij een bos, een grotere kans hadden op een fysiologisch gezonde structuur van de amygdala, en daarmee beter met stress konden omgaan. Deze conclusie blijft ook overeind staan als men rekening houdt met invloeden als opleidings- en inkomensniveaus.

Het team deelde mee dat “het op het moment niet mogelijk is om vast te stellen of in de buurt van een bos wonen positieve effecten heeft op de amygdala, of dat mensen met een gezondere amygdala eerder geneigd zijn om in een stedelijke omgeving in de buurt van een bos te gaan wonen.”

leven in de buurt van een bos

Meer onderzoek wijst uit hoe natuur ons lichaam beïnvloedt

Maar ander onderzoek heeft gesuggereerd dat, als we naar buiten stappen en onze voeten rechtstreeks op de aarde zetten (niet op cement), we ons stressniveau verlagen en mogelijk meerdere degeneratieve ziekten tegengaan. Hieronder lees je een stukje uit een artikel waarin dit idee dieper wordt verkend:

“Een onderzoek getiteld ‘Earthing: Health Implications of Reconnecting the Human Body tot he Earth’s Surface Electrons’, dat een paar jaar geleden verscheen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Environmental and Public Health, stelt dat aarden (earthing) een potentiële behandeling/oplossing kan zijn voor een verscheidenheid aan chronische degeneratieve ziekten.

Het stelde vast dat simpelweg contact maken met de Aarde, door blootsvoets buiten te lopen of door je binnen te verbinden met een geaard geleidend systeem, kan dienen als een natuurlijke en ‘intens effectieve ecologische strategie’ tegen chronische stress, vegetatieve stoornissen, ontstekingen, pijn, slechte nachtrust, verstoorde hartslagvariabiliteit, hyper-stollend bloed, en veel andere veelkomende stoornissen, zoals hart- en vaataandoeningen.”

Wil je hier meer over lezen? Lees dan:

Foto van Nieuwetijds Team

Nieuwetijds Team

Onder deze naam vind je onze eigen, al dan niet door ons vertaalde, artikelen.
nieuwetijds 5-hoek

Overige artikelen

Wat jouw zielsmissie van jou nodig heeft
Wat is hartsverbinding? Waarom is dat zo belangrijk in seks?
Oogstaren: Ervaar diepe verbinding en spirituele inzichten
Praktische tips om te ‘zien’ voorbij fysieke energie
Hoog Functionerende Depressie: Symptomen en Herkenning
Liever alleen dan in een ruilsysteem
8 Harde Waarheden Die Je Toch Moet Horen Om Je Leven Op Orde Te Krijgen
Het belang van het juiste moment
Post traumatische stress energetisch gezien
Ben jij al Verlicht?- Wat is verlichting dan eigenlijk?
10 Edelstenen en kristallen ter ondersteuning van zwangerschap en geboorte
Waarom zeemeerminnen waarschijnlijk echt bestonden