De laatste tijd ben ik, op wat afstand, vaak in aanraking gekomen met zelfmoord.Onlangs was Joost Zwagerman‘s zelfmoord in het nieuws. Kort geleden gebeurde het ook in mijn omgeving. Mensen geven hun mening erover, niet altijd even genuanceerd. De een vindt het egoïstisch, de ander laf en ga zo maar door. Dat het vreselijk is, daar zijn de meeste mensen het over eens, mijns inziens mede door wat wij altijd horen over zelfmoord, uit de kerk, maar ook uit de “spirituele wereld”.
Nu zeg ik natuurlijk niet dat het niet dat het geen vreselijk gemis zal zijn voor de achterblijvers. Dat zij alles mogen voelen wat ze willen, boosheid, verdriet, gemis, maar ook, als het zo voor hen voelt, opluchting. Laat ons vooral de rouwenden de kans en de ruimte geven om de dood van hun geliefde te verwerken zoals het voor hen “goed” voelt.
Maar die dogma’s, daar ben ik zelf wel een beetje klaar mee. Nu zeg ik ook niet dat mijn waarheid DE waarheid is, dat is iemands waarheid namelijk nooit (nee, ook de jouwe niet). Iedereen heeft zijn eigen waarheid, maar mijn visie, die wil ik toch graag met jullie delen.
Een greep uit de dogma’s waar wij mee opgroeien: De kerk zegt veelal: Degene die besloot zijn eigen leven te nemen, gaat rechtstreeks naar de hel, want alleen God beslist over leven en dood.
De “spirituele wereld” zegt veelal: Iemand die zijn eigen leven neemt, moet alles nog een keer overdoen, hij heeft immers de lessen waarvoor hij hier kwam nog niet afgerond.
Op beide opvattingen schreeuwt mijn gevoel heel hard: NEE!
Mijn visie? Jij en alleen jij kiest het moment dat je overlijdt. In mijn visie zelfs niet alleen als je je eigen leven neemt, maar in alle gevallen, maar ik weet dat dit sommigen te ver gaat en dat mag natuurlijk. Zoals gezegd, ieder zijn waarheid. God (of waar je ook in gelooft en hoe je het ook wilt noemen) zal je daarbij niet in de weg staan. Jij hebt vrije keuze, in alles en ten allen tijde.
Word je na je dood (hoe die ook veroorzaakt wordt) niet liefdevol opgenomen in het hiernamaals? Nee!
Hoe en wanneer je ook overlijdt en wie je ook bent, naar mijn idee word je altijd liefdevol opgewacht en begeleid “aan de andere kant”. Ik geloof ook niet dat je altijd alles over zult MOETEN doen. Er is geen “moeten”. Misschien kies je ervoor om alles nog een keer te ervaren, omdat je er niet voor niets voor hebt gekozen om een bepaalde ervaring te beleven. Misschien ben je ook gewoon klaar en hoorde ook dit einde bij wat je wilde ervaren. Ook hier is de vrije keuze leidend. Niemand legt je iets op, geen God, geen engel, geen universum, geen bron.
In mijn ogen, bestaat er geen hel, hooguit degene die je voor jezelf creëert. In het “hiernamaals”, bestaat alleen liefde en heelheid (of terugkeren naar heelheid). Wat je ook besluit, hier en “daar”, het is jouw keuze.
Als iemand het leven niet meer ziet zitten hier, is het zijn of haar keuze daar een einde aan te maken. Verlies is altijd pijnlijk voor de nabestaanden, maar misschien was het leven minstens net zo pijnlijk. Daar mag je, naar mijn mening, geen oordeel over hebben. Net zo min als over de nabestaanden. Iedereen verwerkt op zijn eigen manier. Ik schreef daar ooit een gedicht over:
My sorrow
Sometimes I want to touch my sorrow
Just graze it with my finger
Not feeling it too deeply
Willingly letting it linger
Sometimes I want to dive in deep
Feel it in my core
Raw and pure, truly felt pain
No longer to be ignored
The choice is mine and mine alone
Which experience I want to feel
How to behave, what to do
How I want my wounds to heal
Niemand hoeft mijn mening over te nemen, maar misschien helpt het je eens na te denken over wat jij denkt en voelt over dit onderwerp en eens te kijken of dit jouw eigen waarheid is, of een aangeleerd dogma. En zoals altijd, is jouw waarheid, de enige waarheid die goed is voor jou.
Praten over zelfdoding kan bij de landelijke hulplijn 113 Zelfmoordpreventie. Telefoon 0900-0113 of www.113.nl