Bij burn-out spreekt iedereen over opbranden, maar wat als je in werkelijkheid gewoon een reset krijgt? Laat mij verduidelijken wat ik bedoel.
Ontwaken
Mijn vorige artikelen leggen de link tussen burn-out en ontwaken. Aan de vele reacties te zien brengt dit heel wat herkenning teweeg.
Ontwaken betekent bewust worden, her-inneren (innerlijk weten) wie je bent en wat je te doen staat. De term reset gebruiken we voornamelijk bij apparatuur. Bijvoorbeeld: mijn computer werkte steeds langzamer dus bracht ik hem binnen bij een PC-technicus voor een reset. Hij maakte mijn computer vervolgens virusvrij en stelde hem weer in op de fabrieksinstellingen of beginwaarden.
Met andere woorden, de computer was overbelast door irrelevante zaken waar hij dankzij de reset van verlost werd.
Overbelasting
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik kan alvast beamen dat ik voor mijn burn-out belast werd met heel wat irrelevante zaken. Zaken die, zonder dat ik er erg in had, mijn ontwikkeling vertraagden en mijn gezondheid schaadden. Zoals oppervlakkige omgevingen waar veel competitiviteit en egosfeer heerst. De vercommercialisering van het begrip liefde als iets dat verkregen moet worden van een ander. Afgeremd worden in mijn creativiteit op het werk.
Maar ook dominante groeperingen zoals religie, wetenschap, politiek en farmaceutische industrie die mijn denken en handelen voor mij bepalen. Die mijn innerlijke wijsheid overstemmen met angstboodschappen zoals ‘we leven in een wereld van tekort en dualiteit’. Wat afgescheidenheid en wantrouwen veroorzaakt (de gevolgen ervan kennen we allemaal, we noemen het onder meer terrorisme). En er voor zorgt dat we constant in verkrampte stresstoestanden leven (de ideale voedingsbodem voor ziektes zoals kanker).
Conditionering
Vorige week bekeek ik The Truman Show opnieuw, een film uit 1998 die op een schrijnende (en uitvergrote) manier duidelijk maakt hoe we op dagelijkse basis ten prooi vallen aan sociale conditionering, hoe we op allerlei verdoken en subtiele manieren op onze plaats worden gehouden.
‘The Truman show shows us what waking up looks like, it shows in a really valuable way the struggles that come with it, how the messaging of the dominant ideology is absorbed into media and into education, how good people become the mouthpieces of a rotten system, convincing us that they are normal.’ (uit video ‘What The Truman Show teaches us about politics’)
Er klopt iets niet
In de film begint Truman door een reeks van gebeurtenissen te beseffen dat er iets niet klopt, dat niets is wat het lijkt; dit besef zorgt er uiteindelijk voor dat hij de bekende wereld verlaat om zijn eigen weg te volgen.
In mijn geval zorgde een burn-out ervoor dat ik de voor mij bekende wereld drastisch in vraag ging stellen. ‘Klopt dit wel? Wil ik dit wel? Kan het niet anders? Hoe kan het anders?’ deze vragen lieten mij niet meer los.
Reset van innerlijke GPS
Een burn-out deed mij voor het eerst stilstaan bij de signalen die ik kreeg van mijn lichaam. Wat bleek, dat mijn lichaam een perfecte innerlijke GPS was, waar ik nooit naar had leren luisteren. Dankzij deze reset leerde ik mijn lichaam te zien als een belangrijke richtingaanwijzer.
Ik leerde dat bepaalde mensen, plaatsen, activiteiten en situaties, maar ook voedingswaren en (levensstijl)gewoontes, mijn energie doen zakken, terwijl andere mijn energie juist doen stijgen. Ook leerde ik dat innerlijke onrust mij als het ware zegt “indien mogelijk keer om”, dat het betekent dat ik ergens van mijn pad ben afgeweken en niet meer in lijn met mezelf en mijn integriteit leef. En ik leerde dat wanneer ik me afgeremd voel om iets te doen, het beter is het niet te doen en af te wachten tot er iets anders/beters langs komt.
Verder leerde ik dat symptomen of lichamelijke klachten nooit ‘zomaar’ optreden maar mij iets willen vertellen. De boodschap achterhaal ik vervolgens meestal dankzij de lijst van Louise Hay achterin het boek ‘Je kunt je leven helen’ of in het naslagwerk ‘De sleutel tot zelf-bevrijding’ van Christiane Beerlandt.
Afgestemd op jezelf
Veel mensen, ikzelf ook, blijven zich lange tijd een slachtoffer van hun burn-out voelen. Wanneer je het echter niet bekijkt als opbranden maar als gereset worden, komt er ruimte vrij om te kijken naar de voordelen ervan. Het grootste voordeel is dat je weer afgestemd geraakt op jezelf en op wat goed en niet goed voor je is.
Wat niet wil zeggen dat ik er soms niet van baal dat ik niet meer over de energiereserves van voor mijn burn-out beschik, nog steeds het geheugen van een vis heb of alweer een uitnodiging voor een feestje moet weigeren omdat ik het dagenlang moet bekopen als ik later dan middernacht in mijn bed kruip.
De juiste prioriteiten
Een burn-out zorgt ervoor dat je prioriteiten elders komen te liggen dan in de rat race, je gaat beter voor jezelf zorgen, je respecteert je eigen grenzen, spendeert meer tijd met je partner. Je maakt bewuste keuzes in vriendschappen (je hebt immers ontdekt dat je tijd en energie kostbaar zijn en dat sommigen deze meer waard zijn dan anderen). Je geeft meer liefdevolle aandacht aan je kinderen. Verder word je minder perfectionistisch, je leert opnieuw te genieten van de kleine dingen in het leven en kunt beter relativeren. Kortom, de essentie wordt weer voorop gesteld.
Betere wereld
Alles wat bijdraagt aan een gelukkigere versie van jezelf, draagt bij aan een betere wereld, want geluk kent een rimpeleffect. Bovendien ontdekken heel veel mensen dankzij hun burn-out hun ware missie, ze willen het anders en beseffen dat ze daar zelf voor moeten zorgen. Het worden stuk voor stuk wereldverbeteraars en strijders van het licht. Ze brengen een nieuwe, hoopvolle en optimistische beweging op gang.
Een strijder van het licht heeft nooit de hoop verloren beter te worden dan hij was. – Paulo Coelho
Missie
Ook ik ontdekte dankzij deze reset mijn missie: mensen inspireren tot het vinden van hun eigen antwoorden, tot het durven leven van hun eigen waarheid, hen doen loskomen van het dogmatisch denken (in mijn volgende boek noem ik dit proces on-conditioneren) en hen aansporen om hun eigen definities te maken.
