Mag je boos zijn op het universum, de bron, God, de energetische wereld? Omdat je last zo enorm zwaar is en je lijden zo groot?
Deze vraag kwam naar voren in een gesprek met een vrouw die als klein meisje plotseling haar moeder is verloren. Alsof dat nog niet moeilijk genoeg was, werden haar vader en broer steeds gewelddadiger en heerste er een streng regime in huis. Tezamen met een stiefmoeder die je zou kunnen typeren als narcistisch, was haar leven bijna ondraaglijk.
“Ik heb het allemaal ondergaan met het idee dat God, in de breedste zin van het woord, er wel voor me zou zijn. Maar nu ben ik bijna 40 en is het enige dat echt van waarde is, een eigen gezin, er niet van gekomen.”
Ze ervaart hierin teleurstelling en desillusie, temeer omdat het innerlijk werk dat ze heeft verzet, nog niet heeft geleid tot het geluk waar ze naar verlangt.
Zielsperspectief
Deze vrouw ervaart een enorme boosheid over wat haar overkomen is. Heel begrijpelijk, zelfs vanuit spiritueel oogpunt. Vanuit zielsperspectief is het mogelijk dat ze deze ervaringen voorafgaand aan haar incarnatie zelf heeft gekozen. Maar dat maakt het aardse lijden niet minder!
Mogelijk is er ook sprake van inmenging van duistere krachten, je zou ze tegenkrachten kunnen noemen. Mensen met een groot bewustzijn zijn vaak hun prooi, waardoor ze een aaneenschakeling van narigheid ervaren en nauwelijks kans hebben om een normaal bestaan op te bouwen. Hoewel dit voor veel mensen een beladen onderwerp is, zijn er in ons universum, zowel lichte als duistere krachten aanwezig. Regelmatig blijkt in mijn werk dat mensen hier al van jongs af aan door gesaboteerd worden. Ik kies ervoor om hierover te schrijven, omdat bewustzijn de oplossing is tot het onschadelijk maken van deze krachten.
Bewustzijn is licht en als er íets is dat deze duistere krachten niet verdragen, dan is het licht!
Je bijt niet de hand die je voedt
Toen ik de vrouw vroeg of ze weleens boos was geweest op het universum, antwoordde ze ontkennend. Ze vreesde dat ze daarmee de verbinding met haar energetische helpers op negatieve wijze zou beïnvloeden. “Bovendien ervaar ik onvoorwaardelijke liefde, hoe kan ik dan boos zijn?”.
Ik merkte dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Het was duidelijk: de energetische wereld gaf toestemming om haar toorn de ruimte te geven. Niet alleen dat, ik voelde zelfs een aanmoediging. Dit ‘groene licht van boven’ gaf de vrouw het zetje dat ze nodig had. Ze uitte haar diepgewortelde ongenoegen en liet op niet mis te verstane wijze weten hoe ze dacht over het onheil dat haar was overkomen.
Er ontstond ruimte in haar. Het voelde bevrijdend om zich eindelijk te uiten. Vrijwel direct ervoer ze ook minder zwaarte in haar lichaam. Daarna kon ze eindelijk weer de aanwezigheid van haar energetische helpers ervaren. Ze voelde dat ze omringd werd door warmte en licht. Haar boosheid had de connectie met hen belemmerd, waardoor ze minder bereikbaar was voor de kosmische energieën.
De boosheid liet zich in de weken daarna nog voelen. Omdat er nu geen oordeel meer op zat, kon ze deze beetje bij beetje toelaten zodat er steeds meer ruimte in haar ontstond.
Energetische frequentie van boosheid
Energetisch gezien heeft boosheid een hogere frequentie dan onmacht en verdriet. In boosheid zit beweging en kracht, het werkt als een katalysator. Wanneer je deze toelaat, ontstaat er ruimte. Het is dan ook belangrijk om boosheid te erkennen en los te laten.
En nee, je gidsen en helpers zullen je nooit afwijzen. Door je boosheid toe te laten, ga je staan voor jezelf en zeg je: “het lijden is genoeg geweest!”. Op deze manier neem je weer de regie over je leven.
De woede laten indalen en toelaten, maakt dat jij meer macht krijgt over de woede, in plaats van dat de onderdrukte woede jou in zijn greep houdt.
Taboe op boos zijn
De energetische wereld is zoveel meer dan wij met ons menselijke verstand kunnen bevatten. We vrezen afkeuring wanneer we onze boosheid uiten. Maar misschien projecteren we onze eigen afkeuring wel op de energetische wereld? In onze maatschappij is boosheid ook taboe. In hoeverre zie jij zelf het belang en de waarde van boosheid? Wijs je het af of kun je de betekenis doorgronden?
Mag je slachtoffer zijn?
In de spirituele wereld lijken ook lijden en slachtofferschap soms taboe. In de afgelopen maanden heb ik de volgende reacties gehoord als ik vertelde over ernstig lijden van anderen:
“Maar zijn ziel heeft waarschijnlijk voor deze ervaring gekozen.”
“Misschien is dit wel een thema/probleem dat bij voorouders is ontstaan.”
“Alle antwoorden liggen in jezelf”.
Bovenstaande uitspraken bevatten zeker een kern van waarheid, maar in deze gevallen werd voorbij gegaan aan het aardse lijden: Een adolescent wiens moeder ernstig ziek is. Een moeder die uit de ouderlijke macht is ontzet door toedoen van een psychisch zieke ex-partner. Een vrouw die kampt met de gevolgen van seksueel misbruik en als gevolg daarvan een steeds grotere kloof ervaart met haar partner.
Het lijkt alsof we gevangen zijn geraakt in óf óf denken: Als het de keuze van de ziel is, is er geen slachtofferschap. Als we boos zijn op het universum, is er geen ruimte voor liefde.
Bij deze pleit ik voor én én: zowel oog hebben voor het lijden dat mensen ervaren als voor het grotere, spirituele perspectief. We hoeven niet vast te houden aan het lijden, maar je moet er doorheen om eruit te komen. Je mag je slachtoffer voelen van een situatie, maar je hoeft je niet te verbinden met een slachtofferrol.
Wat mij betreft mag er meer menselijkheid terugkomen in het huidige spirituele gedachtengoed. Meer warmte, compassie en zeker ook zelfcompassie! Ik hoor graag hoe jij hiernaar kijkt en zie je visie tegemoet in een reactie.
