Opvoeden kan soms voelen als een zware taak. Een taak die veel energie vraagt, meer dan je lijkt te hebben. Met deze 7 tips breng jij de ontspanning weer terug in het opvoeden zodat je volop kunt genieten van jouw kind(eren).
1. Zorg voor jezelf
De eerste tip gaat over iets wat we meestal pas als laatste doen, voor onszelf zorgen. Pas als we alle klussen hebben geklaard, voor iedereen hebben gezorgd, onze hele to-do lijst hebben afgewerkt is er tijd voor onszelf. En niet zelden blijkt alles wat er gedaan moet worden zoveel te zijn dat we tijd tekort komen. En nee, dan is er dus helemaal geen tijd voor onszelf.
Wie goed voor zichzelf is, is ook goed voor anderen wordt gezegd en andersom is het ook waar. Als jij niet goed voor jezelf zorgt dan komt er vanzelf een moment waarop je ook niet meer goed voor anderen kunt zorgen. Omdat je uitgeput bent bijvoorbeeld, of gefrustreerd. En we weten allemaal dat als we zelf moe zijn, we sneller boos, kortaf of geïrriteerd reageren op onze kinderen.
Maak van zorgen voor jezelf dus een prioriteit. Zorg dat je iedere dag minimaal één ding enkel en alleen voor jezelf doet en doe dat bewust. Dat kan zo simpel zijn als een kop koffie die je in alle rust drinkt of een wandeling tijdens de lunchpauze.
2. Beslis waarnaar je wilt kijken
De wereld is zoals wij hem zien. Waar de wereld voor de één een beangstigende plek vol oorlog en geweld is, is die voor de ander een bron van liefde en overvloed. Het is maar hoe je verkiest te kijken.
Zo is het met onze kinderen ook. Het zijn de zonnetjes in onze levens, als we verkiezen om ze zo te zien. We kunnen ze ook ervaren als een zware last, als we daarvoor kiezen.
Alle kinderen en opvoeders gaan door perioden waarin het makkelijk gaat en perioden waarin het moeilijk gaat. Door tijdens die perioden waarin het moeilijk gaat onze blik stelselmatig en bewust óók te richten op de fijne dingen, verlichten we de zwaarte. Het kijken naar wat niet goed gaat, gaat wel vanzelf, daar hoeven we niks aan te doen. Door bewust te kijken naar wat goed gaat, wat we fijn vinden, wat we waarderen etc brengen we balans in de situatie waardoor het direct minder zwaar voelt.
Als je hier een beetje mee hebt geoefend, dan kun je beslissen om in het vervolg vooral naar de positieve dingen te kijken. Niet omdat je de andere dingen wilt negeren, maar gewoon omdat wat je aandacht geeft groeit. En wie zou er niet willen dat alle positieve dingen groeien?
3:Zie je kind als gelijkwaardig
We hebben de neiging om onze kinderen te zien als hulpeloze wezentjes die niet weten wat goed voor ze is. Aan de andere kant kunnen we ze grote verantwoordelijkheid geven als ons dat zo uitkomt. Kinderen zijn echter volstrekt gelijkwaardig aan ons. Zij weten soms wat goed voor ze is en soms niet en dat is bij ons niet anders.
Door onze kinderen als gelijkwaardig te zien en te behandelen nemen we ze serieus, geven we ze erkenning en autonomie. Door ze dat te geven, zullen we veel minder conflicten ervaren. Ga maar bij jezelf na als jij niet serieus genomen wordt, niet erkend wordt en in je autonomie wordt beperkt, dan ga jij ook lastig gedrag vertonen.
Je kinderen als gelijkwaardig zien is niet hetzelfde als ze gelijk geven. Soms zul jij beter weten wat er nodig is voor ze. En bepaal jij dus bijvoorbeeld hoe laat ze naar bed moeten. Door er echter over te praten, ze serieus te nemen en te erkennen in hun behoefte en/of zienswijze is de kans vele malen groter dat je er in goede harmonie uitkomt.
4. Accepteer wat er is
Vechten tegen de realiteit veroorzaakt stress. En hoe meer je je verzet, hoe meer stress je zult ervaren. De strijd opgeven werkt direct ontspannend. De situatie accepteren is niet hetzelfde als niks doen en hopen dat het overgaat. Het is omarmen wat je niet kunt veranderen zodat je daarna vanuit liefde bezig kunt gaan met wat je wel kunt veranderen.
Om dit verschil duidelijk te maken zal ik je een persoonlijk voorbeeld geven. Onze jongste dochter kan bij tijd en wijle heel moe zijn en dat heeft allerlei effecten op ons gezin. Heel lang heb ik me verzet tegen de vermoeidheid, ik deed van alles om het te voorkomen of te verbeteren. Daarin slaagde ik zelden, wat extra frustratie met zich meebracht. Tegenwoordig accepteer ik haar vermoeidheid. Ik omarm haar liefdevol en zorg voor haar. Tegelijkertijd kijk ik samen met haar welke dingen nu fijn voor haar zijn, niet omdat haar vermoeidheid opgelost moet worden, maar om haar te helpen zich zo fijn mogelijk te voelen met haar vermoeidheid. Paradoxaal genoeg heeft dit vaak een groter effect op het afnemen van haar vermoeidheid dan al mijn eerdere pogingen.
5: Luister naar je kind
Luisteren wordt vaak verward met adviezen geven. Of het wordt maar half uitgevoerd, omdat je al denkt te weten hoe het zit. Kinderen voelen zich dan niet gehoord, waardoor de kans groot is dat zij van alles proberen om alsnog gehoord te worden. Dat “van alles” ervaar jij dan vaak als lastig gedrag. Luister dus echt en oprecht naar jouw kind. Wees nieuwsgierig, jouw kind is anders dan jij dus wat jij denkt, voelt of weet over de situatie kan voor je kind totaal anders zijn. Stelt open vragen en geef geen commentaar. Vat samen en vraag of je het goed hebt begrepen en vraag ten slotte waar jouw kind behoefte aan heeft.
6:Neem de tijd
Tijd is cruciaal als het om opvoeden gaat. Zodra wij haast hebben of het gevoel hebben dat we tijd tekort hebben ontstaat er stress bij ons. En als wij stress hebben, is dat direct voelbaar voor onze kinderen. Zij reageren daarop en meestal vinden we dat geen fijne reacties.
Zorg er dus voor dat je altijd ruim voldoende tijd hebt en accepteer het als de ingeplande tijd uiteindelijk toch te weinig is. Besef dat kinderen meestal een ander tijdsbesef hebben dan wij (zij leven veel meer in het moment) en anticipeer daarop. Over mediteren wordt gezegd dat als je geen tijd hebt om te mediteren, je de dubbele tijd zou moeten mediteren. Zo is het ook met ontspanning, als je het gevoel hebt dat je te weinig tijd hebt, dan zou je extra tijd moeten vrijmaken voor ontspanning.
7:Relativeer
Relativeren is van levensbelang als het om opvoeden gaat, zeker in de tijd waarin we nu leven. Een tijd waarin alle prestaties van kinderen onder een vergrootglas worden gelegd. Een tijd waarin resultaten belangrijker lijken te zijn dan al het andere. Een tijd waarin er veel wordt gevraagd van kinderen en we daardoor als ouders een grote verantwoordelijkheid voelen om onze kinderen “goed” op te voeden. Dus relativeer! De volgende uitspraken kunnen je daarbij helpen:
Alles gaat vanzelf voorbij, zonder dat ik er ook maar iets aan hoef te doen
Ze groeien ook wel goed op zonder dat ik de perfecte ouder ben
Liefde is het enige wat echt belangrijk is in het leven, als het andere is bijzaak
